Nederland uitgestrooid
Click op de foto voor het graf van Burgermeester IJsselmuiden
Niet heel lang vroeg ik mij af, wat dát toch voor een kerkje is, midden in de polder langs de A9, pal bij het Rottepolderpleurisplein. Overigens een naam met toevoeging, die ik oneerbiedig aan dit verkeersplein gaf, doordat ik daar heel wat tijd in file vast stond, gedurende mijn arbeidzame leven.
Nog maar kort een Noord-Hollander, weliswaar niet fanatiek, ging ik met mijn Truus onze nieuwe omgeving verkennen en natuurlijk ook naar dat polderkerkje. Het religieuze optrekje bleek een soort bouwpakket te zijn. Ergens rond 1200 zoveel, jazeker ruim acht eeuwen terug, werd de toren op een van de oudste strandwallen gebouwd en kreeg van de locals de naam De Stompetoren mee. Niet echt fantasierijk, maar daarmee verschafte het wel duidelijkheid voor de hele omgeving. Vijf eeuwen verder, in 1764 om precies te zijn, vond de torenwachter in de ideeënbus het lumineuze idee om aan de toren een kerk te bouwen en zo geschiedde.
Eenmaal ter plekke deze geschiedenis opgesnoven, keek ik bij het langs rijden op de A9 met een blij gezicht de richting van het kerkje uit. Want, met weinigen wist ik precies wat daar aan de hand was. Nou ben ik niet bepaald het type wat zulke informatie voor zichzelf wil houden. Sterker nog, ik neig er wel toe om over deze kennis van zaken te blagueren. Ja, een Hagenees, nietwaar?!
Hoe dan ook, bij een vriendin vouwde ik mijn fiets uit om samen een (dag) tochtje te maken. Uhhh, natuurlijk wel inclusief lunch op de toppen van de Bloemendaalse duinen. Peddelend door een schitterend gebied, waar je echt alle kanten op kunt, stelde ik voor om ook De Stompetoren aan te doen.
Elly had geen idee waarover ik het had, maar liet zich graag verrassen. Dat betekende wel dat ik de Ome Tom Tom moest uithangen. Zou geen probleem zijn geweest, als wij via de autowegen ons doel mochten bereiken. Helaas, wij moesten ons beperken tot de fietspaden en B wegen. Na een paar keer de verkeerde kant te zijn opgereden, wat door het meanderen van de weggetjes echt geen dom gedrag is, kwamen we uiteindelijk bij De Stompetoren uit, of wel het plaatsje Spaarnwoude.
Prachtig, zoals het kerkje omringd wordt door 17-eeuwse graven, waarbij wij vredig constateerden dat hier toen al Duitsers lagen begraven. Heel opmerkelijk was het jongste graf uit 2015. Burgemeester Frank IJsselmuiden vond hier op 20 maart zijn laatste rustplaats. Zonder hem ooit gekend te hebben, moet hij wel een pracht bestuurder zijn geweest, die zelfs letterlijk over zijn graf heen weet te regeren.
Door Moedertje Natuur laat hij de kaart van Nederland steeds weer opnieuw zijn graf opblazen, om zo telkens te laten weten hoe trots hij is om een Nederlander te zijn geweest.
Rust zacht, Frank IJsselmuiden.
0716
