Bij het kruisje was onze ontmoeting. (Click op de foto om Claim en Fironi te ontmoeten)
Nog maar kortgeleden schreef ik er aforisme over, Digitale vrienden zijn een toegevoegde waarde in je leven. Vooral doordat zij heel anders ‘bij je binnen’ zijn gekomen. En dan heb ik nu plots het verlies van mijn allereerste digitale vriendin te betreuren. Clementine Blok, voor vrienden Claim, een fantastische kunstenares in woord én beeld. Ergens in 2004 kregen wij contact met elkaar, doordat ik voor de rubriek Kroon op het Werk van mijn Kroondomein kandidaten aan het werven was. Met Claim had ik direct een topper te pakken. Verder lezen..
Click op de foto voor het testbeeld van TV Noordzee
De komst van het REM eiland en TV Noordzee was voor mijn broer het moment om op eigen benen te gaan staan. Niet langer wilde hij bij mijn vader in de motorzaak werken. Nee, hij wilde samen met vriend Rudy een eigen onderneming starten. Hun firma zou “Van de Rem” heten, waarvoor zij een mooi VdR logo hadden ontworpen.
Verder lezen..
click hier voor het leukste blondje
Het was zo’n dag dat ik een praatje pot had gemist. Een dag waarvan ik vond dat er alsnog een conversatie op gang moest komen. Het was heerlijk terrassen weer, dus hop, naar mijn favoriete stek. Het terras was leeg, niet bepaald uitnodigend. Meer dan het bestellen van mijn speciaal biertje zat er qua dialoog toen nog niet in. Een oudere man met zijn krantje nam plaats. Zijn dubbeldrank (biertje/jonge) werd hem ongevraagd gepresenteerd. “Dank je Rob,” voor mij de bevestiging dat het hier een vaste klant betrof. Verder lezen..
Door een click op de foto maak je kennis met het leuke stel
Een terrasje pakken, het lijkt mij een hobby van de hele westerse wereld. Lekker mensen kijken of, zoals in snobistische kringen, kijken en bekeken worden. Natuurlijk schaar ik mij ook onder de terrasliefhebbers. Veelal om te kijken. Zo nu en dan ook om met waarnemingen mijn fantasie aan te wakkeren. Wat mij van de week weer op een zonovergoten terras in het zuiden des land overkwam. Verder lezen..
Click op de afbeelding voor meer informatie
Creativiteit, zelfs de neiging tot uitvinden zit in mijn genen. Half jaren zestig vond mijn vader de nieuwe versie van de hometrainer uit, inclusief een wedstrijdexemplaar met klok. Menigmaal gebruikt tijdens Tv-shows. Een namaker werd rijk van die uitvinding. Verder lezen..
Click op de foto voor nóg een tweedeling. Heeft niets met vouwers en proppers te maken.
We hebben allemaal wel iets van bijzonder gedrag, waar we eigenlijk niet bij stilstaan. Totdat je erop wordt gewezen, of dat het toevallig ter sprake komt. Dat bijzondere staat bij mij in rechtstreeks verband met ruitenwissers van mijn auto. Want als ik een autorit in de regen heb gemaakt, parkeer ik nadien m’n auto en doe het contact uit. That’s it. Door veel “ge-ja maar” om mij heen, heb ik inmiddels begrepen dat ik daarmee buitengewoon slordig gedrag vertoon. Verder lezen..
Click op de foto voor het mooie resultaat
Van Truus haar altaartje was nagenoeg niets overgebleven. Dat mag ook wel na bijna drie jaar. Uiteindelijk staan haar stoffelijke resten, verpakt in de lachende Buddah, blijvend in onze tuin en zal ik op haar geboortedag de (aantal jaren) kaarsjes bij het beeld van de Heilige Anthonius (“Soms is het beter iets moois te verliezen; beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad”) in de R.K. Kerk van Noord-Scharwoude blijven branden. Het decor in de gang schreeuwde om verandering. Verder lezen..
In het begin van ons huwelijk, ruim 40 jaar geleden, kochten Truus en ik in het Duitse Schwartzwald een rieten poezenmand. Die was nog al prijzig, eigenlijk niet te betalen met het vakantiegeld wat wij voor die drie weken bij ons hadden. Toen nog de Postbank bood ons uitkomst. Want bij een girorekening kreeg je ook 20 betaalkaarten, waarmee je ongedekt kon betalen en dat deden wij. We hadden min of meer op het poezenonderkomen een hypotheek genomen.
Verder lezen..
Zo nu en dan speelt een Haagse hunkering bij mij op. Ik wil de kroeg in. En dan bedoel ik niet zo’n tent aan het uitgaansplein van de stad. Nee, lekker aan de bar hangen in een buurtkroeg. Misschien komt dat ook, doordat ik aan zo’n bar een baan verwierf, als start van een niet geheel ongelukkig verlopen carrière. Eigenlijk ben ik wel een buurtkroegtijger, weliswaar enigszins in ruste. Verder lezen..
Click op het kaartje en zie de weg naar de Hemelpoort
Mijn NS-keuzedag beleefde ik gisteren als een Jules Vernes reis. Een belevenis waar ik ’s avonds thuis graag over had willen verhalen. Iets wat ik in gedachte deed door de roltrap naar boven te nemen. Verder lezen..
« Vorige pagina |
Volgende pagina »
Bij het kruisje was onze ontmoeting. (Click op de foto om Claim en Fironi te ontmoeten)
