Dat zal je altijd zien
Ik draag nooit een brilletje, hoewel ik al jáááren zo’n glazige tweepoot heb. Een “gezicht 1970” èn dat alleen maar om te lezen. Maar toen al gaf mijn glazenhouder van modische kunststof niet het effect dat de H.H. brillenverkopers beoogden met hun reclamecampagne “gezicht 1970”. Voor mij was het meer “géén gezicht 1970” dus. Niet omdat ik geen geld voor aanschaf van een bril uit wil geven. Kom nou…, ook ik geef wel degelijk om mijn uiterlijk. (Terecht zelfs, zal mijn moeder verzuchten bij het lezen van het voorafgaande.) Nog steeds ben ik moeder Natuur ongelooflijk dankbaar dat ik niet met een hazenlip ben geboren. Vooral ook omdat ik met zo’n gespleten lip, de pech zou hebben dat bij mij de snor- en baardgroei niet wil door komen. Zelfs niet op 34jarige leeftijd. Deze makke zou ik dan hebben door evenwichtsstoornis van het hormonenstelsel. Of zo iets. Nee hoor, de bril van mijn keuze was best het aanzien waard. Er was zelfs sprake van een lichte verbetering van mijn intelligente blik. Niet voor niets prees de opticien mijn bebrilde kop in alle toonaarden. Mijn brilletje stond mij “Appie-Snuif“.
Zijn er die met de helm worden geboren; ik leek met de bril geboren. Hoera! “Die jongen toch…”, zal mijn moeder opnieuw verzuchten. Klasse dus, dat brilletje van me… Maar waarom heeft die verdomde optieker er toen nog glazen in gezet? Die bril stond mij toch zeker zonder die vensters al lekkerleuk. Het leek wel of die brilenjood niet kon zetten dat mijn toekomend succes bij de meissies voor zijn rood koperen zou zijn. Helaas,… voor mijn geen kat-in-’t-bakkie. Die rottige glazen dus. Niet eens die zogenaamde ringbandglazen, waarvan je de ouderdom kunt vaststellen door de ringen te tellen. Niet eens jampotglazen, waarmee je zo praktisch de kartelranden van postzegels kan inspecteren. Nee hoor veel erger… Het doet mij zelfs denken aan die mop: “Heb je een houten poot?, hier pak aan, dan krijg je er van mij nog een bult bij cadeau!” Mijn bult was dan rechts een jampotglas met een sterkte van maar liefst 5.5 en links, om mijn aanzien compleet te bederven, een glas met een waarde van niet meer dan 0,5. Weg succes bij het vrouwelijk schoon!
Onder mijn rechter wenkbrauw dat ene grote boze oog, terwijl aan de andere kant van mijn neus iedereen uiterst vriendelijk wordt aangekeken. Welk een tweeslachtige blik. Daar is zelfs het mooiste en duurste montuur niet tegen opgewassen. Niets oogde meer. Er bleef weinig “gevierde jongen” van mij over.” J’hoef niet zo’n groot oog op te zetten hoor; ’t was maar een grapje …;” Ik hoor het die luizenbossen al zeggen. “Op houwen die bril; het is voor je eigen bestwil…” Ja kom!!! Of alles zien zo belangrijk is. Nee gezien worden, dat vond ik veel belangrijker. Laten we eerlijk zijn, als jonge bink voèlde je wel datgene je niet zag. En om te controleren of je wel het juiste had gevoeld, rook je ook nog even aan je vingers. Voor alle zekerheid! Echt, the boys bekeken het wel! En dat zou zo’n brilslang mij willen ontnemen? Nou, hij mag van mij z’n brilletje houden! Ik niet contactarm, geef mij maar een contactlens. Daar kijkt toch zeker niemand van op.
