Ik wil alsnog geboren worden
(Click op de foto voor dit adres anno 2000)
“Kan ik alsnog dood geboren worden?”, vond ik een humoristische vraag in de Volkskrant, zonder dat het maar iets van een diepere betekenis voor mij had. Van de ene op de andere dag is hier abrupt verandering in gekomen. Ik blijk namelijk de hoofdpersoon te zijn van een familieschandaal dat zich ruim vijftig jaar geleden heeft afgespeeld maar dat nu, doordat ik er kennis van heb genomen, wel eens tot een ongewilde climax kan komen.
Omdat ik altijd een sluimerende behoefte heb gehad mijn ascendant te kennen, vroeg ik in de loop der tijd vaak om mij heen op welk tijdstip ik was geboren. Vreemd genoeg wist mijn moeder zich dit niet te herinneren. Maar ook weer niet zo vreemd dat het mij verontruste. Ook niet toen haar tweelingzuster, na herhaaldelijk aandringen, niet het verlossende antwoord kon geven. Wel viel het mij op dat zij er altijd wat lacherig, wat mysterieus, over deed.
Doordat zij inmiddels al enkele jaren is verscheiden, kan ik nimmer meer mijn moeder raadplegen, of op z’n minst vragen waarom haar zuster zo geheimzinnig doet over het tijdstip van mijn geboorte. Het geboorteregister van Den Haag moest uitkomst brengen en dat deed het. Zelfs veel meer dan dat. Het uittreksel van het bevolkingsregister vermeldt dat ik s’-ochtends om 6.00 uur ben geboren. Even voelde ik mij heel gelukkig, dat ik uiteindelijk toch de ontbrekende informatie over mijn geboorte heb weten te achterhalen.
Bij verdere bestudering van dit uittreksel verschoot ik echter van kleur. Mijn geboorteadres was niet, zoals mij altijd is verteld, bij Opoe Kroon in het achterkamertje van de Hobbemastraat 172 hoek Van der Neerstraat, maar Zuiderparklaan 343. Hier klopt iets niet. Hier is iets mysterieus aan de hand. Wat heeft mijn moeder voor mij verzwegen? Wat weet Tante Kini hierover nog te vertellen? Zeker is wel dat ik, midden in de Schilderswijk, als Hagenees in Opoe’s achterkamertje voor het eerst het levenslicht heb gezien. Dan is het ook zeker dat mijn vader, toen 26 jaar oud, valse aangifte heeft gedaan.
Valse aangifte is géén aangifte. Dus, ben ik niet geboren. Kan ik dus ook nooit een baan hebben gekregen, een huis hebben gekocht, een hypotheek hebben gesloten. Kortom, is alles wat ik heb gedaan en nog zal doen heel erg illegaal. Ik heb zelfs geen recht op de status van asielzoeker. Inmiddels staat het zweet dik op m’n kop. Als het tóch uit komt dat ik geen bestaansrecht heb, wat moet ik dan in hemelsnaam beginnen. Het mág gewoon niet uitkomen, nu niet en nooit. Daar moet ik voor waken.
Wie kunnen van de valsheid in geschriften af weten? Mevrouw Hemmes, de dames Steenkamer, Tinie van Eijk, de Schapenscheerder of mevrouw Deurloo? Nee, gelukkig zijn die dood. Maar mevrouw Ruivenkamp dan?, of Ome Theo Creemers? Oud kruidenier, grote broek, Janson? Ja zelfs m’n Tante Kini? Als één van hen ooit doorslaat, ben ik verkocht. Wat nu, wat moet ik nu dan toch? Ze môtten om zeep, hoe dan ook. Het zijn zij of ik. Geen enkel risico mag ik nemen. Om zeep, maar hoe? Ze met z’n allen uitnodigen voor een gezellig boottochtje misschien, dat op een mini Titanic-drama uit moet lopen? Ik vrees dat dát niet valt te organiseren.
Wacht even, de ongewenste getuigen zijn de jongsten niet meer, Salmonella, daarin zit de oplossing. Hoe krijg ik deze, voor mij levensbedreigende oudjes, in hemelsnaam hier voor bij elkaar? Met een reünie misschien? Dat zal niet meevallen, want uiteindelijk zijn de bindende figuren hierin mijn ouders En die leven niet meer.
Mijn ouders niet meer in leven?! Eureka!, dan is er toch pas geleden zogenaamd een testament van hen gevonden, waarin al deze getuigen worden genoemd. Daar moeten ze intuinen. Hun hebzucht zal elke vorm van realiteitszin de kop in drukken. Nu moet nog even worden bedacht, waar ze uit te nodigen om van een overheerlijk, vooral Salmonellarijk, dineetje te kunnen genieten, waarna hen het fop-testament wordt voorgelezen. Dát moet lukken. Het is nu nog maar een kwestie van tijd…………
Hoewel, eigenlijk zijn het best aardige mensen die ik als illegaaltje van het leven wil beroven. Misschien kan ik beter alsnog op het juiste adres worden geboren ?!
1298
-o-o-o-
n.b.:
Jaren nadat ik mijn verhaal schreef, kwam ik in ons familiearchief deze ‘vergunning tot inwoning’ tegen, waarop bovenaan, in potlood geschreven, mijn ware geboorteadres staat vermeld. Daardoor valt ‘de mysterie’ over mijn geboorteplek toch te verklaren: “Mijn wiegje stond een paar maanden in de Hobbemastraat, totdat mijn ouders met behangen en schilderen klaar waren en hun eigen (huur) huis betrokken. (In Heemstede, waar mijn broer is geboren, woonden zij ook in.) Niet in de praktijk, maar ‘administratief’, ben ik dus wel op de Zuiderparklaan 343 geboren. Pfff, dat lucht op.
Veel plezier van Stichtingpoezen | Magneetvissen
Wat een verhaal zeg!
Mooi geschreven.
En de fam Deurloo kanik me wel herinneren.Theo Creemers woonde boven Hus en kwam geregeld bij on thuis……