Kroondomein.com

Leuk blondje

click hier voor het leukste blondje

Het was zo’n dag dat ik een praatje pot had gemist. Een dag waarvan ik vond dat er alsnog een conversatie op gang moest komen. Het was heerlijk terrassen weer, dus hop, naar mijn favoriete stek. Het terras was leeg, niet bepaald uitnodigend. Meer dan het bestellen van mijn speciaal biertje zat er qua dialoog toen nog niet in. Een oudere man met zijn krantje nam plaats. Zijn dubbeldrank (biertje/jonge) werd hem ongevraagd gepresenteerd. “Dank je Rob,” voor mij de bevestiging dat het hier een vaste klant betrof.

Niet meer dan zo nu en dan een passant terug knikken zat er vooralsnog communicatief gesproken niet in. Maar er kwam hoop…  Twee vriendinnen, één van mijn gewenste leeftijd en de ander precies op smaak, namen plaats. Niet voordat de oudste vroeg of ik er bezwaar tegen had dat zij hun jassen naast mij legden. Met een vriendelijk knikje ging ik met deze opgelegde grens akkoord. Nou, de dames hadden heel wat te kletsen. Hadden oorspronkelijk het plan om eerst een lekkere fietstocht te maken, maar meenden bij nader inzien dat nog geen kilometer van huis zij toch hoognodig eens moesten bijpraten. De persoonlijke informatie golfde heen en weer. Niet bepaald een moment dat ik ook mijn zegje zou kunnen doen.

Toen kwam het over de tweede wereldoorlog en vooral hoe de opa’s zich in het verzet hadden gemanifesteerd. Mijn kans leek er aan te komen. Ongetwijfeld hadden zij mijn verhaaltje Hollandse tolerantie, nog steeds een bijzonder verhaal binnen mijn kroondomein, nog nooit gelezen. Juist toen omwille van de ademhaling er even een stilte viel, bracht ik hem binnen. “Ik hoor jullie zo over de oorlog praten, mag ik daarover een anekdote vertellen?” “Oh, heb je de oorlog meegemaakt?” vroeg de jongste met een stem waarin ik weinig verwondering waarnam. “Nee dat niet, maar…” Met een “jaja” vertrok de oudste naar de WC.

Oef, mijn conversatie-inbraak leek niet goed te zijn gevallen. Jongste vond het echter wel een komisch verhaal, wat zij alsnog bijna goed aan haar vriendin overbracht. Bij haar was nu het ijs gebroken. We lieten de oorlog achter ons en kwamen op heel ander amusante onderwerpen. Het was gezellig geworden, precies datgene waarvoor ik toch nog even de stad had aangedaan. In de hoop dat voor herhaling vatbaar werkelijkheid gaat worden, gaf ik beide dames spontaan mijn kaartje.

Enkele weken nadien, de jongste had inmiddels via Facebook digitaal al vriendschap met mij gesloten, kreeg ik later op de avond van haar een persoonlijk berichtje. “Of ik nog wist wie zij was…” Mijn ijdelheid was gestreeld. “Nou reken maar”, respondeerde ik iets te gretig. Het digitale gesprek ging echter een heel andere kant uit. “Vanavond heb ik mijn vriendin de drankjes van die gezellige avond terugbetaald. Maar, heel vreemd staan er ook tien Branche de Bruxelles op. Is dat bier?” “Geen idee, maar verklaar je nader…”

Ik kreeg zo’n vermoeden dat… en ja hoor: “Nou hebben wij alleen maar wijn gedronken, we hebben een tijdje op het terras naast elkaar gezeten en nou vragen wij ons af of de kelner dacht dat wij bij elkaar hoorden.” Natuurlijk begreep ik deze intro, ging daardoor toch licht geschrokken even googelen of het bier was. Ja dus, wat ik eerlijk liet weten. “Maar ik dronk Leffe Blond, zeker geen tien en heb daar nog gegeten en alles afgerekend.” “Misschien is er dan dubbel betaald”, opperde de vrouw waar ik een geheel ander gesprek mee had willen hebben. Om mij verder van het probleem te overtuigen zond zij mij een kopie van de bon.

Nog even kwam de mate van ons drinkgelag ter sprake, maar hield het op bij de overtuiging dat het niet mijn biertjes waren en het advies om het alsnog bij de kroeg na te vragen.” Ik werd gered door Leffe Blond.

0814

Een gedachte over “Leuk blondje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Loading Facebook Comments ...
|
dis©laimer - Site by - Dutch Design Office