Gesneuvelde en verdwenen mossels
Met Kieneke had ik sinds gisteren onze traditionele ‘zussen dag’, waarin wij samen twee dagen leuke dingen doen. Gisteren sloot ons nichtje Ineke zich daar bij aan. In Scheveningen, met uiteraard een lekkerbekje van Simonis ter afsluiting.
Vandaag zouden het mosselen worden, heerlijk maar vooral gezelligheidseten wat ik dus nooit alleen doe. Bijna ging deze lekkernij aan mijn papillen voorbij, doordat m’n zusje een minder goeie dag had binnen de reeks van d’r hersteldagen. Voor mij was het al prima dat ze voor me kookte. Daar nam zij echter geen genoegen mee. “Mosselen willen eten, is mosselen zullen eten.” Dan maar voor één persoon, met Kieneke als mijn tafeldame.
Doordat wij vanmiddag spectaculaire van/voortjes in Winkelcentrum Middenwaard in Heerhugowaard hadden gescoord, wilden wij het niet riskeren om eerst naar de Mare te rijden om mosselen bij mijn geweldige, Volendammer visboer te halen. Stel je voor dat J. Schilder zou zijn uitverkocht én in Middenwaard zit immers ook een Volendammer. Dit keer dus voor één kilo mosselen.
Tijdens het bereiden klaagde mijn zus al over de veel kapotte schelpen. Bijna 20 stuks (!). Eenmaal panklaar om te eten, kwamen daar niet alleen nog meer gesneuvelde mossels bij, maar werden er ook nog veel lege schelpen de pan uitgevist. Van een enkel mosseltje proefde ik hoe lekker het zóu kunnen zijn.
Wat viel te eten waren veel te kleine mosseltjes. Ik denk dat ik niet veel meer dan een half onsje mosseltjes heb gegeten. Wat een desillusie. In mijn optiek gewoon oplichting. “Dát zullen ze weten ook! Van mij krijgen ze in mijn kroondomein een slechte pers.”
1217
