Bijna was ik ook geneigd de standaardzin uit te roepen: “En ik win anders nooit wat,” toen het geluk mij toelachte. Flauwekul, want regelmatig win ik bij Dayzers drie euroknaken en een paar jaar geleden won ik zelfs een week gratis verblijf op de Canarische Eilanden. (lees: “Fasten your Seatbelts”) Dit keer lag Vrouwe Fortuna voor mij op Rhodos op haar knieën. Verder lezen..
click op de foto voor het persbericht
Op een stralende dag in mei, liep ik een erg mooie, georganiseerde wandeltocht in Leerdam. Met nog zo’n vijf kilometer te gaan kwam ik door het miniplaatsje Acuoy waar vier tieners op mij af kwamen hollen. Zij waren niet echt van streek, maar wel heel erg opgewonden. Verder lezen..
We moeten zo langzamerhand toch wel eens af, van dat eeuwige gezever over onze wet op de privacy, waarbij het fouilleren nog steeds ter discussie staat. Kortgeleden nog, ging ik naar de risicowedstrijd AZ-Utrecht, waar je bij het stadion inkomen werd gefouilleerd. Of het de normaalste zaak van de wereld was, liet ik mij door een grote blonde knul betasten. Verder lezen..
Ik zou eigenlijk ook dat gekke kleine negermannetje van die Tv-commercial op mijn schouder willen hebben: “zoenen, zoenen, zoenen…” Dat lijkt mij zo’n lekker vrolijk moment, waarbij ik die aanmoediging tot zoenen op mijn leeftijd maar laat voor wat het is. Het is mij meer te doen om wat dat mannetje doet, om mij ertoe aan te sporen het lekker ongedwongen naar m’n zin te hebben. Verder lezen..
Het kan erop lijken, dat ik altijd de politie in de zeik wil nemen. Wat écht niet zo is. Zó belangrijk zijn zij nu ook weer niet. Maar het is wel zo, dat ik door de vele autokilometers per jaar bovengemiddeld met die bromsnorren te maken heb. Met de regelmaat als van een overzeese verloofde krijg ik post van hen. Nou ja niet rechtstreeks, want hun brieven moeten altijd op spelfouten worden nagekeken door het Centraal Justitieel Incasso Bureau in Leeuwarden. Over het algemeen vragen zij zo’n 65 Eurootjes te doneren voor een fotootje die zij van mij, tijdens het uitoefenen van mijn werk, hebben geschoten. Verder lezen..
In de tijd dat Franse vrienden ons voor het eerst in Nederland bezochten, had ik het geluk een erebaantje te vervullen, waarmee ik bij hen een onuitwisbare indruk heb achtergelaten. Temeer doordat ik kon regelen dat zij aanwezig mochten zijn, bij datgene ik een serie van avonden had te doen. Namens het Rotterdamsch Nieuwsblad had ik namelijk zitting in de Jury van de Miss Rijnmond verkiezing. Verder lezen..
Kennelijk doordat er tijdens Koninginnedag een knap zakcentje wordt bijverdiend, door met bij elkaar vergaarde troep op een kleedje te gaan zitten, grijpt ook de straatrommelmarkt steeds meer om zich heen. Ik heb er inmiddels twee in eigen omgeving bezocht. Wat een gênante vertoning. Verder lezen..
Zo langzamerhand zit ik mijn hele leven in de commercie. In dat wat “de handel betreffende” heet, volgens mijnheer Van Dale. Een prima vakgebied, waarin met zelfs een MULO diploma, geld op Universitair niveau valt te verdienen. Tenminste, als je voor dat vak geknipt zou zijn. “En dat ben ik”, sprak hij onbescheiden. Of was het doordat ik branches doorliep, waarbij éénoog veelal koning is?! Branches “voor het land der blinden”. Terugkijkend naar het verleden, is dat waarschijnlijk wel zo. Verder lezen..
Recent kreeg ik een pracht verhandeling onder ogen, onder de titel “De wereld anders gezien”. Daaruit blijkt dat 6 % van de wereldbevolking 59 % van de wereldrijkdom in handen heeft. Dan kan het toch niet anders, dan dit geciviliseerde inbrekers zijn?! Dit tuig staat dus ook toe dat medemensen in de derde wereld dood gaan van de honger en dat bijna 80% van de wereldbevolking armoede leidt. Het is bijna niet te geloven en je maag draait om, bij het lezen van zulke schokkende cijfers. Verder lezen..
Waar is het nou toch voor nodig, dat zelfs artsen boeken gaan schrijven. Volstaat een overduidelijk rapport ten behoeve van hun doelgroep niet meer? Niet dat ik de heren medici hun literaire kunstjes misgun, maar ik heb wat tegen die verpleegstertjes, die er dan toe neigen van de behandelkamer een literair café te maken. Dit ervaarde ik zelf, in het streekziekenhuis van Weert. Verder lezen..