Met een lach …
In de vijf-en-veertig-toerentijd was het heel normaal, dat de flipside van een grammofoonplaatje een niemendalletje was. Behoudens bij muziek van onze echte idolen. Daardoor werd meestal die B-kant niet eens gedraaid. Een goed nummer, waarvoor het singeltje werd gekocht rechtvaardigde toch wel de investering.
Behept met de genen van de zuinige Hollander, draaide ik wél die flipside. Uit dat genre kwam zelfs voor mij meer dan eens een topper voort. Beter nog dan de A-kant. Dat was ook het geval bij een hitsingeltje van Max Woiski jr.: “Je bent nog niet gelukkig” (no. 13 van de top 40, september 1963). Het was weliswaar een blij lied, maar mij kon het niet boeien. Nee, dan de B-kant: “’t Is te ver”. Daar werd ik pas echt vrolijk van. ♫♫’ t Is te ver van mijn huis naar de jouwe, ’t is te ver, maar ik loop het iedere dag. ’t Is te ver om iedere dag te lopen, maar ik loop het en ik loop het met een lach. Ik fluit een lied ♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫, ik zing om niets ♫♫♫♫♫♫♫♫♫ ’is te ver…♫♫.
Het zullen wel jeugdsentimenten zijn, want dat nummer heeft nooit mijn geheugen verlaten. Menigeen, vooral van mijn generatie, heb ik het nummer voorgezongen en gefloten. Maar nee hoor, niemand kende het. Toch moest en zou ik dat nummer hebben, waarvoor ik in de loop der jaren heel wat platenzaken heb afgestruind.
♫♫t Is te ver♫♫ bleek ook niet voor de verzamel CD van Max Woiski jr. door de selectie te zijn gekomen. Marktplaats.nl bood uiteindelijk de verlossing. Want, nog geen twee dagen na mijn oproep werd het originele singeltje mij toegezonden. Klaar om door mijzelf gedigitaliseerd te worden ♫♫ en ik doe het, ik doe het met een lach♫♫.
0315
Luister maar:
http://youtu.be/YkvTv9BOEdA
