Reputatie van Oxycodon binnen een afkickcentrum: click op de foto.
Ondanks dat ik mij in mijn sociale leven staande wist te houden, ben ik twaalf jaar lang een junk geweest. Gelukkig heb ik desondanks mijn huis kunnen houden en heb geen geld over de balk gegooid. In meerdere opzichten was ik een nette Junk. Kan ook niet anders, want ik was een Junk tegen wil en dank. Verder lezen..
Na de thuiskomst van Kiwi zou de ziekenboeg gesloten kunnen worden. Nee toch niet, want er kwam nog een vervolg. De update hiervan moest echter wachten, want nu dook het baasje de ziekenboeg in, waar overigens de dierenarts niet bij nodig was. Vooral door de honderden reacties en medeleven met Kiwi op FaceBook, dan toch maar alsnog die update. Verder lezen..
Rutger Castricum (PowNed) kwam met een heel rare onthulling: De marktkoopman in Utrecht is per 1 januari 2024 zijn vergunning kwijt?! PatsBoem!, weg baan, weg boterham. “Je redt je kont maar,” lijkt de opvatting van de Gemeente Utrecht* te zijn. Waarom dat? Nou gewoon: “Omdat het niet eerlijk is tegenover alle marktkooplui in heel Europa, die misschien ook wel een standplaats op de Utrechtse markt willen hebben. Die kans gaan zij nu krijgen, door een vergunning voor de Utrechtse markt aan te vragen.” En, heel humaan (pfff), mag de huidige kooplui natuurlijk ook meedingen naar een nieuwe vergunning. Verder lezen..
De eerste 730 dagen van Kiwi’s komst schreef ik regelmatig over hem op FaceBook en mijn kroondomein.com. Het is niet dat er daarna geen leuke en/of vertederende gebeurtenissen meer voorkwamen. Maar, meer voor mijn gevoel, zouden meer ditjes en datjes over Kiwi misschien ietwat lullig overkomen. Iets van “daar heb je hem weer met z’n katertje.” Trouwens de clou van zijn grappen en grollen zijn niet altijd onder woorden te brengen. Maar ja, vandaag is het dierendag. Verder lezen..
Gelukkig is het statisch verjaardag vieren drastisch veranderd. Heel vroeger werd het plezier gevonden in het doen van familiespelletjes en het samen zingen van populaire liedjes uit het Nederlandse repertoire. Tijden veranderen. Het werd opgevolgd door de kring viering. Heel statisch stonden toen de stoelen in een grote kring stijf tegen elkaar aan. Bij de grote(re) families kwamen er zelfs klapstoeltjes voor in de lege hoeken. Verder lezen..
Click op het kaartje voor de pijnbestrijders
Ook al reed ik afgelopen zaterdag* met mijn gestekkerde KOGA, was het toch stampen tegen een straffe noorderwind over ruim 14 kilometer op de Friese Zeedijk, wat niet zonder gevolgen bleef. Na van mijn (‘Uitgekookt’) avondmaal met bord op schoot te hebben genoten, wilde ik een paar meter verder de afwas in m’n keuken deponeren. Edoch, alleen het opstaan lukte. Het ene been kreeg ik letterlijk niet meer voor het andere, met een ondragelijke spierpijn als gevolg. Verder lezen..
Click op de foto voor het dagelijkse ere-biertje.
Na mijn bezoek aan het Amsterdamse Loetje (tuurlijk voor die biefstuk), daarna Hoppe, kon ik de verleiding niet weerstaan om nog effe door te gaan, waarvoor ik met een vriendin een kroeg in de Jordaan uitkoos. Dit keer niet de slokjeswinkel waar ik ooit eerder een genoeglijke avond had beleefd. Hier was het een besloten happening, dus dan maar een paar passen verderop, de harde Jordaanmuziek trotseren. Verder lezen..
Het had geen zin om het gesprek “daar kan ik verder ook niets aan doen meneer” verder voort te zetten. Dan maar mijn frustraties over Ziggo digitaliseren. Gister eind van de middag viel mijn mediabox uit. Letterlijk uit. Met het opnieuw aanzetten kwam de welkompagina in letterlijk alle talen terug in beeld, om vervolgens opnieuw uit te gaan, aan en uit te gaan aan en uit te gaan. Meer dan een welkom is mij door Ziggo niet meer gegund. Verder lezen..
click op de foto voor onze Amerikaanse familie Wan(a)maker
Als ‘moederskindje’ kan ik er niet omheen, mijn moeder is 32 jaar tekortgekomen om vandaag 100 jaar te zijn geworden. Veel te jong (68) devalueerde haar verjaardag tot d’r geboortedag. Verder lezen..
click op de foto voor een voorbeeld van de rezerveringssite
Omdat het nogal een fikse ingreep was, denk ik nog met een bepaalde regelmaat terug aan de periode van mijn kanker, de ziekenhuisopnames en alle perikelen eromheen. Gelukkig zijn er feiten die naar de achtergrond zijn verdwenen, maar ook heel wat plezierige momenten waar ik aan word herinnerd. Vaak vrolijk over heb kunnen schrijven. Inmiddels 10 jaar later word ik creatief geprikkeld om er nog eens op in te zoemen. Verder lezen..