Gelaten NS
Door de Kerstcrisis kwam onze Minister President, “is het niet links om dan rechts om,” in de verleiding buiten het Parlement om, via wet Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB), met een wet die in oorlogsjaren ooit door Koningin Wilhelmina is gebruikt, alsnog zijn Zorgwet er doorheen te drukken. Niet helemaal ten onrechte werd dit ‘Noord Koreaanse toestanden’ genoemd. Nou was dat maar zo…. Ik bedoel Noord-Koreaanse toestanden, of meer bedoeld: dat de Nederlandse Spoorwegen in Noord-Koreaanse handen zou vallen. Ik zou heel erg snel gewend zijn aan de gedisciplineerde NK-NS.
Hier kom ik op, doordat die spoorzielen weer een heel negatieve stempel op ons dagje uit drukten. Met vrienden zat ik nog maar kort in de trein naar Den Haag… Ho, wacht even: ‘een trein van grote stad naar grotere stad, op een traject van 85 kilometer waarbij je twee keer (!) over moeten stappen.’ Dat zal al niet moeten, maar goed.
In de stiltecoupé ging mijn telefoon. Mijn zus, vanuit Weert met de NS ook richting Den Haag. “Mijn trein gaat niet verder dan naar Den Bosch, daar moet ik dan overstappen richting Tilburg om dan via Rotterdam in Den Haag te komen. Vertraging van anderhalf uur.” Een middagje theater werd door de NS verziekt. Want, zij kon niet eerder dan na de pauze de voorstelling van Sjaak Bral bijwonen.
Nog ergerlijker is het, dat de conducteur van die trein uit Weert, bij Eindhoven had kunnen, nee móeten, melden “dat passagiers voor Den Haag door een wisselstoring bij Den Bosch beter nu in Eindhoven kunnen overstappen.” Dan was zij alsnog op tijd in Den Haag geweest. Welnee, NS-gelatenheid troef.
Bij het controleren van mijn plaatsbewijs liet ik dit ook nog eens door de conducteur mij uitleggen. Hoe vriendelijk hij ook was, bij deze ‘werkgestrafte’ vernam ik ook veel gelatenheid. “Tja, Prorail meneer en ja bezuinigingen, bla, bla bla …”
Doordat ons derde bedrijf in een typisch, oergezellig Haagse kakkroeg zich afspeelde, werd er nog aan de, door de NS gehalveerde Sjaal Bral-voorstelling, veel plezier toegevoegd. Na even een lekkere bak noedels te hebben weggewerkt, altijd goede kost na ‘het drankje drinken’, kwamen wij terug bij Den Haag Centraal voor onze reis naar Alkmaar terug. We zouden zelfs nu maar één keer in Haarlem hoeven overstappen. ‘Zouden’…, want opnieuw zat Prorail de NS dwars. Want, plots moest er aan de rails bij Uitgeest reparaties worden verricht.
Tijdens de plaatsbewijs controle spraken wij natuurlijk bij die NS meneer ons ongenoegen daar over uit. “Tja, meneer Prorail, bla bla bla…” Gelaten bleef hij naar ons begrip hengelen. “Maar u kunt over Amsterdam, daar overstappen naar Hoorn en van daaruit terug naar Alkmaar. U bent dan inderdaad anderhalf uur méér reistijd kwijt, maar ja, Pro Rail…” Zijn gelaten zwanenzang was echt niet om aan te zien.
Gelukkig bleven wij aandringen op een kortere reistijd, waarbij wij via onze smartphone zelf ook mee zochten. “Nou ja, u kunt inderdaad driekwartier (!) eerder zijn, door in Uitgeest over te stappen in een speciaal ingezette NS-bus. De eerst aankomende zult u wel niet halen, maar dan een kwartier later…. Maar ja, weet u door Prorail….” wij luisterden al niet meer naar die trieste gelatenheid. Kennelijk één van de belangrijkste kenmerken, waaraan je moet voldoen, wil je door de NS worden aangenomen. De ingezette bus stond overigens wél te wachten en na een kwartiertje reden wij rechtstreeks naar Alkmaar Centraal.
Moraal van dit verhaal: NS-personeel wordt absoluut niet opgeleid, om reizigers bij storingen zo snel mogelijk op plaats van bestemming te krijgen. Kennelijk wordt er tijdens hun opleiding veel meer aandacht geschonken aan: ‘het gelaten uitleggen’ dat het allemaal aan Prorail ligt.
Geef mij dan maar de Noord-Koreaanse-Nederlandse Spoorwegen. Dat maakt het reizen veel gedisciplineerder, dus veel aantrekkelijker voor de reizigers.
-o-o-o-
*Hoewel ik niet veel gebruik maak van de NS,
gaat zeker 60% van mijn reizen er iets fout.
1214