Fietslunch
Eigenlijk was het veel te warm om naar de schapenscheerder te gaan. Maar ja, ondanks dat er weinig te knippen viel, moest het toch wel worden gefatsoeneerd. Nu mijn kapper een paar kilometer verder is gaan wonen, besloot ik zijn knipperij in mijn toeristische fietsroute op te nemen. Achter mijn huis nam ik de houtenbrug bij de Zeswielen, rechtsaf over de Molenkade met links uitzicht op de Oudorperpolder en rechts de Hoornse Vaart, waar de toeristische bootjes lagen aangemeerd.
Aan het eind even links af, om ‘het Parijs-Roubaix-gedeelte’ van Alkmaar te nemen, of wel de kinderhoofdjes van de Munnikenweg. Lang hoefde ik de aanslag op mijn scrotum niet te dulden, want al gauw kon ik de Gravenweg opdraaien, het fietspad op richting ‘knipstop.’ Weer enigszins aërodynamisch gestroomlijnd deed ik het Zwijnsmeertje aan, richting Schermereiland om na het hart vanaf het Rooie Dorp de veerpont te nemen. Tijd om te lunchen. En dat werd een verrassend lekkere lunch, op een heerlijk zonnig terras direct aan het water.
Langer dan strikt noodzakelijk was, genoot ik van dit hoogtepunt van mijn fietstocht. Onder het motto “er is een tijd van komen…”, aanvaarde ik de terugtocht.
Het waren zes heerlijke kilometers.
0816
