Click op de foto voor het graf van Burgermeester IJsselmuiden
Niet heel lang vroeg ik mij af, wat dát toch voor een kerkje is, midden in de polder langs de A9, pal bij het Rottepolderpleurisplein. Overigens een naam met toevoeging, die ik oneerbiedig aan dit verkeersplein gaf, doordat ik daar heel wat tijd in file vast stond, gedurende mijn arbeidzame leven. Verder lezen..
In 1986 trokken wij het laatst in Parijs met elkaar op, dertig jaar na dato, deden we dat vandaag in Amsterdam nog eens dunnetjes over. Alsof de tijd heeft stil gestaan. Onze Française was toen al single, ongewenst werd ik dat vijf jaar geleden. We hebben altijd kerstkaartencontact gehouden. Vooral dit jaar liep onze frequentie van schrijven op. We gingen elkaar verhalen over alle gebeurtenissen, die wij in de loop der tijd hebben meegemaakt. Verder lezen..
Heel gedisciplineerd verlaat ik altijd mijn huis, niet voordat ik mij er van heb overtuigd, dat ik de huissleutel bij me heb. Zo ook vanavond, dacht ik, toen ik oud papier, lege flessen en wat textiel ging weggooien. Geheel volgens de Alkmaarse normen ben ik wat dat betreft als Hagenees in de loop der jaren behoorlijk ingeburgerd.
Met een click op de foto de allerlaatste foto die ooit nog van Ton is gemaakt
Afgelopen zondag wilde ik enthousiast een verhaal schrijven over mijn happening bij de regelmatigheidswedstrijden van de Historische Motorsport Vereniging in Schagen. Doordat ik onverwachts een leuke logee kreeg, heb ik die activiteit moeten uitstellen. Het verhaal, zoals ik dat in gedachten had, zal er nooit komen. Verder lezen..
Op het Amsterdamse terrasje numero 1 parkeerden wij ons zelf, omdat het de hoogste tijd werd ons te laven. Een stadium waarin wij misschien ietsje eerder dan normaal kwamen te verkeren, door het vele water in en om het Scheepvaartmuseum. Al snel hadden we anschluss met de lokale bevolking, die nauwlettend in de gaten hielden, wanneer het piekmoment van de regen voorbij zou zijn. “Het zal niet veel meer dan een kwartiertje zijn, dan is het zeker tot ver over vijven droog.” Wij konden niet nalaten om op deze blijde boodschap te proosten. Verder lezen..
Naar ik meen heb ik het nooit aan de digitale snelweg toevertrouwd, het moment dat ik, na het overlijden van mijn Truus, ongewild Hoofd Huishouding werd. Alsnog schrijf ik het neer. Haar ziekbed was plots zo snel afgelopen, dat we samen nooit verder zijn gekomen dan het vouwen van ondergoed en hand- en theedoeken. Kortom, alles wat in de linnenkast thuishoort. Ik had geen idee wat ik verder in die kast mocht terugvinden, dat moest later komen. Verder lezen..
Click op de foto om te zien dat ik ooit zelfs coach was van een voetbalelftal
Mijn digitale etalage van FaceBook-vrienden is zo langzamerhand behoorlijk opvallend geworden. Tenminste, als je er oog voor hebt. En dat hebben ze, die nieuwsgierig over mijn heining komen kijken. Zonder daar een toon van afkeuring in te horen, krijg ik toch wel de opmerking: “Jij hebt wel heel veel vrouwen als FaceBook-vrienden.” Oef, daar heb ik nooit bij stil gestaan en alvorens ik eventueel in de verdediging ga, wil ik voor mijzelf eerst eens naar de oorzaak hiervan op zoek gaan. Verder lezen..
Click hier voor: Mijn vaders brief in jaren vijftig aan Gerrit Dupont
Nog vol van het verhaal wat vandaag uit mijn brein was ontsproten(zie “De Alkmaarse MV Agusta: https://kroondomein.com/alkmaarse-mv-agusta/ )stond ik ’s avonds in de kroeg trots aan Bas te vertellen dat mijn vader deze dag, maar dan 61 jaar geleden, in Tolbert een motorwedstrijd had gewonnen, op een MV Agusta van ene Gerrit Dupon uit Alkmaar. Vooral omdat ik het wel heel bijzonder vond, om jaren na dato in Gerrit’s domicilie te zijn komen wonen. Verder lezen..
De tijd was de schemering voorbij, toen plots vanaf een van de boten op hoog volume Sylvia’s Mother door de speakers schalde. Een pracht nummer drie hit van Dr. Hook & the Medicine Show, maar niet op dit tijdstip en op deze locatie. Rond dit avondklokje schreeuwt deze jachthaven om rust, het tjilpen van vogeltjes en het klotsen van water. Dus was het niet zo gek dat een schipper op de herrie afging, met de vraag of het ietsje minder kon. Verder lezen..
Alle kans dat het in mijn huis gaat spoken. Ik ril bij die gedachte. Nooit zou ik op zo’n toekomstverwachting uit zijn gekomen. Daar had ik de hulp van mijn financieel adviseur voor nodig. Doordat de renteperiode van mijn hypotheek verstrijkt, heb ik hem nodig om mijn hypotheek te vernieuwen. Verder lezen..