Just a Little Bit…
Natuurlijk geef ik ook gehoor aan de nationale oproep om vandaag (11.3.2021) precies kwart over vijf “Radar Love” uit m’n speakers te laten galmen. Knoerthard, ter ere van George Kooymans z’n verjaardag. Als dank voor al de geweldige muziek die hij met zijn Golden Earring de hele wereld cadeau heeft gedaan.
Eerlijk gezegd was ik in het verleden slechts zo nu en dan fan van hun muziek. Natuurlijk fan van “Please Go” (1965), maar meer door de sensatie, dat een ‘bandje uit de buurt’ (Haagse Zuiderpark) met hun hit op zwart/wit-TV kwam, George Kooymans ooit een maatje van mij was en Peter de Ronde naast mij in de Voorthuizenstraat woonde.
“Just a Little Bit of Peace in My Heart” (1968) was voor mij hun eerste échte hit. Als gelegenheids fan scoorde de Earring bij mij een jaar later met “Another 45 Miles”, in ’73 met (dé) “Radar Love” en in 1982 “Twilight Zone.” “Long Blond Animal” (1980) had ik gemist. Dat nummer kwam ik veel later tegen op een verzamel ‘Long Version-CD,’ waarna ik dit nummer grijs draaide.
Toch was ik trots op The Golden Earring. Hoereerde er zelfs mee. Eenieder die het horen wilde vertelde ik dat George een vriendje van weleer van mij was, dat we ook bij elkaar in de klas zaten, dat wij ’s woensdags samen gratis naar de film gingen, doordat zijn tante kassière bij Capitol was én dat hij op m’n 13e verjaardag ‘Shadows’ voor mij speelde. Toen werd mij overigens pas duidelijk dat hun “Apache” niet van het Cocktail Trio was. In dat bedoelde nummer, “Grote Beer,” zat weliswaar indianengeluiden, maar had niets met de Apache te maken, maar dit terzijde.
Een Die Hard fan van de Earring heb ik ooit gelukkig kunnen maken. Hij was in Alkmaar bij mij op visite en, terwijl “Long Blond Animal” door de speakers klonk, kwam George natuurlijk ter sprake. De man z’n mond viel open en werd bijna gek toen ik een schoolfoto liet zien waarop George en ik gebroederlijk samen staan. “Wil jij die foto hebben?” “Wat je er ook voor vraagt”, antwoordde hij verlekkerd. Het was nog voor het PC tijdperk, dus kon ik de foto niet voor hem inscannen. Maar voor de krant had ik altijd een polaroidcamera bij me. Een paar minuten later zag hij in 8×8 centimeter zijn idool langzaam opkomen.
En dan dat vreselijke bericht, dat George ernstig ziek is. Heel gek, plots is er geen sprake meer van ‘weleer’ en voelt hij nog steeds als een maatje. Ik ging via Spotify Golden Earring draaien. Nummer voor nummer. Toen pas werd de echte fan in mij wakker. Wát een muziek. Vooral die Live optredens, waarin zoveel werd geïmproviseerd dat vele nummers exclusieve muziekstukken werden. Wát een muzikanten.
Natuurlijk heb ik in het programma van Mathijs van Nieuwkerk ook de ode aan George gezien. Bart Chabot deed mij, door zijn verhaal over Just a Little Bit of Peace in My Heart, in gedachten teruggaan naar begin jaren zestig. George en ik zaten op de MULO, in de Haagse Weesperstraat, niet in dezelfde klas. In mijn klas zat wel een ontzettend leuk meisje, waar van ik, voordat we aan elkaar werden voorgesteld, d’r naam wilde weten. Op de lessenaar lag een plattegrond met al onze namen. Al spiekend kwam ik erachter dat zij Millie heet, inderdaad het zusje van Rinus. Met dat meisje had ik graag willen lopen.
Niet ik maar George had dat geluk. Hij trouwde zelfs met Millie. Bart Chabot wist te vertellen dat mijn eerste hit van de Earring, “Just a Little Bit…”, door George was geschreven ten tijden dat Millie en hij uit elkaar waren.
Gelukkig is het vrij snel, tot aan de dag van vandaag, weer goed gekomen. Laat het leven mild zijn voor onze nationale trots.
11 maart 2021
N.B.: Click op de foto voor
de schoolfoto
Mooi verhaal Arnold. Overigens is die klassefoto gemaakt voor het “rotonde”lokaal van de Theo Thijssenschool. Ik heb ook zo’n foto met Frans Krassenburg, de 1e zanger van Golden Earring.