De liegende verkoper
Click op de afbeelding voor de ‘leugen-spreuk’
Na vier operaties en 14 dagen in een zandbed revalideren mocht ik naar huis. Wel mocht ik daarna twee weken lang, van elk etmaal slechts drie uur op mijn gat zitten. De resterende tijd moest ik liggend, staand of lopend doorbrengen. Een pittige periode die ik succesvol kon afsluiten. Hoewel, echt lekker zat ik niet meer in mijn leren fauteuiltje. Voor mij reden om in 2014 een Relax stoel aan te schaffen.
Na acht jaar vond ik het zitkussen van die stoel wat slapper worden, dus ging ik terug naar mijn prominente leverancier, met de vraag wat het opvullen van het zitgedeelte van mijn stoel ging kosten. Hiervoor vroegen zij maar liefst € 1200, = ongetwijfeld om mij tot een nieuwe stoel te verleiden. Ach, waarom niet, zeker als er iets aan een de nieuwe versie was verbeterd, wat zo was. De Topswing is elektrisch veel nauwkeuriger in te stellen, waardoor het hoofdkussen veel aangenamer dienstdoet.
Vier maanden later had ik mijn nieuwe stoel. Hij zat niet lekker en het viel mij direct op dat ik, in een bepaalde stand, nauwelijks bij de bediening kon. Bij het testen van de ligstand ontstond achter de armleuningen een gat waarin mijn ellebogen terechtkwamen. Heel naar, en geen euvel van mijn oude stoel. Ook het, voor mij (nog) niet noodzakelijke, StaOp gedeelte werkte niet. Op afspraak terug naar de winkel. “Uw Relaxstoel heeft geen StaOp, meneer Kroon,” kreeg ik toen nog heel beleefd uitgelegd. “Hoe kan dat nou?, ik bestelde de Toscana in een ander kleurtje, maar verder zoals die eerder was.”
Vrijwel direct mengde een andere verkoper zich in het gesprek, ene Wout H. die mij in juli de stoel had verkocht: “U heeft de Toscana zonder Sta-Op besteld.” Mijn verbaasde ontkenning werd door hem direct fanatiek gepareerd: “Kennelijk heeft u er spijt van, dat u het Sta-Op model niet heeft besteld.” “Man, vanaf het eerste moment verwees ik direct naar mijn Sta-Op van 2014.” “U liegt! U heeft zelf gezegd het te duur te vinden, zodat Sta-Op moest worden geschrapt. Als u eerlijk had gezegd zich te hebben vergist, hadden we kunnen praten. Maar nu u heeft mij boos gemaakt en ben ik er wel klaar mee.” Zijn toon en houding was zelfs vijandig geworden. Later voegde hij daar nog vernederend aan toe: “In de tien jaar, mijn collega zeven jaar, dat ik hier werk, heb ik dit nog nooit meegemaakt.”
Beduusd hoorde ik het aan. Verbouwereerd dat een verkoper, zich kort na zich in het gesprek te mengen, zó onfatsoenlijk in de aanval ging. Mij voor leugenaar uitmaken, maakte hem verdacht. Daardoor vermoedde ik dat hij destijds de order verkeerd had uitgeschreven of, gezien zijn gedrag, had Woutje mij misschien bewust willen oplichten. Het deed mij denken aan een bekende theorie: “Als de leugenaar wordt ontdekt, wordt hij boos of speelt hij het slachtoffer…”
Om bij de nette verkoper elke twijfel weg te nemen vertelde ik hem, steeds naar mijn stoel uit 2014 te hebben verwezen. Dat de verkoper zelfs die opdracht uit z’n laptop had opgehaald, mij ook nooit in een andere stoel heeft laten zitten, of de eigenschappen, zoals gaten in de ligstand, daarvan had verteld.
Natuurlijk kookte ik van ingehouden woede en liep weg met de mededeling dat ik het hier niet bij zou laten zitten. Eenmaal bij de deur hoorde ik hem in de verte “Nog een fijne dag” roepen. Wat bepaald niet klonk als van een verkoper die medeleven toonde met een ontevreden klant. Eerder klonk het als opluchting, dat hij het wist af te doen met “U heeft zelf uw handtekening onder de opdracht gezet”.
Mijn schriftelijke (e-mail) klacht werd ook afgedaan met de gezette handtekening. Eenmaal de directie aangeschreven, wilden zij uit coulance omruilen voor een StaOp-versie met de meerprijs op fifty-fifty basis. “Wat is dan die meerprijs?,” vroeg ik alleen uit nieuwsgierigheid. “Dat kunnen we vanuit het Hoofdkantoor niet zeggen, daarvoor moet u naar de winkel, want dat wordt door de verkoper bepaald”(?!) Nog los van zo’n schimmig voorstel, had het ook mijn probleem met de gaten niet opgelost.
Eind december schreef ik nogmaals, nu aangetekend, de directie en meldde niet akkoord te gaan met hun voorstel, eiste op basis van dwaling de order te annuleren en mijn totale bedrag terug te betalen. Mochten zij hiertoe niet bereid zijn, zal de rechter hierover een uitspraak moeten doen. Tot mijn verrassing had ik binnen een week per post antwoord van hun serviceafdeling.
Zonder uitleg, laat staan excuses, wordt de stoel teruggehaald en krijg ik mijn totale bedrag terug.
0123
Naschrift:
Eind goed al goed. Maar toch ook onbevredigend dat de directie zelf niet op mijn ernstige klacht reageerde. Excuses was zeker op z’n plaats. In plaats daarvan kwam het bericht op een blanco velletje papier (zonder brievenhoofd) en niet ondertekend.
