Het Goddelijke geheugen vieren
Steeds als ik de deur uitga zou ik eigenlijk Mnemosyne, de Griekse Godin van het Geheugen, aan moeten roepen. Daarmee voorkom ik onderweg het unheimische gevoel iets te zijn vergeten. Iets wat meestal uitkomt.
Zo was ik mijn mondkapje vergeten bij me te steken. En heel raar, bij mijn vertrek had ik al het gevoel iets te zijn vergeten. Al fietsend ging ik m’n gangen nog eens na: Sleutels check, portemonnee check, leesprothese check, mobieltje check. Dat rare voorgevoel leek dit keer schijn te zijn.
Leek, want bij het betreden van de winkel bleek ik m’n mondkapje niet bij me te hebben gestoken. Mijn voorgevoel was dus tóch waar. Stom dat ik het ‘je-vergeet-wat-seintje’ meestal negeer, terwijl ik achteraf de ‘Griekse Godin van het Geheugen’ in het gelijk moet stellen.
Gelukkig is Mnemosyne niet rancuneus en zal ze mij er aan blijven herinneren op het moment dat ik iets vergeet.
1221
Opa en Oma waren broodfokkers | Kiwi 2 jaar in Kroondomein
Mnemosyne klinkt als een medicijn tegen geheugenverlies en dat lijkt het dus ook te zijn. Knap van die oude Grieken.