Te vroeg hoogtepunt

click op de foto om de originele RIH fabriek in te kijken

De echte wielrenner uit het gezin was ik niet, hoewel ik het samen met mijn broer wel eventjes ben geweest. Hij werd kampioen van Nederland, ik bereikte op mijn 13-jarige leeftijd het maximaal haalbare met een lokale kampioenstitel op de hometrainer. Voor mij reden om een punt achter mijn wielercarrière te zetten.  Jaren nadien ben ik wel gaan tourfietsen. Hiervoor zelfs binnen de wielervereniging een aparte tourafdeling opgericht.

Grappig genoeg is dit in ledental nu ver weg het grootste onderdeel van die vereniging. Mijn vader drong er destijds wel op aan dat ik niet op zomaar een tourfiets moest stappen. Die moest ik speciaal laten bouwen, door een beroemde framebouwer in de Amsterdamse Jordaan. Ver voordat ons eerste tourseizoen van start ging, liet ik samen met mijn Truus, door Wim Bustraan ons het kader aanmeten. Op zich al een hele bijzondere gebeurtenis. Onze armen en benen werden opgemeten, waarna wij op een fiets model moesten zitten. Bustraan liep als een Rembrandt om ons heen, alsof wij geschilderd moesten worden.

Negen maanden nadien konden wij onze RIH afhalen. Heel duidelijk was te zien dat onze frames met de hand waren gemaakt. Want, ondanks dat mijn vrouw in lengte 5 cm. korter is, was haar frame door haar langere benen hoger. Jaren hebben we, in clubverband, met veel plezier de mooiste toertochten gemaakt. Door onze verhuizing naar Noord-Holland kwam hier een einde aan. Nog steeds hangen de twee RIH’s bij ons in de schuur.

Toen was onze RIH ons veel te lief om te verkopen, nu zal voor zo’n ouderwetse racefiets met achterhaalde derailleur en toeclips aan de pedalen, er geen belangstelling meer bestaan. Wie weet hang ik ze toch nog eens op Marktplaats.

n.b.: Gelukkig zijn de RIH’s niet bij zomaar iemand terecht gekomen.  Zij staan saampjes nu opgesteld bij de oprichter van een heus RIH-museum.

Zie: https://kroondomein.com/museumstuk/

 

Schaarse aardbeien | Poepgoed initiatief