Boele
1022
1022
De Tuin lekt
Dag 74
Kiwi is inmiddels ruim 10 weken in mijn kroondomein gehuisvest. Onnodig, dus voor de grap, hiervan een evaluatie. Een functioneringsgesprek, als hij daaraan zijn medewerking zou verlenen. Geen onwil, want hij kletst-miauwt er al aardig op los en luistert ook behoorlijk goed. Zo is de angst, dat hij aan de nieuwe bank zou krabben volledig verdwenen. M’n Katerkoppie heeft hiervoor standaard de (tuin)deurmat verkozen. Eén keer heeft hij zich vergist, waarop ik een verbouwereerde schreeuw gaf: “Nééé’j!” Ook hij schrok van zichzelf, vloog op mij af om tegen mijn benen te strijken, en vervolgens ‘model’ alsnog de deurmat te gebruiken. Verder lezen..
Het buurpoesje
(Dag 49)
Misschien de lente al een beetje in z’n bol. Want afgelopen vrijdag begon Kiwi behoorlijk te klieren. Overal op en af, in en uit, om later weer een sprintje door de lange gang te trekken. Zijn kastanje gaf hem wat (speelse) afleiding. Voor een tijdje. Plots volgde er, met een lange aanloop, een spurt richting de vensterbank, waar hij met enige averij eindigde. De Ficus kreeg een zwiep richting Sansevieria, waarbij ik nog maar net beide planten in het gareel kon houden. Het stoffer en blik moest de sporen op de plaats delict uitwissen. Verder lezen..
De muisjes
(Dag 45)
Vanochtend was Kiwi zo aardig om duidelijkheid te verschaffen over de ‘knabbel-sound’ van gisteren. Van een protestactie was er geen enkele sprake. Het is meer dat m’n katerkoppie er genoegen in schept om zijn sociale bewogenheid te tonen. Evenals zijn baasje vindt hij dat we eerlijker samen moeten delen. Niet de een niets en de ander alles. Dat bracht hem er vanochtend toe om, eenmaal klaar met zijn ontbijt, de muisjes de gelegenheid te geven om hún ontbijt bij elkaar te kruimelen.
Ik ben daar trots op.
Juist wel voor de poes
(Dag 44)
Na Kiwi op de patio zijn eten te hebben gegeven, ging ik nog even achter mijn PC, grenzend aan die tuinkamer. Vrij snel kwam het geluid niet overeen met datgene m’n kater voorgeschoteld had gekregen. Het was meer de ‘knabbel-sound’ van brokjes. Reden om polshoogte te nemen. Verder lezen..
In naam van Kiwi ‘doe open die poort’.
Dag 40
Gisteravond waren Kiwi en ik weer aan het ‘bloemkolen*.’ En het werkt. Dat komt omdat ik mij wat meer in zijn eetgewoonte ben gaan verdiepen. Kiwi komt van goeden huize, waardoor hij het beste van het beste wenst te eten. Met de overgebleven Appie-zakjes, waar Kiwi zijn neusje voor optrok, heb ik iemand een plezier kunnen doen. Want, Kiwi’s motto is: “Wat Almo Nature is moet Almo Nature blijven.” Uiteraard naast zijn brokjes van Wild Freedom.
bloemkool mani
(dag 29)
Samen met Kiwi heb ik veel plezier. Als ik uit de kamer ben geweest, komt hij op een drafje naar mij toe en gaat tegen mijn been staan hangen. Als ik achter mijn bureau zit, komt m’n katerkoppie 2.0 ongegeneerd op mijn bureau liggen, waarbij ik mijn toetsenbord steeds moet verplaatsen. Verder lezen..
Stiletto’s afgeknuffeld
Dag 22
Soms zit er bij Kiwi een miauwtje in. Niet zielig, maar protesterend of een beetje dwingend. Zo langzamerhand heeft hij ‘binnen’ genoeg gezien. Hij vindt dat het tijd wordt om nu de andere kant van de tuindeur te verkennen. Ik kan het begrijpen, maar durf het na drie weken nog niet aan. Verder lezen..
Sorry baasje
Dag 12
Sinds de 10e dag logeert Kiwi niet meer, tot opluchting van Kieneke. Misschien heeft m’n Katerkoppie 2.0 iets van het telefoongesprek opgevangen, waarin m’n zusje de logeerkamer claimde. Hoe dan ook, het is er wel veel gezelliger op geworden. Alleen kwam het tijdstip van zijn sociale aanpassing mij niet goed uit. Die ochtend moest ik in het ziekenhuis een ‘kop-scan’ laten maken en leek mij het een gok om 2.0 alleen in de woonkamer achter te laten. Toch vond ik het sneu om, door een woonkamer uitzetting, zijn enthousiasme te temperen. Dan maar de gok, op het gevaar af dat hij aan de bank zou krabben. Mijn vertrouwen werd beloond. Verder lezen..
Gedurende deze gehele dag ging de snuffelstage van Kiwi steeds verder. Vooral hoger. Op tafel in de patio, waar hij het even lekker kon relaxen. Op het dressoir in de patio, puur uit nieuwsgierigheid. Daarna op het dressoir in de woonkamer, waar hij eerste rang naar de vogeltjes kan kijken. Vóór in het huis is het, misschien omdat het zondag is, veel saaier. Wel een leuke plek om ‘het (nieuwe) baasje’ op zijn ‘stekkerfiets’ weg te zien rijden. Maar om ‘m vooral weer terug te zien komen. Verder lezen..