Adverteerder/blad-binding
Het begrip adverteerder/blad-binding heeft, in tegenstelling tot lezer/blad-binding, nimmer het levenswerk van Bonny Stoelinga gehaald. Niet helemaal terecht, maar oké, er valt mee te leven. Want, uiteindelijk wordt er in de Media Begrippenlijst verwezen naar Binding met het Medium, hetgeen wordt verklaard met: De gehechtheid van een bepaald persoon aan een specifiek medium. En daar valt natuurlijk evenzogoed de adverteerder/blad-binding onder. Met mijn opgedane ervaring valt dit onderbelichte fenomeen te illustreren.
In mijn tijd als stadsvertegenwoordiger van de krant had ik te maken met retailers, die heel consequent adverteerden in de editie van hun regionale dagblad. Vaak geholpen, doordat ik de tekst op een kladje, begeleid met een uitgeknipt plaatje uit een folder, omzette tot een ethisch verantwoorde reclameboodschap. En het werkte, want aan beider zijden rinkelde de kassa. Daardoor werd het mij nog wel eens gegund om minder meetbare advertenties te mogen plaatsen. Gepast maakte ik hiervan, sowieso eens per jaar, gebruik door een advertentie met louter naamsreclame te slijten op een vakkenpagina, met als collectieve boodschap: “Veel succes ADO Den-Haag!”. Voor vier meijertjes per vak waren veel van mijn klanten wel in.
Trouwens, ook niet-klanten waren hiervoor makkelijk over de streep te trekken. Als het maar om ADO Den Haag ging en je van de Haagsche Courant was. Zo ging ik eens per jaar, pal voor het nieuwe voetbalseizoen, langs bij Garage Appie Kim, de garage waar u altijd scoort. Ondanks dat ik heel vertrouwd was met Appie, heb ik met hem alleen zaken terwijl hij op zijn rug op zo’n garageroller onder auto’s lag te sleutelen. Appie was aan de beurt, op het moment dat ik mijn reguliere klantenbestand de voetbalvakkenpagina had ingetild.
Geen gezever over millimeterprijzen, het wel of niet halen van contracten. Nee gewoon recht toe, recht aan: “Motjo Appie, de Haagsche Courant wenst ook dit jaar ADO Den Haag weer veel succes in het nieuwe voetbalseizoen. Doe je weer mee met een vakkie?” Stee vast kreeg ik hetzelfde antwoord: “”Tuâhlijk galbak, as die kale Theau van den Burgh weâh meispeilt.” “Geinig Appie, kan ie z’n kale knars weer krijten, als ie naast kopt. Je staat er weer op voor vier meijertjes”, diende ik hem op dezelfde golflengte van repliek. “Je stuâht me toch wel effe een krantje naah de zaak, kennik m hieâh ophanke..” “Tuurlijk Appie, de natte!”
Ondanks dat ik van Appie nooit meer heb gezien dan zijn benen, tot net boven de knie, heb ik jaren met veel plezier zaken met hem gedaan. Appie Kim heeft van mij nooit meer gezien dan m’n gepoetste schoenen. Dat was voor hem genoeg. Ik was immers de man van de Haagsche Courant. Over adverteerder/blad-bindig gesproken. Wanneer komt de nieuwe mediabegrippenlijst uit Bonny?
0301
n.b. gepubliceerd in Dagblad Noordwijkerhoud t.b.v. het Mediacongres
