De buurtrommelmarkt
Kennelijk doordat er tijdens Koninginnedag een knap zakcentje wordt bijverdiend, door met bij elkaar vergaarde troep op een kleedje te gaan zitten, grijpt ook de straatrommelmarkt steeds meer om zich heen. Ik heb er inmiddels twee in eigen omgeving bezocht. Wat een gênante vertoning.
Eigenlijk is het niets meer dan troep van de ene wijk, naar de andere wijk verplaatsen, om de handel een jaar later opnieuw op een kleedje voor transport klaar te zien liggen. Wat ik zo bezwaarlijk vind van die uitdragerijen voor de huizen, is dat de uitgestalde occasions zoveel zegt van de verkopers kant, zelfs misschien van de hele straat. Kijk, dat een zwaar getatoeëerde dertiger met zijn verkeerd uitgedoste wijf ongegeneerd een partij seksvideo’s op de motorkap van zijn grote Amerikaan te koop aan biedt, onthult eigenlijk niet veel. Hooguit dat zijn directe buren niet uitgesproken blij met dit stel zijn, valt waar te nemen, doordat de royale verkoopruimte links en rechts van hen is vrij gebleven, terwijl in de rest van de buurt ze toch koopmannetje aan koopmannetje staan.
Hoewel schuin tegenover het seksstel, bij numero 9, de drie bananendozen met jaargangen “Mijn Geheim” ook niet bepaald duit op, een stel met brede interesses. Verder door die straat lopende, kom ik steeds meer tot de conclusie, dat de seks-Chevrolet de straat niet eens ontsierde. Het voor mij zelfs eerder een logische aanvulling was, bij wat er verder te koop werd aangeboden. Zoals bij die Cowboy van numero 48, die zijn gehele collectie Country & Western, Wilma en Frans Bauer op audiocassette te koop aanbood. Naast een bord met de wervende tekst “Alles moet weg! Wegens aanschaf van DVD-surround!” Kennelijk waren de cassettedecks in deze wijk al eerder voor een appel en een ei te koop aangeboden, want zijn voorraad audiocassettes leek niet te slinken.
Toen ik later nog eens langs zijn stand liep, was er toch een verrassend gat in zijn voorraad geslagen. Cowboy Gerard bleek toch een slim zakenman te zijn, want hij had de tekst van zijn reclamebord aangepast, waardoor hij een gat in de markt had aangeboord. “Weergaloze Country in de auto”, bleek aan te tonen dat de CD speler in deze omgeving de weg naar de auto nog niet had gevonden. De vrouw van Cowboy Gerard had inmiddels in een sexy cowboyoutfit ook plaats genomen in hun voordeur-stand, direct achter een rek met Amerikaanse kleding. “Zoek uit en kom naar Line Dancing”.
Het fraai opgemaakte koe-vrouwtje had de zorg over de afgedankte line dance-kleding van hun verenging op zich genomen, waarmee zij tegelijk de broodnodige leden probeert te werven, getuige de tekst: “Kom dinsdag a.s. naar Wijkgebouw Onder Ons voor een gratis les!” Verdacht veel mannen hielden zich vrij lang op, in de buurt van de kort gerokt en lang gelaarsde promotievrouw van het Linedancen in eigen buurt, terwijl haar man Jim Reeves door zijn stereo liet schallen.
Heel verrassend was aan het einde van deze straat rechts een geheel ander aanbod van snuisterijen. Het leek mij ook de entree van een totaal andere buurt. De huizen waren groter en er was meer voortuin. Kortom, het deed allemaal wat chiquer aan. Direct bij de eerste uitstalling werd mijn idee bevestigd. Hier stond een opgepoetste dame zich van haar Swarovski verzameling te ontdoen. Overigens tegen de niet meest lullige prijzen. “Ja mevrouw, maar het komt wel uit de echte Swarovski collectie”, hoorde ik haar nog tegen het type bijstandsmoeder zeggen. Haar dochtertje had haar eigen tafeltje ingericht, met een collectie Barbiepoppen, inclusief een grote garderobe. Moeder en dochter waren aan een nieuwe uitdaging toe.
Even verderop gingen de Suske’s en Wiske’s gretig van de hand. De tiener die hiervoor de euro’s incasseerde stond helemaal alleen met z’n maten voor het huis, waardoor mijn vermoeden rees, dat zijn ouders nog met vakantie waren. Dat verklaart misschien zijn belachelijk lage prijzen, ook voor de medische encyclopedie en drie jaargangen Huis & Tuin. Hij was zichtbaar gelukkig dat zijn maatjes hem hielpen, in zijn goed lopende zaak.
Na wat langs onverkoopbare boeken en verzamel-Cd’s te zijn geslenterd, kwam ik langs een bijna professionele kraam, die doorliep tot in de garage. Een redelijk jong stel, had hier een complete huisinrichting uitgestald, wat minstens twee generaties eerder nieuw moest zijn aangeschaft. Het was beslist geen antiek, maar veelal prullaria die aan een oma-inrichting deed denken. Hoewel, er stond ook een moderne kleuren-tv, een Philips draaitop en koeldiepvriezer uitgestald. Bij mijn passeren werd er net een koperen kandelaar voor tien Euro afgerekend.
“Hé, Marlies, waar sta jij nu mee, heb je jouw hele huisraad buitengezet?”, kwam een enthousiaste meid met haar vriend op de kraam afstappen, die direct met drie knuffels door Marlies spontaan werd begroet. “Nee joh, mijn moeder zou toch naar een bejaardencentrum gaan. Nou, dat is vorige week gebeurd, vandaar dat ik nu haar spulletjes te koop aanbied.”, kreeg ik ongevraagd, niet voor mij bedoeld, de verklaring over zoveel huisraad. Het gesprek was nog niet afgelopen, dus bleef ik quasi geïnteresseerd in de Lp’s van James Last, wat langer staan. “Nou zeg, dan had je broertje Eddy toch ook wel even kunnen helpen?!” Welnee jôh, die liet zelfs niets van zich horen toen moeder naar De Grijzen Tuinen ging. Joop en ik hebben alles moeten regelen.” “Nou, je moeder zal wel blij zijn, dat jij haar spulletjes voor haar verkoopt”, zei het typie nog, die Agnes bleek te heten. “Nou, eerlijk gezegd Ag, weet mams hier helemaal niets van af. Zij is de laatste tijd toch een beetje gaan dementeren. Daarom heb ik tegen Joop gezegd, we verkopen de hele boel en we zullen wel zien of we er iets van moeten afdragen. Misschien dat ze van De Grijzen Tuinen er iets van moeten hebben, nou dan geven we gewoon wat. Maar zeker weten dat Eddy er niets van krijgt.”
Ik was bij James Last uitgekeken en draaide mij om. Waarna ik Agnes nog hoorde zeggen, “Gelijk heb je meid. Wat vraag je mij voor die Koeldiepvriezer?” Het verdere geslenter langs de kramen, gaf mij nog een ander beeld van deze straat. De meeste kinderen hier waren hun kleuterperiode voorbij. Want de Oillily’s lagen deur aan deur in de aanbieding voor een tweede leven. Ook dokter Atkins moet hier menig consult hebben gehouden, want bij meerdere verkooppunten werd mode van een maatje meer zo goed als nieuw aangeboden, door vrouwen die hun broekriem in het oog springend strak hadden aangetrokken.
Opvallend was ook het grote aanbod van Tel Sell-producten, zoals de Ab King Pro trainer voor je buikspieren, de Super Blue Stuff pijn verlichtende en ontstekingsremmende crème, slechts één dag gebruikt en het revolutionaire autopoetsmiddel dat krassen laat verdwijnen. Zelfs de Biostabil hanger werd tegen niet meer dan de helft van de prijs aangeboden. Aan dit Tel Sell-aanbod moeten heel wat illusies zijn voorafgegaan
Dan waren er toch ook voldoende kraampjes, waar echt een allegaartje rechtstreeks vanaf zolder werd aangeboden. Het deed mij denken aan een expositie van “25 jaar Blokker”. Hoe kom je toch zover, om daarbij te willen zitten. Jouw omgeving nog eens extra willen benadrukken, dat je écht geen smaak hebt. Of provocerend de Tulp-tafellamp, afgelopen februari nog voor je verjaardag gekregen van de buurtjes, voor een weggeefprijsje pal onder hun neus te koop aan bieden.
Ook nu weer kwam ik langs zo’n Blokkeruitstalling, waarbij de kooplui bijna sarcastisch door een bezoeker werden begroet. Het bleek een collega van hem te zijn, dus voerde ik weer mijn quasi interesse in wat koperen spulletjes op, om iets van de komende conversatie te kunnen volgen. “Hé Geert-Jan, jij ook een eigen stand. Nou, nou, daar heb je zeker speciaal voor ingekocht?” “Ha die Hans, nou ja de hele buurt doet mee, dan wil je toch niet achterblijven. En het is best gezellig met z’n allen”, respondeerde Geert-Jan licht opgelaten. Hans bekeek uiterst kritisch en niet geheel tot genoegen van zijn collega, de uitgestalde handel.
“Zo Hans, jij bent ook ver uit je eigen buurt”, wilde Geert-Jan zijn collega het gevoel geven een rommelmarktsnuffelaar te zijn. “Ben je naar iets op zoek?” “Nou, in ieder geval niet naar die kitsch op jouw tafel”, kreeg hij lachend lik op stuk. Stadse Geert-Jan had er de minste moeite mee, om nu te lachen als een boer die kiespijn heeft en vreesde ongetwijfeld de dagen die op kantoor zouden gaan komen.
Ik had het inmiddels wel gezien en verliet het “Waterlooplein van één dag”. Voor mijzelf er van overtuigd, dat ik nooit en te nimmer op een kleedje zou gaan zitten. Hoewel, ik eigenlijk ook het nodige te koop wil aanbieden….
Te Koop:
Handboek Communicatie deel 1 tm 3 compleet
meerdere reclame vakboeken
Dagbladformaat reclameboeken
Exel Nordic Walker stokken, 120 cm, oranje
(alleen mee gelest)
diaprojector
transistorradio (nieuw)
Hi-tec Squashrackets
tegen elk aannemelijk bod.
0904
