Mijn bedweter
-o-o-o-
“Als dank… 
Van jullie Thuiszorg-meiden weet ik, dat mijn Truus november 2011 jullie herinnering is ingegaan, als de vrouw die altijd zei: “Als ik eenmaal maar wat beter ben…” Beter is zij nooit meer geworden.
Nu heb ik wél het geluk gehad, dat mijn kankerperiode na een half jaar met een Happy End is geëindigd. Eerlijk gezegd hoop ik nu ook binnen jullie herinnering een beetje geschiedenis te hebben gemaakt. Dan ongetwijfeld mede doordat mijn hartstikkevriend Morro mij heel trouw bij elk zorgmoment heeft bijgestaan.
Opnieuw hadden jullie, nog maar net een jaar na de fantastische zorg voor mijn meissie, zes heel emotionele maanden van mijn leven meegemaakt. Een tijd van veel verdriet, met Ups en Downs, maar evenzogoed weer met een lach en een traan.
Jullie waren opnieuw fantastisch! Daarom zal het mij een deugd doen, als jullie bij een volgend teamuitje een borrel op ons drinken. Een toast, nogmaals op:
“Als ik eenmaal maar wat beter ben” en op “De man met z’n kater, kopjes gevend op het nachtkastje.”
Een witte fiets zal mij in het vervolg altijd doen glimlachen.”
0613
