Sinces 2001

Is President Carter Roomser dan de Paus?

(een Olympische overdenking door Ed de Keizer*)

Niets is er momenteel zo actueel, dan het wel of niet deelnemen aan de Olympische Spelen in Moskou. Voor- en tegenstanders zijn de laatste weken uitvoerig aan het woord geweest. Daaraan hebben wij niets toe te voegen. Wij willen ons echter in alle simpelheid afvragen of kostbare wereldhappeningen, zoals de Olympische Spelen, moeten verdwijnen door boycotten die vierjaarlijks steeds weer opnieuw opgeld doen. In 1916 zijn al eens de Olympische Spelen van Berlijn door oorlogsomstandigheden afgelast. Maar Berlijn kreeg toch zijn Spelen in 1936, terwijl toen de oorlogsomstandigheden erger waren dan ooit. De beweegreden om de Spelen in 1916 af te lassen speelde in 1936 ineens geen rol meer. Van een boycot was toen nauwelijks sprake. Ondanks dat…

Vijf Spelen later (1956 Melbourne) zegde de Nederlands, Olympische ploeg de deelname af. Uit protest tegen de inval van de Russen in Hongarije (was deze inval toen minder erg dan de latere inval in Afghanistan?) De boycot van toen had totaal geen effect. Alleen onze topsporters van weleer waren geweldig gedupeerd. De naoorlogse Spelen zijn altijd gepaard gegaan met boycotten. Altijd waren er wel landen die door hun regime of apartheidspolitiek van deelname werden uitgesloten. Beslist geen Olympische gedachte. Want de vader van de vernieuwde oeroude Griekse Spelen, Baron Pierre de Coubertin, had uiteindelijk twee doelstellingen voor ogen:

1. een harmonieuze, lichamelijke- en geestelijke opvoeding van de jeugd
2. versterking van de vriendschapsbanden tussen alle volkeren.

Oké, punt 2 laat de interpretatie toe dat, de landen waarmee geen vriendschapsbanden bestaan, er ook niets valt te versterken. Bedenk wel dat, hoewel wij (door hun apartheidspolitiek) geen vriendschapsbanden hebben met Zuid-Afrika, er altijd wel Olympische landen zijn die wel met landen als Zuid-Afrika vriendschappelijke betrekkingen hebben. In dat licht bezien hebben die landen ook recht op deelname aan de Olympische Spelen. Waar liggen dan de normen? Welk land is goed genoeg om aan de Olympische Spelen te mogen deelnemen? Welk land is goed genoeg om met onze Lage Landen een sportief duel te mogen aangaan? Heeft het Nederlands Elftal vorig jaar niet de wereldtitel voetbal in en tegen Argentinië betwist? “Don’t cry for me Argentina…” Ook toen was er om onze deelname de nodige heisa in ons land. Toen waren wij echter de potentiële wereldkampioen. Van die titel waren wij uiteindelijk maar enkele centimeters af, toen Robby Rensebrink in de laatste minuut van deze finale loei hard naast schoot.

Waar zijn jullie nu Bram en Freek? (Neerlands Hoop) Of zijn jullie juist de Russen goed gezind? Natuurlijk moeten wij nooit lichtvaardig met de rechten van de mens omspringen. Doch, heeft het werkelijk zin om de Olympiade te misbruiken voor het voeren van een koude oorlog tussen welke landen dan ook? Is het binnenvallen van Afghanistan door de Russen en het in Rusland verbannen van Sacharov (Nobel prijswinnaar van de vrede) voor Jimmy Carter écht de druppel die de emmer deed overlopen? Had Carter daarvoor ook al niet voldoende motieven om Moskou te mijden? Jimmy-boy, tracht jij nu niet roomser te zijn dan de Paus? Waarschijnlijk moeten wij je met jouw actie alleen maar complimenteren. Tenminste, voor de timing hiervan.

Zijn er dit jaar misschien verkiezingen in Amerika? (Nee, wij van Groothoek willen over de Olympiade-problematiek geen duidelijk standpunt innemen.) Misschien is er veel te zeggen voor de Amerikaanse politiek in deze. Misschien ook niet. Voor meerdere partijen ligt deze kwestie nogal gevoelig. Wij willen ons in ieder geval vasthouden aan de Olympische gedachte van Baron Coubertin. Er is uiteindelijk al genoeg narigheid in de wereld. Net zo goed wij in ons eigen wereldje zowel vrienden als vijanden hebben, is dit evenzeer van toepassing voor alle landen onderling. Helaas zijn miljoenen mensen hiervan het slachtoffer. Konden wij in concreto daar maar iets aan veranderen!

Toch geloven wij dat elke gelegenheid moet worden aangepakt om alle landen van de wereld samen te brengen. Geen enkel land uitgezonderd. En zo’n gelegenheid is de Olympiade bij uitstek. Als nu op grote schaal Moskou wordt geboycot, is het gevaar groot dat dit tegelijkertijd de ondergang van de Olympische Spelen is. Het einde van belangrijke contacten tussen alle landen van de wereld. Zoals gezegd, het is ontzettend moeilijk om, onder de gegeven omstandigheden, voor de Olympiade van Moskou te zijn. Hoewel, er is een sportieve overweging die ook deze Olympische Spelen rechtvaardigen. Sporters aller landen trekken ongedwongen vriendschapsbanden aan. Op zich toch een unicum, waardoor ook Moskou recht heeft op de Olympische Spelen.