Draaiparade

Click op de foto voor dagbladreclame voor de ACR-Kabelkrant

Dit jaar bestaat de Top 40 een halve eeuw. Ook ik was in die begin jaren in de ban van dit nieuwe fenomeen en haalde wekelijks de nieuwe Top 40-lijst bij de platenzaak, destijds Disco Zuid. De hele dag genoot de jeugd van de Piraat Radio Veronica, waar al die hits vandaan kwamen. Menig platenaankoop is zo ook bij mij tot stand gekomen.

Jaren later begreep ik dat de Top 40 niet helemaal zuiver was op de graat. Aan alle kanten ging de trukendoos open, om artiesten de Top 40 binnen te krijgen. Door het hele land bestelden platenbazen onlogisch veel singletjes van artiesten, die zij graag hoog wilden laten scoren. Als die hit notering dan was gedaan, werden die platen simpel geannuleerd. Zo kon het gebeuren dat, Brabant Verenigt U, in 1967 “Waarom” van de Heikrekels wereldhit San Francisco van Scott MacKenzie van de eerste plaats verdrong. Deze wetenschap bleef ik onverkwikkelijk vinden.

Halverwege de jaren tachtig kreeg ik de kans om aan dit onrecht een einde te maken. Ik was toen in Rotterdam de eindredacteur van de grootste Kabelkrant van Nederland. Om met dit jonge fenomeen meer kijkers te behalen, had ik een Draaiparade bedacht, min of meer de tegenhanger van de Top 40. Met de Draaiparade ging het dan wél om de daadwerkelijke verkoop van een hitsingletje. Hiermee kon niet worden gesjoemeld.

Van Hans Breukhoven, van Neerlands grootste platenzaakketen met 72 vestigingen door het hele land, kreeg ik van alle vestigingen wekelijks een kassa-uitdraai met de verkochte hit-noteringen. De lezers van de ACR-kabelkrant stuurden hun Top-10 voorspelling in en onder alle goede inzendingen werd die Top 10 dan verloot. Uiteraard werden die singletjes door Hans’ Free record Shop gesponsord.

Wekelijks had ik dus de leuke taak om ergens regio Rotterdam de Top 10 singletjes uit te reiken. Het is mij echter zegge en schrijve één keer overkomen. De rest van de vele weken kon ik niets anders dan de singletjes in eigen omgeving uitdelen, waarmee natuurlijk wel mijn eigen populariteit groeide. Was de Draaiparade dan geflopt en wisten ze het bij de Top 40 dan beter? Min of meer.

Simpelweg was het probleem dat het publiek vertikte om naar de kabelkrant te kijken, wat natuurlijk het bedrijfsleven ook in de gaten kreeg. Bij Hans Breukhoven ontstond dat wantrouwen evenzogoed. Bij hem werd ik op het matje geroepen om het succes van mijn Draaiparade te komen bewijzen. Die jobstijding kreeg ik vrijdags en de afspraak was voor de volgende dinsdag gemaakt.

Als den donder kocht ik toen lege briefkaarten, kopieerde in veelvoud de Top 40 en deelde bij de krant bureau-aan-bureau dit uit, met het verzoek diezelfde dag nog een briefkaart in te sturen. ’s Maandags bleek dat heel veel collega’s hieraan gevolg hadden gegeven. Dinsdags kon ik dus met een blij gezicht Hans de vele inzendingen van de Draaiparade tonen.

Hij was onder de indruk. “Ik wil die kaarten graag even lenen, zodat mijn marketingafdeling er een analyse van kan maken.” “Sorry Hans, ook deze inzending van lezers valt onder de redactiestatuten. Eigenlijk ben ik al in overtreding, door ze jou te laten zien. Die mazzel heb ik door met onze redactiesecretaresse heel goed op te kunnen schieten.” Hans had alle begrip voor mijn ter plekke verzonnen smoes. Gaf met het teruggeven van de briefkaarten mij zelfs een vette knipoog, kennelijk doordat hij als geen ander begreep hoe je soms je charme tegenover een directiesecretaresse in de strijd moet gooien.

Kortom, mijn Draaiparade heeft het nooit gehaald. Daarom, gefeliciteerd Joost de Draaijer (Willem van Kooten), jouw trukendoos heeft veel beter gewerkt.

  1115

Zijn twee werelden | Overtreffen