Na een hartinfarct te hebben gehad, ging mijn vader wekelijks aangepast sporten. Met kornuiten, zo’n beetje van dezelfde leeftijd en met natuurlijk vergelijkbaar fysieke, problemen. Door week in week uit met volleybal elkaar het balletje toe te spelen, ontstond er een hechte vriendenclub. Verder lezen..
Bij de motorenzaak op de Delftselaan in Den Haag, werden niet alleen motorfietsen, bromfietsen, scooters en fietsen gerepareerd, maar ook een aantal invalidenwagens. Voornamelijk gemotoriseerde vervoermiddelen voor gehandicapten. Maar er was één invalidenwagen bij, merk Lely, die heel bijzonder zonder hulpmotor werd aangedreven. Verder lezen..
Dat de afstand tussen Weert en Deventer toch niet de meest makkelijke afstand is om te overbruggen, ervaarde mijn zussie toen de afgelopen winter haar CV-ketel uitviel. Toen hiervoor de diagnose was vastgesteld, kwam de CV-monteur de reparatie verrichten. Gaande zijn klus bleek hem dat één onderdeel niet door de fabriek was aangeleverd, waardoor er nog enkele dagen doorgekleumd moest worden. Verder lezen..
Mijn neef, in zijn eigen winkel vaak getergd door het winkelende publiek, kon het niet nalaten om ludiek te kennen te geven dat hij tijdens zijn eigen shoppen niet met de verkoper tot een vergelijk zou komen. Zoals het moment dat hij die chique herenmodezaak binnenstapte en de verkoper vroeg: “Wat moet dat kostuum nou nog kosten jôh?” De verkoper, in deze fase van de handelstransactie nog enthousiast genoeg om de kleinerende toon te negeren, noemde heel voorkomend de prijs: “vierhonderdenvijftig euro mijnheer”. Waarop mijn neef veelzeggend reageerde: “O ja, toch nog?!
0809
Zoals dat destijds regelmatig voor kwam, was m’n maatje Gé met zijn gezin bij ons op bezoek. Traditioneel wisselden wij ons lol maken af met serieuze momenten, die dan eigenlijk altijd over onze ervaringen binnen ons vak gingen. Zo ook die ene zaterdag. Franca, zo’n zes jaartjes oud, had naast mij op de bank plaats genomen, terwijl ik met Gé bepaalde mediamutaties door nam.
In het Casino van Monaco stonden wij geboeid aan de speeltafel te kijken, hoe er vermogens werden verspeeld, met het laten ronddartelen van een balletje in een ronde, becijferde, zwarte bak. Plots werden wij door een hijgende man van zo’n vijfentwintig jaar redelijk ruw opzij geduwd. Verder lezen..
Ik heb het altijd willen worden, kapitein van het veer Anna Jacobapolder – Zijpe. Wat een wereldbaan, met ongekende vrijheid. Heel anders dan dat Drs. P het in zijn liedje “Heen en weer” wil doen geloven. Als kapitein van de pont Anna Jacobapolder bepaal je namelijk zèlf wanneer je heen en wanneer je terug gaat. Daar was de toenmalige kapitein het levende bewijs van. Verder lezen..
Onder de tourders van de wielervereniging was hij erg populair. Niet zozeer door de kilometers die hij vrat, want eigenlijk fietste hij geen meter. Maar meer om het gelikte materiaal wat hij bezat én zijn gezellige praatjes. Bij de Haagse wielerspecialist Gerrit Bontekoe, was hij dan ook een graag geziene gast. Verder lezen..
De leuke meid* in ons gezelschap werd door een wat slungelige knaap ten dans gevraagd, waardoor zij halverwege “Let’s Twist Again” de dansvloer betrad. Nauwelijks in het juiste ritme gebracht, werd de danspas door Marc Anthony getemporiseerd. Verder lezen..