Geen mensentreiter meer
Jaren langs was ik een nagelbijter en dat wordt vaak vies gevonden. Daar dacht ik anders over en veroordeelde de rokers eerder als ‘viezerikken.’ “Nagelbijters mensentreiters,” was een andere collectieve veroordeling. Om hieraan toch te ontkomen, deed ik in de loop der tijd enkele pogingen om van mijn bijtverslaving af te komen. Tijdens mijn militaire dienstplicht heeft zelfs een Luitenant zich ervoor ingespannen. Tevergeefs.
Al met al leed ik er niet echt onder. Maar dan volgt er, met een geheel ander doel, mijn 10e operatie. Alsof er voor dit lustrum van 10e een beloning bestond, bleek ik deels te zijn gereset. Na 66 jaar had ik geen enkele behoefte meer om op mijn nagels te bijten. Een klein wonder.
0122
Een klap er op | Uitgeslapen gespeeld
© Sinces 2001 - 2024 Kroondomein
dis©laimer - Site by - Dutch Design Office
Ik heb me nooit aangesloten gevoeld op mijn omgeving en was als zodanig een probleem voor hun. Altijd dat buitenbeentje voor hun.
Bovendien/Daardoor was ik een nagelbijter en voel me zo nog steeds. Ik pas niet in mijn omgeving. Tegenwoordin heet dat autist of zo.
Terwijl als je omgeving begrip voor jou zou tonen en je zou vragen wat je denkt/voelt jullie beide al heel erg zou helpen.
Ieder zijn meug, Jij de jouwe en ik de mijne. Komen we er samen uit.