De spreekwoordelijke ……kar van de Boule.
Open brief:
Oprichter van de club,
Hoe kan het toch, dat jij je door het setje (F.K. en Ald. K.) heb laten inpakken? Je hen zelfs jóuw vereniging hebt laten kapen. Treurig, terwijl wij het zo goed met elkaar konden vinden. Ik op jou kon rekenen, als ik van je kennis en ervaring, op basis van de historie, advies nodig had. Waren al jouw complimentjes over mijn functioneren als secretaris/PR dan gehuichel?! Had jij écht reden om je plots vijandig tegenover mij op te stellen? Nee, alle verklaringen hiervoor zijn gebaseerd op jouw eigen belang. Jij liet toe, hielp er zelfs aan mee, om mij te vernederen. Al die vuige gebeurtenissen zet ik voor jou nog eens op een rij. Heb jij zelfs kans om € 1.000,= te verdienen.
Na de komst van de nieuwe voorzitter (F.K., vrouw van een kwade genius, dé eigenlijke kaper) was je plots niet meer zo kritisch over de bestuurlijke zaken. Had jij er geen problemen mee dat die nieuwe voorzitter, samen met haar kompaan (O.K., de zwakke voorzitter alg. bestuur) voor meer dan € 10.000,= uitgaf aan nieuw meubilair in de kantine, zónder dit met de leden te bespreken. Hier deed jouw eigen belang opgeld. Jou werd zo de kans geboden om je helemaal in jouw hobby uit te leven, om de kantine mooier te maken. Toen werden kritische vragen uit den boze. Als goed afdelingsbestuurder kon ik dit mij niet laten welgevallen. Dát en de hysterische uitval van F.K. heeft op een vernederende wijze mij mijn kop gekost.
Het begon met een aangetekend schrijven, door alle Alg. bestuursleden ondertekend. Ik werd (zonder moverende reden, dus uit wraak van de kwade genius Ald.K.), voor onbepaalde tijd geschorst. Hiervoor mailde ik jou, in de hoop/vertrouwen dat jij mij te hulp zou komen. Jij schreef echter dat jij je niet met bestuurlijke zaken wilde bemoeien en dat wij er als volwassen mensen wel uit zouden komen. Ik kon begrip hebben voor jouw standpunt. Niet voor de wijze waarop jij, uit eigen belang, later je tegen mij keerde. De gebeurtenissen daarna waren zó ongeloofwaardig, dat men wel moest denken “waar ook is, is vuur.” Het ging voor mij lijken op een wraakactie van Ald.K., in zijn Zuid Duitse vakantiewoning uitgedacht. En dat terwijl de nieuwe voorzitter, zijn vrouw, constant blunderde:
Nóg voor dat zij haar éérste bestuursvergadering had, was F.K. al een paar keer in de fout gegaan. 1.) Zij schreef, erger nog 2.) haar man schreef, een brief aan RdB, T.N. en (de eeuwig en overal herrie trappende) A. v.’t. V over een voorval tijdens een toernooi. Ik maakte bezwaar tegen de Tone of Voice van dit schrijven, niet passend bij de prettige sfeer binnen onze vereniging. Desalniettemin werd deze toch verzonden. Een vervolgbrief, met dezelfde onaangename Tone of Voice (nu aan de organisator van het toernooi) werd toen namens maar zónder voorkennis (toestemming) van het afdelingsbestuur verzonden. (Achteraf begreep ik dat Ald. K. gewend is in vergelijkbare Tone of Voice te corresponderen. Zoals men zei: “Omdat hij voor zijn beroep gewend is verzekerden aan te schrijven, dat hun schadeclaim was afgewezen.) Buiten dat, had hij nooit namens het bestuur een brief mogen schrijven, al was het op verzoek van zijn vrouw, toen in functie als commissie voorzitter.
3.) Nog steeds voordat zij haar eerste bestuursvergadering had voorgezeten, ging zij opnieuw in de fout. Tijdens een feestavond, waarbij ik niet aanwezig was, heeft zij aan de bar medebestuursleden, inclusief de penningmeester, overgehaald om het populaire Sextetten van de kalender te schrappen. Door een mailtje van Ald. K.aan mij, zag ik in dat vanuit een verborgen agenda het Sextetten was geschrapt. Hij had op die eerste zondag (de altijd slecht bezochte) algemene ledenvergadering willen houden. Had dit zelfs al in de agenda gezet. Achteraf gaf de penningmeester toe impulsief akkoord te zijn gegaan, maar het graag wilde terugdraaien. Tijdens de eerste bestuursvergadering van de nieuwe voorzitter werd het Sextetten met 4/1-stemmen in ere hersteld, waardoor er maar één uitgave verloren was gegaan.
Onze jaarlijkse huis-aan-huis ledenwerfactie zou ik verzorgen. Tekst, lay-out, oplage e.d. (ooit mijn professie). Hiervoor stond al ruim € 1.000,= (als voorgaande jaren) in de begroting. Tijdens de bestuursvergadering kreeg ik hiervoor card blanche, wel met het verzoek de tekst per e-mail te laten accorderen. 4.) Tegen het bestuursbesluit in, trok een paar dagen later (!) F.K. (ongetwijfeld na met Alld. K. hierover thuis te hebben vergaderd) haar akkoord in (?! Wat formeel niet kan en moesten we hiervoor extra bij elkaar komen. Alleen de tekst en lay-out waren toen nog akkoord. De oplage moest sterk naar beneden én de leden moesten zelf verspreiden. Precies zoals O. K. dit graag zag. Destijds was het haar wens om een ledenwerfactie gezamenlijk te doen; inclusief zelf verspreiden. Hiertegen heb ik mij verzet omdat de doelgroep korfbal en petanque onverenigbaar is. Communicatief spreek je potentiële korfballers heel anders aan (sportief) dan potentiële boulers. Maar ja, (marketing)communicatie is als voetbal: Iedereen denkt er verstand van te hebben. Ik moest (met 3/2 stemmen) mijn voorstel aanpassen. De medestanders hiervan waren vooraf omgepraat.
De zondag daarop volgend zou er spijkers met koppen worden geslagen. Heel vervelend had de voorzitter toen al bepaald, dat wij als bestuur maar één wedstrijd mochten spelen, wat voor haar geen moeite was, omdat zij bardienst had. Geen probleem om zondags te vergaderen, maar wel na m’n 2 wedstrijden. Die week had ik al genoeg (onnodig) werk moeten verrichten, dus speelde ik normaal mijn twee partijtjes. Opgefokt stond men op mij te wachten. Het ging direct al fout. Met 3/2-stemmen hadden zij besloten, ondanks het eerdere bestuursbesluit én het op de begroting gereserveerde bedrag, dat het budget naar € 800,= moest worden teruggedraaid. Na al m’n werk voor niets te hebben gedaan en de getoonde incompetentie van de kersverse voorzitter (terugdraaien van het bestuursbesluit qua budget en verspreiding) reageerde ik oprecht, of zij misschien een verborgen agenda had. Ik doelde hier op de eerdere plannen van de korfbal samen leden te werven én de bemoeienis van Ald.K. op de achtergrond.
Uit de felle reactie van F.K. bleek ik in de roos te hebben geschoten. Ze sprong op, begon te janken en te schreeuwen en verliet de bestuurskamer met de deur hard dicht te slaan. Hevig geëmotioneerd werd zij door haar man, en een bar vol oudgedienden (jij ook?) opgevangen. Ach die arme voorzitter, alle tijd om aan de bar deze gebeurtenis eenzijdig te evalueren. Zonder wederwoord werd ik door oudgedienden aan de bar veroordeeld en zinde Ald.K. op wraak.
Hoewel het mij evenzogoed emotioneerde, ging ik de ochtend daarop toch direct aan het werk om, conform de gemaakte opmerkingen, het wervingsplan aan te passen. Ogenschijnlijk met succes, want bestuurslid G.W. ging alsnog met mijn voorstel akkoord en omdat M.P., door haar langdurige vakantie, haar stem ongewijzigd is gebleven, was er voor mijn uiteindelijke voorstel met (3/2) een meerderheid. Mijn wachten was op de reactie van de voorzitter. Maar, die kwam niet.
5.) Geheel tegen het bestuurlijke besluit in, zonder mij (de secretaris en verantwoordelijke voor de ledenwerfcampagne) er van in kennis te stellen, heeft zij (Ald.K.?) mijn tekst overgeschreven, waarbij zij de copy verkrachtte door een essentieel woord te vergeten. Zelfs mijn beschikbare gestelde lay-out werd verramponeerd met broddelwerk. De flyer, een visitekaartje voor de vereniging, zag er niet meer uit. Bij een andere drukker heeft zij eigenhandig toen een paar duizend flyers laten drukken. Van 2 leden hoorde ik achteraf dat zij, de flyers die zij in hun maag gedrukt hadden gekregen, nooit (helemaal) hebben verspreid (?!), maar dit ter zijde. De ledenactie heeft uiteindelijk veel minder leden opgeleverd, dan in mijn plan volgens een marketingformule zou hebben opgeleverd.
Aangeslagen door deze gebeurtenis en verbolgen over de macht van het setje K, liet ik mijn taken als secretaris toch niet vallen. Ook omdat ik het werk leuk vind én het veel raakvlakken heeft met mijn kennis en ervaring (copywriting, marketingcommunicatie en PR) uit mijn arbeidzame verleden. Binnen het verenigingsleven was ik gewend van elkaars kwaliteiten te profiteren.
Bij de eerstkomende bestuursvergadering leek het erop dat ik op mijn kennis/ervaring alsnog werd aangesproken. Alvorens de vergadering te openen wilde de voorzitter eerst op de gebeurtenis terug komen, zei daarbij zó niet langer door te willen gaan. Hoewel ik het niet kon duiden, leekt het voor mij erop dat ze uit was op een conflict en dat Ald.K. hiervoor zijn scenario al klaar had. Zo neutraal mogelijk gaf ik te kennen mij nog steeds te willen blijven inzetten voor het secretariaat en de PR.
Gaande de vergadering kreeg ik het verzoek om actie te nemen op mijn plannen, over een communicatief veel betere petanque website, waarvoor ik een externe designer kon inschakelen. (Die plannen lagen er al, maar de voormalig voorzitter vond verbetering/aanpassing van ZIJN website niet nodig: “Ik heb hem zelf gebouwd en hij werkt prima zo,” aldus GJ.)
Het gesprek met de designer verliep prima. Zij kon aan onze wensen voldoen en zou technisch de vernieuwde website van de petanque blijven begeleiden. Hoewel ik conform ons bestuursbesluit afspraken maakte, rapporteerde ik alle details vanuit m’n enthousiasme (onnodig, maar met grote gevolgen) het afdelingsbestuur. 6.) Na onze bestuursvergadering trok de voorzitter, inmiddels per traditie (na thuis opnieuw te hebben vergaderd), haar akkoord in en wilde haar man eerst ook een gesprek met de designer. Hij vroeg het telefoonnummer van de designer, wat ik niet had, waarop hij haar ’s nachts (?!) een FaceBook bericht stuurde?! (Over PR gesproken?!).
De bemoeienis van dit dictatoriale setje K. was ik nu helemaal zat en mailde mijn bestuur van verdere activiteiten voor de website en FaceBook af te zien. Per omgaande mail kreeg ik een bericht van de penningmeester. R. V. schreef, dat het een petanque besluit was waarmee ik lekker door moest gaan.” Zijn support trok mij over de streep. Maar zover kwam het niet meer. R. V. heeft hierover door zijn collega’s van het Algemeen bestuur (Ald.K dus) op zijn falie gekregen. (wordt ontkend, maar heb ik op tape staan) Kennelijk had hij met mij ook een contactverbod gekregen, want ik heb hem NOOIT meer gehoord of gezien, ondanks dat ik hem meerdere malen mailde.
Ik kreeg een uitnodiging om mij bij het Algemeen bestuur te komen verantwoorden. Maar, omdat het petanque bestuur gezamenlijk het besluit over onze website had genomen, wees ik dat af. Kort daarop kreeg ik een aangetekend schrijven, door alle Algemeen bestuurders ondertekend (zelfs R.V. die mij had aangemoedigd vooral door te gaan?!), waarin ik tot nader order werd geschorst en op het terrein van de club niet meer welkom was. Uit de Tone of Voice en de quasi statutaire onderbouwing las ik de (wraak)actie van Ald. K, eigenlijk ‘maar’ gewoon bestuurslid, die de statuten en het huishoudelijk reglement naar de huidige tijd/situatie zou aanpassen, wat nog steeds niet was gebeurd. Hij heeft andere doelstellingen, samen met zijn vrouw, gevonden.
Door de schorsing had ik mij voor de eerstkomende bestuursvergadering afgemeld en tegelijk mijn functies neergelegd. Het is toch absurd dat je als dagelijks afdelingsbestuurder om duistere redenen wordt geschorst. De voorzitter Alg. bestuur (O.K.) had dit sowieso kunnen voorkomen, door mij telefonisch te contacten. Ald. K., de kwade genius, kreeg zo de kans om uit wraak te handelen. Hierop volgde, ook binnen de vereniging, een complete radiostilte. Op een handtekeningactie van een grote groep leden, wat zij later nog eens herhaalde, waarin het Alg. bestuur om opheldering werd gevraagd, werd niet gereageerd. Ten tweeden male werd ik door het volledige Alg. bestuur voor een gesprek uitgenodigd. Nu was het wel een persoonlijke kwestie, dus ging ik op gesprek.
Op mijn vraag waar R. V. als lid van het dagelijks Alg. bestuur was, reageerde O.K. dat zij willen trachten mijn wantrouwen jegens het bestuur weg te nemen. Dit (waarmee de schorsing werd bedoeld ?!) had voorkomen kunnen worden. Ald.K. voegde daar aan toe “dat het handig is om bepaalde zaken recht te zetten. De structuur van onze vereniging… enz”. Maar hij verweet mij ook, dat ik de statuten niet (uit mijn hoofd) ken. Toen ik wilde weten waarom ik alleen en nooit met het gezamenlijke petanque bestuur was uitgenodigd, zei O.K.: ook een uitgebreid gesprek met R. V. te hebben gehad (wat zij achteraf ontkende, maar wat ik op tape heb staan.) En: “Jij wilde dat niet, waarbij niet op mijn motief -samen met het petanque bestuur- werd ingegaan. “Als je dat wel had gedaan, was er niets aan de hand geweest.”
Eigenlijk is het verdere verloop van het gesprek niet belangrijk. (Hoewel ik het wel op tape beschikbaar heb.) Totdat Ald.K. het woord nam verliep het gesprek bepaald nog niet bedreigend. Eigenlijk was de belangrijkste opmerking van O. K.: “Als je dat wel had gedaan, was er niets aan de hand geweest. Daardoor was het erg verrassend dat, door aandringen van Ald.K., het gesprek niet werd afgerond. Op mijn aandringen tot een conclusie te komen, kreeg ik uiteindelijk de toezegging ’s middags door O.K. te worden gebeld. En dat gebeurde, waarbij “was er niets aan de hand geweest,” omsloeg naar: “Jouw schorsing handhaven wij tot 1 juni, dan verlengen wij jouw lidmaatschap van de vereniging niet.” Motief: “Omdat wij eindelijk rust willen in de vereniging.”
Het was een mokerhamer. Kev. zette wel zijn handtekening onder de royeer-brief, maar stapte toen per direct op. (Iets wat hij ontkende, doch in notulen staat overduidelijk dat hij tot einde van het korfbalseizoen zou blijven. Ongetwijfeld is die leugen vanuit loyaliteit hem opgedrongen.)
Heb jij ooit meegemaakt of gehoord, al is het maar via een verre kennis, dat een bestuurslid eerst 9 weken wordt geschorst, om daarna uit de vereniging te worden gezet? Dan moet je toch wél heel wat op je kerfstok hebben. Kas leeg geplunderd? Aanranding of erger? Dát is juist het intens gemene van dit wraakzuchtige Kwak-scenario. Niemand kan geloven dat je na veel goed werk te hebben verricht (zie verderop) een vereniging wordt uit gepletterd. Men zal denken, waar rook is vuur?! Absoluut niet! Ik daag je uit: Noem een moverende reden die het handelen van het bestuur rechtvaardigt. Je krijgt € 1.000,= als je daarin slaagt.
Natuurlijk lukt je dat niet, het is niets meer dan een club-kaping van het setje K. Door mijn kritische houding jegens al het geblunder van de nieuwe voorzitter moest ik worden geëlimineerd. Ik ben door de figuurlijke strontkar overreden. Nee, geen overdreven tekst. F.K. zelf vertelde mij over haar arbeidsverleden. Zij was, ‘je gelooft het niet, schoonmaakster van de Alkmaarse peeskamertjes. En, alsof zij er trots op is, biechtte zij ook op regelmatig koffie te hebben geheeld. Een lekkere setje dus, de ene een ordinaire condoomspoeler, de ander die naar zeggen, voor z’n professie verzekerde mensen met 0-euro voor hun schadeclaim afscheept. Dát verklaart n.m.m. zijn destructieve schrijfstijl.
In de 9 weken dat ik ben geschorst (€ 1.000, = beloning voor dé moverende reden!) werd er, terwijl mij toegang tot de vereniging werd ontzegd, een oprot-campagne tegen mij gevoerd. Zelfs de laatste dag voor de extra ledenvergadering organiseerde, volgens een ooggetuige, de voorzitter F.K. een vergadering om de stemmen jegens mij te borgen. Genoemde ledenvergadering werd een pure farce. De opkomst was daarentegen overweldigend. Waar zo’n veertig leden normaal was, stonden ze nu rijen dik tot buiten aan toe. Zelfs de (bestuur loze) korfbal, normaal niet meer dan 5 leden op een vergadering, had er nu 40 afgevaardigd. “Ik ken heel die man niet,” was een veelzeggende uitspraak van een van die onsportievelingen. Dat zij zich hiervoor lieten lenen?! Dat iemand zó intens vals kan zijn, om die korfballers zo’n vuil zaakje op te laten knappen?!
Het Algemeen bestuur zat niet, zoals het hoort, achter de bestuurstafel. Zij hingen in de door jou gemaakte relaxhoek. Een discussie werd door het bestuur niet getolereerd. Ik mocht het woord nemen, maar omdat ik bij die grote opkomst zag kansloos te zijn, heb ik alleen een beroep op sportiviteit gedaan. Ik schrok van de vijandige houding van de oudgedienden. Zij hebben, toen ook aan de bar, het F.K.drama meegemaakt en zijn nadien gedurende die 9 weken met gif geïnjecteerd. Anders valt hun houding niet te verklaren. Voor mij is het nog steeds onbegrijpelijk dat jij het woord nam om de leden, onder het motto ‘dit heb ik in al mijn verenigingsjaren nog nooit meegemaakt,’ de leden aan te sporen om vooral tegen mij te stemmen. “Wat heb jij nog nooit meegemaakt,” H.A? Ik zal het je zeggen: Jij hebt de petanque-afdeling laten kapen door dat vuige K-setje! Jij hebt mij laten vernederen! Jij bent mede ontwerper van de zwarte bladzijde van Cel.-petanque geschiedenis. Ook jij bent er medeschuldig aan dat Cel.-petanque onder bepaalde externe contacten een slecht imago heeft gekregen.
Jij ging ongemotiveerd achter de voorzitter staan, die al binnen een paar maanden fout op fout maakte. Het setje K. heeft jou binnen hun kamp weten te krijgen. Dat valt niet te beredeneren, tenzij F.K. IETS van je weet?! Of simpel, misschien omdat zij al jaren lid is van de vereniging? Misschien ben je wel bang van Ald.K? Is jou, inclusief veel oudgedienden, zand in de ogen gestrooid. Lees alle blunders van F.K. er nog maar eens op na. Misschien dringt de werkelijkheid van de F.K.-jank-act dan ook tot je door. Begrijp jij ook dat er sprake was van een verborgen agenda.
Je hebt geen idee wat mij is aangedaan. Op het gevaar af dat het jou een brede grijns ontlokt, laat ik je er iets van weten. Na een vreselijk ziekbed en overlijden van mijn vrouw heb ik klap op klap te verwerken gehad. Kort na haar volgde mijn ziekbed van een half jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit.
Beste vrienden verhuisden, één overleed er zelfs en bij koppeltjes was ik als weduwnaar (zoals een ieder dat overkomt) minder welkom.
Uiteindelijk wist ik die eenzame strijd te winnen en ging op zoek naar verbetering van m’n afgekalfde, sociale leven. Zo werd ik bestuurder bij Humanitas en later lid van de petanque. De bestuurlijke taken van Humanitas hielden mij lekker bezig, waardoor de permanente hoofdpijn en duizeligheid (waar niets aan valt te doen) naar de achtergrond werd gedreven. Voor mij was dat ook reden, naast mijn kennis en ervaring, om vrij snel secretaris van de petanque te worden. Het was inderdaad een goede afleiding en, omdat ik ook een bron aanboorde om petanque als wapen tegen eenzaamheid in te zetten, kwam er steeds meer werk op mij af. Leuk werk en een welkome afleiding, als strijd tegen m’n permanente hoofdpijn. Bij Humanitas kwam er een fikse reorganisatie, waardoor er veel leeswerk van statuten e.d. bij kwam. En juist concentratie bij lezen van gort droge kost lukte niet meer, dus legde ik mijn functie bij hun neer. (Een heel ander verhaal dan er door ‘jouw’ vuig volk werd geroddeld.)
Kort daarna begon mijn ellende bij Cel., precies op het moment dat mijn zusje, 200 kilometer bij mij vandaan, door een vleesetende bacterie op sterven kwam te liggen. Veel weken van onmacht en spanningen waren het gevolg. Toen ik eenmaal bij haar op bezoek kon, wilde ik haar niet belasten met de ellende waar ikzelf op dat moment in zat. Ik heb haar vaak voor moeten liegen. Alles bij elkaar zorgde het er voor dat m’n hoofdpijn en duizeligheid behoorlijk dominant aanwezig werd. En dat is zo gebleven. Alle mentale klappen bij elkaar, nu ook nog de isolatie door Corona, heeft mij een trauma bezorgd, waarvoor ik onder behandeling ben. Dankjewel H.A.. Jij bent daar medeschuldig aan.
De zwarte bladzijde van Cel. petanque is extern ook niet onbesproken gebleven. Zoals ik alle bijzondere gebeurtenissen op mijn site schrijf, zo staat de petanque-kaping natuurlijk ook in geuren en kleuren op www.kroondomein.com. Ik heb er heel wat reacties op gekregen. Nog steeds ben ik van plan het verhaal te populariseren, want tenminste zolang ik er last van heb, zal het er op blijven staan. Cel. petanque mag rekenen op een permanent slechte pers. Da’s ook jouw verdienste!
Gedurende de bijna 2 jaar van mijn werk als secretaris heb ik aardig wat externe contacten gekregen. Zij, inclusief een aantal functionarissen van de Gemeente Alkmaar, zijn in geuren en kleuren op de hoogte van mijn plotselinge aftreden. Eén gemeenteambtenaar waar ik een afspraak mee had, om een bepaald project op poten te zetten, zei mij deze case door de shredder te halen.
Na bijna 2 succesvolle jaren hieronder mijn wapenfeiten:
-Op de VVV-website Celeritas petanque promotie in het Nederlands, Frans, Duis en Engels;
-In het VVV lokaal een poster gehangen met een vaste plaats voor een stapel flyers in 4 talen;
-Losse baanhuur ingevoerd;
-Gesprek met de Wethouder Sport gerealiseerd;
-Burgermeester en Wethouders gemeente Alkmaar aan het boulen gekregen;
-€ 1250,= subsidie per jaar gerealiseerd voor een Bouledag met Zorgverenigingen w.o. Humanitas;
-2x een halve pagina promotie in het Alkmaars Weekblad, plus 4 tussentijds berichten;
-Veelbelovend contact t.b.v. PR met de NJBB;
-Extern hulp aangeboden gekregen tbv toernooien met de zorgorganisaties.
-Een periodieke nieuwsbrief met leuke wetenswaardigheden over onze petanque-afdeling.
-Een opzet gemaakt voor een communicatief veel betere website.
-Voor de FaceBook-pagina veel meer ‘vrienden’ en volgers gerealiseerd. En lezenswaardig gemaakt.
En dan de wanprestaties binnen 4 maanden van de nieuwe voorzitter F.K.:
-Een vermanend schrijven aan leden gestuurd, waarvan de Tone of Voice onacceptabel was.
-Een vermanend schrijven gestuurd, namens maar zonder toestemming van het bestuur.
-Door haar man correspondentie laten voeren, wat onder het secretariaat thuis hoort.
-Vóór haar eerste bestuursvergadering aan de bar het Sextetten van de kalender gehaald.
-Buiten de bestuursvergadering om alsnog de flyer (werving) afgekeurd. Verplicht zelf bezorgen.
-Ondanks de goedgekeurde begroting voor de flyer het budget met 20% verlaagd.
-Met 2/3 stemmen tegen, zónder akkoord, de flyer in lage oplage elders laten drukken.
-Van de goedgekeurde tekst en lay-out afgeweken. Tekst blunder. Fiasco met slecht resultaat.
-Zonder leden overleg, samen met voorzitter Alg. bestuur, ruim € 10.000,= besteed aan meubilair.
In deze hele affaire, met een git zwarte (geschiedenis)pagina als gevolg, heb jij om onbegrijpelijke redenen een belangrijke rol gespeeld. Jij heb je op laten hitsen. En dat terwijl jij daarover eerder aan mij schreef “Ik bemoei mij er niet mee. Jullie zijn volwassen genoeg om er gezamenlijk uit te komen.“
Mijn leuke werkzaamheden en mijn boule-vrienden heb jij allemaal van mij afgenomen. Jij was blind voor datgene er echt was gebeurd. Jij koos de kant van de condoomspoeler en haar dictator met fascistische trekjes. (ja, mijn mening. Ik walg al van die man als ik zijn nare, zijige stem hoor.)
Je begrijpt dat ik niet meer tegen jouw pastel aan kan kijken. (Ik luister ook nooit naar Richard Wagner) Ondanks dat ik de pastel destijds duur (met zgn. museumglas) liet inlijsten, krijg jij ‘m hierbij terug. Eerlijk gezegd wilde ik ‘m aanvankelijk niet eens hebben, was het niet de creatieve uitvoering die ik verwachtte, maar liet ik mij door jou overhalen en betaalde de € 50,= óók met de gedachte dat ik jou in mijn functie als secretaris nog wel eens nodig zou hebben.
Het zal je wel verbazen dat ik na 2 jaar op deze kwestie terug kom. Vele malen eerder heb ik het willen neerschrijven, maar ondanks mijn schrijfvaardigheid lukte het stom weg niet. Blokkeerde ik door m’n fysieke omstandigheden. Mijn doel? Ach, misschien jouw reactie dat je fout bent geweest. Maar of je dat ooit zou toegeven(?!) Ik verwacht daar niets van. Ik heb meer hoop op jouw wroeging. Laat het bij jou ook maar knagen. Jij bent nu niet alleen de oprichter van de petanque, maar schreef ook mee aan de zwarte pagina van de Cel.- geschiedenis.
Voormalig secretaris. 0321
