Afgewezen, maar proost!

Het was ten tijde van personeelsschaarste, dat mijn collega op alles solliciteerde, wat maar ver van eigen woonplaats was. Dat kon voor KNO-arts zijn te Groningen, of voor technisch directeur in Maastricht. Door over zijn opleidingen vaag te blijven. werd hij altijd voor een sollicitatiegesprek uitgenodigd. In de baas z’n tijd en met de auto van de zaak, ging hij dan op gesprek. Al snel bleek dan dat hij voor de vacature niet de vereiste papieren had en werd hij afgewezen. Niet, zonder dat hem de reiskosten werden uitbetaald. Deze bizarre bijverdienste had hij hard nodig, om aan het snakken naar een alcoholische versnapering toe te kunnen geven.

0899

De liftwind | De laatste Tango