In de boot genomen
We hebben het allemaal, je hoeft maar een bepaald nummer te horen, of allerlei herinneringen komen boven. Een heel speciale voor mij is Donna van Ritchie Valens. Deze slijper kreeg mij met mijn vroege verkering, verloofde en vrouw, dus mijn Truus, altijd de dansvloer op. De Unchained Melody van de Righteous Brothers, onze numero één aller tijden, ontlokte bij ons regelmatig een “Weet je nog…” Ik heb nooit gedacht dat deze muziek mij ooit verdrietig zou maken. Overigens een emotie die in de loop der tijd steeds minder sterk wordt en ongetwijfeld als variant op “weet je nog” zal terugkeren.
Er is ook een nummer wat mij pisnijdig maakt. Iets, wat ik mijzelf overigens aandoe, wat dan weer met mijn fantasie heeft te maken. De, buiten hun schuld om zijnde, boosdoeners zijn Gebroeders Ko, met hun feestnummer “Ik heb een boot.” Het valt te verwachten dat bij de eerstkomende meerdaagse wandeltochten hun seizoen weer wordt geopend. Voor die tijd wil ik wel van mijn negatieve emotie af. Maar ja… Was het maar zo simpel, dat ik alleen maar mijn gefantaseerde verhaal moet deleten. Daaraan denk ik alleen te kunnen ontkomen, als het verhaal door de werkelijkheid wordt ingehaald. Ik verklaar mij nader:
Inmiddels een heel kwartaal geleden kreeg ik zonder voorgeschiedenis een aangetekend schrijven van DAS rechtsbijstandverzekering, waarin namens een boze buur werd gesommeerd veertig jaar oude bomen uit mijn tuin weg te halen en er een vordering zal volgen voor een gootconstructie, waarvoor ik ruim twaalf jaar geleden al de kosten voor mijn rekening had genomen. Natuurlijk diende ik hen dezelfde dag nog van repliek. Ook sprak ik mijn verbazing uit dat DAS was ingeschakeld, terwijl er totaal geen sprake was van een conflict.
Omdat het maar stil bleef, het hoofdkantoor van DAS mij inmiddels had verzekerd dat zij uitsluitend in actie komen als er sprake is van een conflict, vroeg ik de meneer van het bijkantoor mij hierover opheldering te verschaffen. Zonder succes, want het bleef stil. Daardoor liet ik mijn fantasie de vrije loop. Want, ondanks dat de boze buur óók bij DAS geen recht van spreken heeft, kregen zij het toch voor elkaar dat DAS mij met een blufbrief aanschreef.
Zal boze buur een neef bij filiaalkantoor DAS hebben werken?, of zijn er wat centjes toegeschoven? Ho, nee. Er ligt iets veel meer voor de hand. Jaren lang heeft boze buur, in ieder geval zijn tuin, verwaarloosd. Ze waren toch weinig thuis. Het merendeel van hun tijd waren zij op hun boot. Dan plots, eind van het vorige jaar, vond er een grote renovatie plaats, werd zelfs met een hoogwerker de tuin leeg getrokken en betegeld. Totale kosten die niet zomaar uit de poeplap vallen te halen. Het lijkt er op dat ze huiselijker worden. Jôh, dan hebben ze toch zeker hun boot verkocht?! Ik denk zelfs te weten aan wie?! “Oké, DAS-meneer, wij willen met uw bod akkoord gaan, máár dan moet u wel even een briefje voor ons schrijven.” Mijn redenatie van 1 plus 1.
Inderdaad, stom om dat te denken. Dat hebben de gebroeders Ko niet aan mij verdiend.
-o-o-o-
0415
N.B.: Gebroeders Ko: Ik heb een boot.
https://www.youtube.com/watch?v=0z2zX_oABSY0415
