Bloesemtocht
Hoewel ik inmiddels na het meedogenloze zandbed al heel wat kilometers achter mijn kuiten heb, had ik toch lichte vrees voor de 25 kilometer bloesemtocht van de Betuwe. Dat komt doordat ik vorige week na 22 kilometer Fjoertoer op Terschelling volledig was gesloopt. Omdat alle afstanden dezelfde aanlooproute hadden, gingen de eerste kilometers stapvoets in file. Iets wat, met m’n remedie van grote stappen met ‘hakken in het zand,’ fnuikend is om pijnloos mijn tocht te volbrengen.
Maar uiteindelijk wezen de rode pijlen dan toch weg van de kortere afstanden. Mijn grote pas kon worden ingezet. Gedeeltelijk zelfs in het marstempo van de zingende oud-mariniers. Lang kon ik hier geen profijt van hebben, want ‘die watjes’ lasten een rustpauze in. Genietend van de natuur en het zonnetje, liep ik als het ware als een zonnetje. Een keer leek de man met de hamer voorbij te komen, maar voor ik mij dit echt kon realiseren, was ik ‘m zonder noemenswaardige averij al weer voorbij.
Trouwens, ook voorbij het landschappelijk huis van neef en nicht, die bij mijn passage ‘gelukkig’ binnen zich even met de kinderen moesten ontfermen. Daardoor kon ik in één keer door, met nog vijf kilometer te gaan. Licht vermoeid, nadien weer snel hersteld, bereikte ik de finish in de veilinghallen van Geldermalsen.
Overigens was er onderweg voor de 25 kilometertocht een routewijziging, waardoor de totale afstand (van 26,2) uiteindelijk op 27,8 km (!) is uitgekomen. Een ieder die mij op de voet heeft gevolgd, bij wijze van babbelen natuurlijk, is even verbaasd als ik zelf was. Bijna 28 kilometer, zonder de (ooit) voorgeschreven zooltjes, zonder in het gips te zijn geweest en zonder pijn. Natuurlijk heb ik met mijn neef, terug op de route, hier eventjes op geproost.
0024
