Kunstbloemendate
Click op de foto voor het mooie resultaat
Van Truus haar altaartje was nagenoeg niets overgebleven. Dat mag ook wel na bijna drie jaar. Uiteindelijk staan haar stoffelijke resten, verpakt in de lachende Buddah, blijvend in onze tuin en zal ik op haar geboortedag de (aantal jaren) kaarsjes bij het beeld van de Heilige Anthonius (“Soms is het beter iets moois te verliezen; beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad”) in de R.K. Kerk van Noord-Scharwoude blijven branden. Het decor in de gang schreeuwde om verandering.
Wat tijden bij mij broeide, ging ik nu tot uitvoer brengen. Op naar het tuincentrum. “Dag mevrouw, zijn het in deze hele hoek allemaal kunstbloemen?” ”Jazeker meneer, zelfs de planten die hier staan. Wat zoekt u?” “Tja, dat weet ik nog niet. In ieder geval een mooi boeket.” “Waar gaat u ze inzetten dan?” “Ook daar heb ik nog geen idee van.” Kortom, de aardige mevrouw verwees mij naar een ander deel van de zaak om allereerst een mooie vaas uit te zoeken.
De vaas had ik snel, nu de bloemen nog. “Mevrouw, eigenlijk moet ik u bekennen totaal geen gevoel voor bloemschikken te hebben. Ik heb ook bijna nooit bloemen gekocht. Wilt u helpen met het samenstellen?” “Ja hoor, maar bloemen zijn wel heel persoonlijk. Kan uw vrouw u er niet bij helpen, of is het een verrassing?” “Uhh, nee geen verrassing. Mijn vrouw zou het tot drie jaar geleden zeker hebben gekund. Uiteindelijk had zij ooit voor bloemschikken een diploma gehaald, maar…”
Fijngevoelig als zij was, begreep de kunstbloemiste precies wat ik zou gaan zeggen. “Oh, sorry hoor meneer. Ik begrijp het. Mijn man ben ik nu ruim twee en een halfjaar geleden verloren.” “Dan is dit voor ons toch wel een heel bijzondere date.” Een opmerking die bij haar een bijzondere glimlach ontlokte.
“Doet u mij een plezier en maak een heel mooi boeket naar uw eigen smaak.” Het werd een pracht boeket met een extra dimensie.
0814
