Van motorrijden ga je boeren
Met een groepje maten zat ik gezellig aan de bar van een Rotterdamse kroeg een biertje te drinken, toen er vier mannen binnenkwamen, die overduidelijk lid waren van de Hells Angels. Rouwdouwerig namen ook zij plaats aan de bar en pakten in forse moyenne het ene na het andere biertje. Ze werden steeds luidruchtiger.
Zo nu en dan betrokken zij ons als bargenoten ook in hun gesprek, wat natuurlijk voornamelijk ging over drank, vrouwen en motoren. Dikke Nelis stond pal naast mij en bleef mijn kant uit oreren, hoe lekker dat motorrijden is. Woorden die hij kracht bijzette door een ongelooflijk harde, ongegeneerde, vooral onsmakelijke boer te laten, waarna hij triomfantelijk om zich heen keek.
Op zijn vraag of ik ook een motorrijbewijs had, kon ik bevestigend antwoorden. “Maar ach, motorrijden vind ik wel leuk, alleen ga je gaat er zo ontzaglijk van boeren…” De bar viel even stil en de mannen van de Hell strekten hun rug. Nog voor er één verdere beweging was gemaakt, schoot dikke Nelis in een bulderende lach, waarbij hij mij vriendschappelijk op mijn schouder sloeg. Heel lieflijk, ten minste als je bedenkt hoe het anders had kunnen lopen.
“Is ome Nelis wel eens bij jou binnen geweest?” hoorde ik de zwaar getatoeëerde captain van De Hells nog vragen aan een vrouwtje, die aan de bar in de niet meest gekuiste amazonezit de aandacht trok…
Met stille trom zijn wij toen rap vertrokken.
0205
