De oervorm van Idols (Valentijnsdag)
click op de foto voor de sportieve prestatie van mij
Ik verheug mij altijd weer op deze periode van het jaar. De tijd dat ik mijn nominaties vaststel voor Valentijnsdag. Eind december heb ik daar al plezier van. De laatste oliebol heb ik nog niet door m’n strot, of ik word het allerhartelijkst gekust door heel veel vrouwen uit mijn omgeving, waarbij ze de liefste wensen mompelen. Zelfs mannen, ook die ik maar zijdelings ken, begroeten mij warmer dan ooit. Ja hoor, Valentijn komt er weer aan. Ik struin onder mijn hersenpan rond om kandidaten op te sporen.
Zo kom ik het eerste bij Annie, die zo’n 15 jaar geleden een heel belangrijke klant van mij was. Zij was zo zalig in de maling te nemen, waarbij ik toch hoog op haar genegenheidsladder kwam te staan en mij heel wat extra gunomzet heeft opgeleverd. Daarvoor moest ik overigens tot het uiterste mijn charmeoffensief doorzetten. Nee gelukkig hoefde ik daarvoor mijn broek niet te laten zakken. Fysiek-technisch gesproken had Annie dan terstond ontdekt dat ik eigenlijk helemaal niet zo warm voor haar liep. Na een bijeenkomst van branchegenoten, nodigde zij mij en maat Henkie uit om gezellig met haar mee te gaan. Zij zou ons wel eens laten zien en vooral laten horen wat, voor een geweldige jazzzangeres zij was. In een kroeg waar een bigband speelde, slechts een kwartiertje rijden van onze huidige locatie.
Nu waren Henk en ik best er nieuwsgierig naar of uit haar afzichtelijke bekkie mooi stemgeluid kon komen. Daarbij komt dat in elke kroeg een biertje wordt getapt, wat een eventuele teleurstelling dragelijk maakt. Jemig, wat speelde daar een geweldige bigband een partijtje vreselijk goeie muziek. Toen hier ons eerste biertje klaar was voor consumptie, vroegen wij Annie vol ongeloof, of zij écht voor dit orkest plaats mocht nemen. Zij knikte vol overtuiging en stapte op de muzikanten af.
Nog geen tien minuten later nam de bandleider de microfoon en kondigde aan: “Dames en Heren, mag ik Annie aan u voorstellen, die samen met ons haar favoriete song gaat vertolken, “My Funny Valentine”. De eerste noten werden professioneel ingezet, waarna Annie met “My Funny…” bijna op het juiste moment inviel. Vals, zo ongelooflijk vals, dat alles en iedereen in de kroeg verstomde. Iets wat door Annie kennelijk verkeerd werd begrepen, ook al doordat zij het gegniffel om haar heen niet hoorde. Nu stonden Henk en ik voor het mooie te goed binnen het gezichtsveld van Annie, waardoor we de grootste moeite hadden, ons gezicht goed in de omzetplooi te houden. Henk deed daar nog een schepje bovenop door zijn duim, in een tevredenheidspose op te steken, terwijl Annie in een Engelstalige versie van “Poesiemiauw” (Dorus 1968) het publiek liet door gniffelen.
Henk en ik konden niet bevroeden getuigen te zijn van de geboorte van “Idols in de meest natuurlijke vorm.” Pffff, wat een mazzel dat Jerney Kaagman zich niet onder de toehoorders bevond. Omzet-technisch gesproken hebben wij Annie nadien voor haar zangkwaliteiten steeds de hemel in geprezen. Kassa!
Zonder dat er een logische volgorde bij mij opborrelt, zal ik ook AZ nomineren. Wat een gastheren zijn dat. Tijden geleden had ik mij al voorgenomen om m’n neven (oomzeggers) naar Alkmaar te halen, zodra ADO Den Haag in de eredivisie tegen AZ moesten aantreden. Direct na de winterstop, terwijl AZ de derde plek van de rangschikking inneemt en ADO Den Haag de voorlaatste positie, was het zover. Gedrieën gingen we naar De Hout. “Laten we wel op tijd zijn”, drongen mijn neef-gabbertjes aan, “We willen ADO Den Haag nog even bij een gelijke stand zien”. We kwamen op tijd, maar wel bij de verkeerde ingang. Dat hoorde je zo: “kankâh AZ, kankâh AZ!.” Wij hadden, ver van de ADO Den Haag supporters, plaatsen bij de VIP’s van Alkmaar. Dat maakte indruk op m’n neven.
Geinig was het dat ADO Den Haag eerst een goed partij’tje aan het voetballen was, terwijl AZ niet was om aan te zien. Alle kansen waren dan ook voor ADO Den Haag. Later toonden de Hagenezen echter weer dat ze terecht de staart van de ranglijst innamen. Wat schoten ze, na een geweldige counter, toch kloterig op het doel. Zelfs de AZ-spelers leken zich aan deze non-afmakers hevig te ergeren. Zo zou er helemaal nooit één punt op het scorebord komen. Zoals het een goed gastheer betaamd, boden zij de helpende voet. Met “een klein tikkie terug Jaap”, hielp AZ ADO Den Haag aan een onverwachtse overwinning.
Onder mijn hersenpan worden nog veel meer dia’s vertoond, van kandidaten die terecht voor de Valentijn-nominatie in aanmerking komen. Niet in de laatste plaats m’n zusje, die een paar jaar geleden een kankerziekte met chemokuur moest overwinnen. Haar humor bleek vele malen sterker dan het onheil van buitenaf. In stilte, met een blik op haar spiegelbeeld, verwerkte zij d’r confrontatie met haar kale knars, om even later weer onder vrienden lol te maken. Zo wist ze die gemene k min of meer haar lichaam uit te jagen. Afgelopen januari liepen wij zelfs samen in twee dagen tijd een hele Marathon.
Kieneke heeft direct er na in de Amerikaanse Ambassade navraag gedaan, of er in de buurt van de 21e kilometer van de New Yorkse Marathon een hotel valt te boeken. Maar die Yankees geloofden niet dat een marathon ook in twee dagen mocht worden gelopen.
Het lijkt erop dat ik ertoe neig met mijn nominaties de winnaar binnen m’n familie te willen houden. Om elke vorm van partijdigheid uit te sluiten, gaat mijn Valentijn’s kaartje dit keer naar Annie, die een tv-programmamaker op het idee bracht van het latere Idols. My Funny Valentine.
0204