Het vooroordeel.
Voor speciale sportfietsen had mijn vader een goeie framebouwer in België gevonden, waarmee hij zaken zou gaan doen. Om voorzichtig de Nederlandse markt te verkennen, waren er twee frames besteld, die in Nederland als prototype zouden worden afgemonteerd. Zin in een dagtrip naar België, bood ik mijn vader aan samen de frames op te gaan halen.
Omdat we even heen en weer wilden gaan, besloten we onderweg in zo’n fameuze, Belgische frietkot even een patatje te eten. Bij gebrek aan Belgische Franken werden de frames in Nederlandse guldens betaald. Net voordat we het pand van de framebouwer wilden verlaten, sprak mijn vader de legendarische tekst: “Ach, wilt u voor ons vijf gulden in Belgische Franken omwisselen, zodat we onderweg nog even kunnen eten…” Met een staal gezicht werd aan dit verzoek vriendelijk voldaan.
Achteraf geloof ik, dat wij in dit Bourgondische land hadden moeten zeggen, dat we onderweg slechts een zakje patatje wilden eten. Te laat, onze Hollandse reputatie was opnieuw bevestigd.
0809
