Met z’n 18 jaar en 5 maanden had Morro al een mooie leeftijd, maar ik wist dat zijn einde naderde. Hij leefde al een tijdje in blessuretijd, nadat de arts voor slecht functionerende nieren dieetbrokken had voorgeschreven. Om z’n baasje ter wille te zijn, heeft hij er een paar keer van gegeten. Op zoek naar andere smaakjes heb ik nog een paar keer dieetbrokjes bij hem naar binnen gekregen. Maar daar bleef het dan ook bij. Zonder dat ik ‘m een menukaart voorhield, bepaalde hijzelf wat ie zou eten. De arts had geen alternatief, zoals ‘een pilletje,’ voor het niet willen eten van de dieetbrokken. Verder lezen..
Met m’n neef lekker uit eten betekent “biefstuk van Loetje.” En dat deden we vorige week dan ook. “Biefstuk Bali?” ”Met sambal? Welnee!” “Champions en uitjes?” “Tuurlijk niet, alleen met jus en witbrood, zoals Loetje het in 1979 heeft bedoeld.” Het was smullen. Wat heb ik dit lang moeten missen. Verder lezen..
De kleuren roze en blauw raken steeds meer uit de gratie. In de nabije toekomst begint dat al heel vroeg in het leven. Eigenlijk direct naar de geboorte, dan is er geen jongen of meisje, maar een kindje geboren. Geen idee wat de babykleur dan mag zijn. Meng je roze met blauw zal het wel iets van paars worden. Voor het mannetje binnen het ‘genderarsenaal’ komt vanzelf de kleur blauw weer terug, op het moment dat hij belastingplichtig is. Of zal ‘zich blauw betalen’ dan ook niet meer kunnen? Verder lezen..
Het aantal energieleveranciers blijft maar groeien, dan moet er wel heel veel geld in zijn te verdienen. Voor de consument is het niet zozeer dat je ‘door de bomen het bos niet meer ziet’, maar meer dat je door het cijfer-gegoochel van de aanbieders, er geen idee meer van hebt waar je nu het beste uit bent. Verder lezen..
Met de regelmaat van de klok komt het in het nieuws, dat antidepressiva te pas en te onpas wordt voorgeschreven. Dit keer werd ik aan de ‘te onpas’ voorgeschreven pil herinnerd, die mij ooit ten deel is gevallen. Na zeven voorhoofd- en bijholten-operaties werd door de zoveelste KNO-arts de handdoek in de ring gegooid. Verder lezen..
Het is een soort fietsbingo waarvan je de cijfers vooraf al weet en ik ben er aan verslaafd. Dat klinkt erger dan het is: “Mijn naam is Arnold Kroon,” en ik ben verslaafd.” Ik ga echt niet zweten en krijg ook geen trillende handen, als het er even niet van kan komen. Wel probeer ik van elke gelegenheid gebruik te maken om nummerend rond te fietsen. Op mijn KOGA volg ik graag fietsend een knooppuntroute. Verder lezen..
Nu Morro per 1 augustus 2019 achttien jaar is geworden, heeft hij daarmee de tweede plaats gehaald, binnen de leeftijdstranking van onze kattenvriendjes. Het zou geweldig zijn als mijn katerkoppie de 21 jaar en negen maanden van Minni weet te overtreffen. Verder lezen..
In Rotterdam vroeg ik het haar onder de Euromast: “Wil je met me lopen.” En sinds dat moment had ik met Truus verkering, waar nooit een einde aan is gekomen. Ook op latere datum speelde Rotterdam een heel bijzondere rol in ons leven. Als Hagenees ging ik werken bij het Rotterdamsch Nieuwsblad, onderdeel van de Haagsche Courant. Dat gelukkig wel. Ik werd advertentie vertegenwoordiger in het rayon Rotterdam Noord. Een erg leuk beroep. De winkelier kocht de advertentieruimte en ik mocht het, veelal naar eigen inzicht, met zijn aanbiedingen invullen. Verder lezen..
Het lijkt er op dat de zwerm pechvogels na ruim zeven weken eindelijk bij Kieneke vandaan zijn gevlogen. Neemt niet weg dat er heel wat averij bij haar is aangericht, waardoor ze nog een hele weg heeft te gaan om weer ‘de oude’ te worden. Maar dat wordt ze, want mentaal hebben die pokken vogels haar er niet onder weten te krijgen. Kieneke kwam er achter dat pechvogels totaal niet tegen humor kunnen, waarmee zij ze toen permanent met alle gemak wist te bestoken. Iets waarmee ze ons altijd weet te plezieren.
Oh nee, aan mijn fiets geen stekker. Graag fiets ik op eigen kracht. Had daarvoor natuurlijk wel de allerbeste fietsen. Zoals in mijn Haagse toer-tijd de op maat gebouwde RIH, die inmiddels een plaatsje in het Voorburgse RIH-museum heeft gekregen. Elf jaar geleden had ik de mazzel, bij de verhuizing van Theo Schilder Tweewielers naar Overstad, dat ik met 50% korting een KOGA Advance kon kopen. Echt een wereld fiets.
Met de regelmaat van de klok komt het in het nieuws, dat antidepressiva te pas en te onpas wordt voorgeschreven. Dit keer werd ik aan de ‘te onpas’ voorgeschreven pil herinnerd, die mij ooit ten deel is gevallen. Na zeven voorhoofd- en bijholten-operaties werd door de zoveelste KNO-arts de handdoek in de ring gegooid. 
