Je moet wel héél vasthoudend zijn, wil je de beste pre-paid telefoon kunnen aanschaffen. Tenminste, dat deed een linkenbal van een verkoper mij doen geloven. Omdat mijn mobieltje kuren ging vertonen, zocht ik internet af naar een goeie vervanger. Verder lezen..
Met de regelmaat van de klok kwam mijn opa vanuit Haarlem met zijn simplex-eitje (een soort solex)naar Den Haag snorren, waarmee hij zo’n twee liter benzine verstookte. Zo niet die ene keer, toen hij veel zuiniger had gereden. Zijn eitje wilde maar niet aanslaan, zodat opa tot aan de Haarlemse stadsgrens het motortje al fietsend enige rust gaf, om daarna het torretje opnieuw aan de praat proberen te krijgen. Wederom zonder resultaat.
Na een dag hard werken, ging ik in een jolige bui nog even naar de krant, waar de meeste van mijn collega’s ook aanwezig waren. Wat dan weer garant stond voor een lollig uurtje. Graptechnisch gesproken, oversteeg de ene grap de andere en dat maakt melig. Iets wat niet geheel zonder gevolgen bleef.
Tijdens de begrafenis van, de veel te jong gestorven neef, viel het op dat er bovengemiddeld veel fraai uitgedoste vrouwen aanwezig waren, die met een roos in de hand de plechtigheid bijwoonden. Bijzonder was het, hoe zij stuk voor stuk, met een denkbeeldige partner weg zwijmelden, bij het horen van de favoriete Tangomuziek van de overledene.
Het was ten tijde van personeelsschaarste, dat mijn collega op alles solliciteerde, wat maar ver van eigen woonplaats was. Dat kon voor KNO-arts zijn te Groningen, of voor technisch directeur in Maastricht. Door over zijn opleidingen vaag te blijven. werd hij altijd voor een sollicitatiegesprek uitgenodigd. In de baas z’n tijd en met de auto van de zaak, ging hij dan op gesprek. Al snel bleek dan dat hij voor de vacature niet de vereiste papieren had en werd hij afgewezen. Niet, zonder dat hem de reiskosten werden uitbetaald. Deze bizarre bijverdienste had hij hard nodig, om aan het snakken naar een alcoholische versnapering toe te kunnen geven.
0899
Mijn oom moest zich naar de derde verdieping van het hoge gebouw begeven, waarvoor hij als enige de lift betrad. Op de 2e etage stapte er een vrolijk, frisse meid de lift binnen, die voor het knopje 15 koos. Net voordat de liftdeuren op de derde opengingen, ontsnapte bij mijn oom een onhoorbaar, enigszins natte wind. Eenmaal weer thuis gekomen, verschoonde hij zich, terwijl hij dat lieve liftmeisje niet uit zijn gedachten kon bannen. Statistisch gesproken is het namelijk onwaarschijnlijk dat zij tot aan de vijftiende verdieping alleen in de lift zou blijven staan. Dat arme kind. Want, leg dan maar eens uit dat jij jouw collega’s niet een poepje wilde laten ruiken.
0899
Click op de foto voor het kamertje met 2 historische gebeurtenissen
Als redelijk succesvol speedwayrenner haalde mijn vader hartje winter zijn speedwaymotor op de eerste etage naar boven, om er in het zijkamertje aan te kunnen sleutelen. Juist op een avond, dat een vriend een literfles geleende benzine kwam terugbrengen. Verder lezen..
De uitbater van het familierestaurant had zich in de praktijk de Duitse en Engelse taal enigszins eigen gemaakt, waardoor hij in het toeristische plaatsje zich onder zijn gasten redelijk verstaanbaar wist te maken. Zo wist hij niet alleen zijn Menukaart in het Engels te ondertitelen, maar kon hij ook aan de tafels een leuk sociaal praatje maken. Verder lezen..
Voor speciale sportfietsen had mijn vader een goeie framebouwer in België gevonden, waarmee hij zaken zou gaan doen. Om voorzichtig de Nederlandse markt te verkennen, waren er twee frames besteld, die in Nederland als prototype zouden worden afgemonteerd. Zin in een dagtrip naar België, bood ik mijn vader aan samen de frames op te gaan halen. Verder lezen..
Tijdens speedwaywedstrijden voor landenteams in het Belgische Genk, werd het Nederlandse team door de speaker elke heat met enthousiasme onthaald. Daarbij wist hij niet te verhullen, dat hij in Nederland tot microfonist was opgeleid.
Elke keer als het Nederlandse team de baan op kwam, vroeg de speaker steevast aan het publiek: “Graag een warm applaus voor onze sympathieke zuiderburen”. Aan het zichtbare gegniffel wisten wij de Nederlanders van de Belgen te onderscheiden.
0809