Ja, dag! (Valentijnsdag)
Wat wordt het leven toch ingewikkeld. Vandaag las ik in de krant dat het IJsvogeltje niet van ijs houdt. Bij bevroren water zelfs nauwelijks kan overleven. Kenners verwachten dat, door deze strenge winter, de ijsvogelpopulatie weer eens zal halveren. Wie heeft dan ooit die onheuse naam aan dit kleurrijke vogeltje gegeven? Ik word wat dat betreft steeds vaker op het verkeerde been gezet.
Laatstelijk nog door Sire. Bij deze organisatie met vorstelijke naam is er een grootschalige reclamecampagne van start gegaan. Daarin wordt geïllustreerd dat een aardig gebaar altijd goed bedoeld is. Er worden zelfs T-shirts te koop aangeboden, ter ondersteuning van deze campagne. Minstens zo triest is het initiatief binnen de gemeenteraad van Rotterdam, waar zij een groetzone willen aanleggen. Jemig, groetzone…, daarmee gaan we tot voor 1978 terug, toen binnen het leger er een groetplicht bestond.
Binnen, maar ook buiten de kazerne, was je verplicht de heren officieren te groeten. Ik heb daarmee nog wel eens een dauw opgelopen, toen ik een kwal van luitenant niet had gegroet. Gelukkig lag er geen verplichting op vriendelijk groeten, zodat die machtswellusteling mijn meewarige blik bij de militaire groet maar voor lief moest nemen. De Wegen Wachters hadden zo ook hun groetplicht. Zodra zij bij jou een ANWB of WW-embleem ontwaarde, werd je door hen onderweg gegroet. De Arbowet zal dit commerciële gebaar heden ten dage wel niet meer toestaan. ’t Zou ook levensgevaarlijk zijn, want door het grote ledenaantal van de voormalige fietsersbond, zou de Wegenwachter constant een soort juichend gebaar op zijn motorfiets moeten maken.
Ogenschijnlijk leek de pompbediende van het benzinestation aan de Veurseweg in Voorschoten, rond de zeventiger jaren van de vorige eeuw, evenzo commerciële bijbedoelingen te hebben gehad. Ware het niet dat hij voor élke automobilist, op deze drukke weg tussen Leidschendam en Leiden, zijn hand op stak. Ook als je aan de andere kant van de weg passeerde. Bij velen rond Den Haag en Leiden heeft hij zich hiermee onsterfelijk gemaakt. Ik heb dus ook niets tegen groeten, maar er moet toch wel een vriendelijkheid van uitgaan.
Bij mij kwam het heel lamlendig over dat Heinkel scooterrijders, waar ik er destijds één niet-groetende van was, ooit bij wijze van groet een lichtsignaal aan elkaar gaven. Effe op ’t knoppie drukken doet het bij mij niet. Motorrijders staken dan ten minste nog hun hand op, als zij iemand op de motorfiets tegemoet kwamen. En zoals de Fransen het doen gaat mij ook te ver. Zij geven elkaar op het werk, bij komen en gaan, een hand als groet. Door onze 36-urige werkweek zou dat in ons land meer neer komen op werktijdverkorting.
Ja, laten wij, bij het minste geringste elkaar op straat vriendelijk groeten. Niet zoals die luitenant het verlangde. Dus een kwal mag je gerust negeren. Maar zeg Hallo, ook gewoon als iemand vriendelijk naar je kijkt.
Vandaag heb ik toch maar even mijn virtuele Valentijnskaart verzonden, als een soort hommage, aan die zo vriendelijke pompbediende.
0210
