Na vijftig jaar
Als zestienjarige wijsneuzen spraken we in de jaren zestig af, om over een jaar of vijftig weer eens bij elkaar te komen, om ons tot dat moment geleefde leven met elkaar door te nemen. Leuk bedacht, maar of dit er ooit van zou komen….
Eigenlijk was dat niet veel meer dan ‘cafetaria-praat,’ wat in de toekomst nauwelijks viel te realiseren. Totdat FaceBook werd uitgevonden, een fenomeen waar ik regelmatig iets op schrijf. Op specifieke Haagse pagina’s laat ik regelmatig een stukje van mijn Haagse historie achter, waarop ene Tur reageerde.
“Familie van Fred?” postte ik nieuwsgierig een kort berichtje. “Ja, hij is mijn oudere broer.” Toen ik kort daarna verhaalde over mijn jeugdzonde in de Haagse ‘Ouwewijvenpoortjes,’ reageerde die Fred, waarmee hij de afspraak van vijftig jaar daarvoor is nagekomen. Het kon niet uitblijven dat wij elkaar binnenkort Face to Face weer zouden treffen.
Nog geen week later zaten we, samen met zijn Ingeborg, in een passende locatie de vervlogen jaren met elkaar door te nemen. Wat een plezier om weer eens op die nozempjes uit de jaren zestig in te zoomen. In zeven uur tijd passeerden de dolste verhalen de revue. Wij genoten opnieuw van die goeie ouwe tijd.
Minstens zo leuk vonden wij het, dat onze vriendschap van weleer geen toevalstreffer kon zijn geweest. Want opnieuw matchte ons gevoel voor humor, onze karaktertrekjes en de wijze waarop wij in het leven staan. Daarom besloten wij om de evaluatiefrequentie van één keer per vijftig jaar drastisch te verkorten. Om samen opnieuw lol te maken, staan wij vanaf nu weer regelmatig bij elkaar in de agenda.
1115
Geen licht | Om naar te fluiten
Dit is inderdaad erg leuk om op terug te kijken voor jou,
Jammer dat er geen vervolg afspraken zijn geweest.
Maar ja herinneringen zijn ook mooi.
Ik vond het ook leuk om te lezen.