Verkeerde bouwtekening
Niet alleen in Den Haag liggen er voor mij memorabele momenten. Ook Rotterdam heeft veel lolligs aan mijn historie toegevoegd. Een paar van die, eigenlijk lullige maar toch leuke, momenten kwamen weer bij mij boven, toen ik kriskras Rotterdam doorfietste.
Zoals in elke branche hadden we bij de krant ook onze melige momenten. Zeker op de vrijdagmiddag als het merendeel van de collega’s in huis waren. Het meest lullige moment wat ik op mijn naam heb geschreven was, die toen een telefoongesprek verkeerd werd doorverbonden. Bedoeld voor de afdeling ‘lezersservice’ kreeg ik aan mijn oor een zeurderige stem van een waarschijnlijk oudere vrouw: “Meneer, gisteravond heb ik weer geen krant ontvangen…” “Mevrouw, heb ik ú ooit gebeld toen ik mijn krant niet heb ontvangen?” “Uhhh, nee…” “Nou val mij dan ook niet lastig!” Een moment dat er een kostbare abonnee voor de krant verloren ging. Maar, het kon erger.
In de Rotterdamse Witte de Withstraat zaten we met het Dagblad Vrije Volk tegenover een kleine buurtsuper, waar wij vanaf de eerste etage recht bovenop keken. Bijna dagelijks waren wij er getuige van hoe deze kleine zelfstandige moest knokken om zijn hoofd boven water te houden. Soms aanschouwden we zijn zwetende hoofd van dichtbij, op het moment dat we een half litertje melk bij hem kwamen halen. Wij vreesden dat binnen afzienbare tijd de curator de kassapositie zal hebben overgenomen.
Desalniettemin volgde er een fikse verbouwing, waarschijnlijk ingezet door de eigenaar van het pand. Neemt niet weg dat meneer De Spar veel profijt van zijn gerenoveerde pand zou krijgen. Tijdens de riante verbouwing ging de verkoop gewoon door. Toen eenmaal de bouwvakkers waren vertrokken, de winkelinrichting klaar was voor de toekomst en de officiële heropening plaats zou vinden, sloeg een melige collega telefonisch toe.
“Ja Sparmeneer, maar hier bij Bouw- en woningtoezicht hebben wij toch écht een verkeerde bouwtekening, waarop geen goedkeuring is verleend…” “Ja, maar vanmiddag is de heropening, u kunt nu toch niet…” De gespeelde gemeenteambtenaar onderbrak: “…, daar kunnen wij ook niets aan doen, we hebben ons aan de Wet te houden.” ”Maar de bouwtekening is toch goedgekeurd!,” knokte de kruidenier verbaal nog voor zijn (over)leven. “Maar dat is ‘m nou juist, die tekening hebben wij hier niet in het dossier. Ergens is er iets fout gegaan.” ”Maar daar kan ík toch niet voor bloeien,” klonk het hopeloos, maar nog steeds uiterst beleefd.
Juist die houding heeft deze potentiële Albert Heijn-concurrent zijn hachie gered. “Weet u wat meneer Kruidenberg,” werd de empathische intonatie ingezet, “als ik binnen het uur een kopie van de juiste bouwtekening op mijn bureau heb liggen, praten we nergens meer over.” “Ik kan ‘m u brengen en dan kan ik vanmiddag gewoon feestelijk heropen???”, vroeg de kleine neringdoende nog vertwijfeld. “Ja zeker, maar wel even bij mij op de derde etage afgeven. Wij verwachten dan wel dat we u feestje met een taartje kunnen meevieren,” lachte de fopambtenaar. “Ha, ha, natuurlijk, ik ben al weg.”
Niet langer dan een paar minuten stonden wij aan het raam in spanning af te wachten, of de lullige truc was geslaagd. Ja hoor, meneer Kruidenberg himself verliet met aktetas en gebakdoos gejaagd zijn pas verbouwde winkel, om een paar uurtjes later de heropening te kunnen vieren.
Wat deed het mij deugd om, veertig jaar na dato, langs deze succesvolle Sparwinkel te fietsen.
0715
-o-o-o-
n.b.: Meer uit mijn krantenleven lees je in:
https://kroondomein.com/een-extra-deken-voor-de-kok-valentijnsdag/
