Kanker loop
Als Haagse onder de Limburgers heeft m’n zusje het toch maar geflikt, om bijna negentig mensen binnen haar team te rekruteren, om hen in estafette 24 uur lang de atletiekbaan van Weert rond te laten wandelen. Dit onder de noemer “SamenLoop voor Hoop,” om aandacht en geld te vragen en te krijgen (de teller staat nu al op bijna € 50.000,00) voor het lokale Toon Hermans Huis en algemeen kankeronderzoek.
Met het meelopen werd stil gestaan bij kanker. Als meerdere keren de survivor van kanker te zijn geweest, wat overigens ook behoorlijk naar familie was uitgezaaid, was Kieneke terecht de baas van haar eigen Kien’s Team. En dan is het vanzelfsprekend dat ik, volledig buiten mijn eigen verzorgingsgebied, deel uitmaakte van dit team. Aanvankelijk met de bedoeling beide dagen erbij te zijn, moest ik door een peesontsteking rond mijn knie, deze ambitie bijstellen. Ik ging alleen de zondag.
10:20 uur stapte ik de baan op en zag over de gehele atletiekbaan de witte petjes van Kien’s Team uitgestrooid. Omwille van mijn eigen tempo hield ik het met het passeren bij een sobere groet, met mijn belofte “tot straks,” waarmee ik in stilte ‘de finale ereronde’ bedoelde. Hagenees en fervent wandelaar Chris Kipping liep ruim een uur als een TomTom naast me.
Daarna was ik weer op mijzelf aangewezen. Niet dat het moest. Ook niet, zoals kwaaie tongen beweerden, dat ik mijn € 15,00 inschrijfgeld er optimaal uit wilde halen. Nee, tot het laatste fluitsignaal wilde ik doorgaan. Om, zoals ik zelf bedacht, mijn zusje te eren voor datgene zij in al onze kankerperiodes, (vergeef mij de tekst, maar hij is niet anders) vaak met (onze) humor wist te doorstaan én te ondersteunen.
Naast mijn 17,1 ingeleverde wandelkilometers wil ik er iets extra’s aan toevoegen. Omdat dit fantastische evenement zich in het katholieke Weert heeft afgespeeld, probeer ik het toch nog een keertje:
“God, alstublieft, neemt u die kanker terug.”
1015