Mooi pet
‘Da’s mooi pet,’ onschuldig taalgebruik wat radicaal is veranderd in ‘da’s zwaar kut’. De pet heeft wat mee gemaakt. Tenminste, als ik het op mijn eigen leven betrek. Als kind merkte ik al op, dat er een wezenlijk verschil is tussen het dragen van een pet en dat van een hoed. Zelfs voordat de uitdrukking ‘Jan met de pet’ bij mij was binnengekomen.
Bij mijn opa, ‘bij Wanmaker huren veilig sturen,’ nam ik het grote verschil waar. Opa droeg in zijn bakfietsgarage altijd een pet, terwijl hij met het naar buiten gaan een hoed op had. Hoeden en petten hoorden sowieso wel bij oudere mensen.
Rond mijn vijfentwintigste zette ik mijn eerste pet op. Nou ja, dan wel voor een fotoshoot, een uitbestede selfie. Zeker vijfentwintig jaar later deed ik mijn tweede pet op. Een cap, ter bescherming van mijn kalende hoofd tijdens wandeltochten.
Nu, bijna een jaar terug, zette ik serieus een vervolg-pet op. Wederom functioneel. Eerst een try-outje van C&A, later het topmerk Stetson van de Bijenkorf en uiteindelijk een jaarlijks wisselende pet van een honderd jaar oude speciaalzaak in Utrecht. Mijn kalende kop is nu permanent beschermd tegen zon en kou.
0213
