De laatste Tango

Tijdens de begrafenis van, de veel te jong gestorven neef, viel het op dat er bovengemiddeld veel fraai uitgedoste vrouwen aanwezig waren, die met een roos in de hand de plechtigheid bijwoonden. Bijzonder was het, hoe zij stuk voor stuk, met een denkbeeldige partner weg zwijmelden, bij het horen van de favoriete Tangomuziek van de overledene.

Nog fraaier werd de vertoning bij het graf, toen zij één voor één naar voren kwamen om prevelend, vol van verdriet, het roosje bij de kist neer te leggen. “It takes two to Tango” zal voor mijn neef geen loos begrip zijn geweest.

0899