Soms met de lezersbus

Click op de foto om te lezen wie onze vakantie-sponsor was

In onze jonge huwelijksjaren hebben wij min of meer bij toeval veel Franse vrienden leren kennen, waar we over en weer (Saint – St. Jean d’Angely – Parijs) vakantie vierden.

Zoals dat vaak met vrienden gaat, hielden we in de loop der jaren er één lieve vriendin aan over. Nou ja, vanaf 1986 (pff al weer 30 jaar?!) met soms een briefje, maar voornamelijk via het kerstkaartenbestand. Inmiddels is natuurlijk ons contact verder gedigitaliseerd. Er werd echter áltijd afgesloten met: “Patricia, jullie Française.”

Heel veel herinneringen heb ik aan die tijd overgehouden. Daarvan ook heel veel in beeld gebracht. Helaas op dia die, toen de gezellige dia-avondjes van weleer waren verdwenen, met dozen vol liggen opgeslagen. In afwachting van het scannen, waarvoor al weer jaren geleden een diascanner Konica/Minolta Scan Dual IV is aangeschaft. Vooralsnog heb ik het slechts met mijn herinneringen te doen.

Van onze laatste ontmoeting (1986) in Parijs is mij veel bijgebleven. Eigenlijk ook doordat die drie dagen raar waren samengesteld, wat dan weer met mijn werk te maken heeft gehad. In die tijd werkte ik voor zowel het Rotterdamsch Nieuwsblad als voor Dagblad Het Vrije Volk. Werd ik medeverantwoordelijk voor het nieuwe fenomeen Kabelkrant. Naar opvatting van mijn baas had ik een uitzonderlijke prestatie geleverd, die hij extra maar vooral ludiek, wilde belonen.*

Bonussen bestonden toen nog niet. Wel bestond er voor krantenlezers de populaire krantenreizen. Om de kosten van mijn beloning beheersbaar te houden, werd bedacht dat ik met mijn vrouw maar drie dagen naar Parijs moest gaan. Samen met onze lezers en volledig op kosten van de krant.

Ondanks wij regelmatig in Parijs kwamen, vonden wij dit een pracht bonus, vooral ook omdat we dan vrij onverwachts Patricia konden ontmoeten. Alleen om nou met zo’n lezersbus mee te gaan, zagen we niet zitten. Na wat gesteggel kreeg ik toestemming om met mijn auto van de zaak te gaan. Ook werd afgesproken dat we op elk (leuk) moment bij het busgezelschap mochten aanhaken.

Toen wij in de loop van de middag in het luxueuze hotel net buiten Parijs aankwamen, was het busgezelschap nog niet gearriveerd. Dat kwam, naar mij later bleek, niet alleen doordat zo’n bus veel minder snel rijdt, maar doordat zij eerst heel Zuid-Holland doorreden om mensen bij opstapplaatsen op te pikken. (Pff, lekker dan?!) Apart van ons toekomstig gezelschap konden wij bij het hotel al inchecken. Aan de balie en later aan de bar werden wij met alle egards behandeld. Een zoveel-sterren hotel waardig.

Rond etenstijd kwam dan toch het krantengezelschap aan. Er werd snel collectief ingecheckt, om een uurtje later met de bus een rondrit door Parijs te maken. Reisleider Hans wist dat wij in Parijs bij de groep zouden aansluiten. Hij begreep er niets van dat we met eigen vervoer waren. Ondanks dat hij hier voorzichtig naar bleef vissen, hebben wij dit niet onthuld, wat ook weer onze VIP behandeling ten goede kwam. Want, kennelijk was hij van mening, dat we voor de krant de kwaliteit van de reis moesten checken.

Toen wij voor de eerste maal de bus instapten, greep Hans naar de microfoon en stelde ons aan het gezelschap voor. “Zij zullen een aantal van onze excursies meemaken, geeft daarom de heer en mevrouw Kroon een hartelijk applaus!”. Wat gênant, maar het gezelschap was ons goed gezind. Parijs bij nacht, een boottocht op de Seine, sightseeing en de Moulin Rouge, we hebben het allemaal met het gezelschap meegemaakt.

Ook die ene maaltijd, alvorens de nachtclub te bezoeken. Dat was dan nou echt zo’n busgezelschappenhap in een apart zaaltje, waarop menig busvakantieganger zijn mening over “eten in het buitenland” heeft gevormd. De bediening was volledig in stijl van het schnitzeltje, dorperwtjes, gebakken aardappeltjes en minicup ijs, met niet te zuipen koffie toe. Voor ons was dat wel één keertje te pruimen, maar wij verbaasden ons er wel over, dat er van het gezelschap geen wanklank kwam.

De resterende tijd, buiten het gezelschap om, werden wij door onze Franse vriendin Patricia vermaakt, inclusief de restaurantjes waar de beroemde Franse keuken wél werd waargemaakt.

0216

Een goeie bak | Ons bizarre jubileum