Het boeken waard

Eerder onthulde ik het al, dat de komst van een schrijfmachine in huize Kroon mijn leven, in redelijke mate, zou gaan bepalen. Dat deed het overigens ook voor mijn vader, die deze letterbak had aangeschaft voor het uitschrijven van facturen ten behoeve van zijn eerste eigen bedrijf “Kroon Motoren.” Ik was toen rond de 11 jaar.

Een eerdere uiting van schrijflust werd lomp de kop ingedrukt toen ik probeerde origineel te zijn, bij het uitwerken van een opstel met als onderwerp “ziek thuis blijven.” Kennelijk door de schooljuf bedoeld om spijbelgedrag bespreekbaar te maken. Het speelde zich in klas 4 af van de lagere Theo Thijssenschool in Den Haag.

Kort daarvoor hoorde ik als klein mannetje, dat onze buurman niet naar zijn werk was gegaan, omdat hij last van niersteen had. Wat een mazzel, nu kon ik ver van een beetje koorts, de diarree of hoofdpijn weg blijven. Zo fantasierijk mogelijk omschreef ik de medische kernmerken van niersteen, wat wel duidelijk maakte, dat ik het college lopen binnen het schooljaar 1958 voor een onbepaald aantal dagen zou moeten onderbreken.

Had ik mij onvoldoende in ‘het hebben van niersteen’ verdiept, of deed mijn bovenmatig spijbelgedrag mij de das om? Ik zal het nooit weten. Wel was ik genezen van het willen schrijven van leuke opstelletjes. Mijn vaders schrijfmachine riep dat plezier later gelukkig weer bij mij op.

Toen ik beroepshalve de opleiding copywriting had gevolgd en dit redelijk succesvol in de praktijk bracht, kreeg ik het droombeeld van vele tekstschrijvers: het schrijven van een boek. Ik had werkelijk een top idee over een gepensioneerde man, die heel onschuldig in aanraking kwam met gokautomaten en daardoor gokverslaafd werd. Locatie: Bushalte in Rotterdam-Zuid, waar dit idee door een vergelijkbare waarneming was ontstaan.

Ik begon er lustig op los te schrijven. Maar ervaarde vrij snel dat het engelengeduld vraagt én meer schrijf technische vaardigheden, om mijn hoofdrol speler alleen al vanuit zijn bed aangekleed en wel, weg van de ontbijttafel, bij de bushalte te krijgen. Let wel, ik schrijf over het typemachine tijdperk waarin menig vol geschreven A-viertje als prop de prullenbak in verdween. Ik gaf het op. Hoewel, in een sterk verkorte versie, met andere hoofdrolspelers, kwam het verhaal er alsnog.*

Deze gebeurtenis kwam terug in mijn herinnering, doordat ik voor een boekpresentatie van een digitale vriendin werd uitgenodigd. Ook zij publiceert regelmatig op FaceBook en haar website. Tijdens een leuk gevarieerd programma onthulde zij op een originele manier de titel en cover van haar boek, met vijftien korte verhalen.

Wie weet komt het er bij mij ook nog eens van.

-o-o-o-

* De verkorte versie van mijn verhaal: https://kroondomein.com/fruitverslaving/

0119

Het Haagse Volendam | Zijn zwager voor één dag