Met een grote tegelhandel in een klein dorpje op de Zuid-Hollandse eilanden, werd rooie Henk door zijn conservatieve buren niet vertrouwd. Daarvoor zagen zij te weinig klandizie en een te dure Mercedes voor de deur. Dat dit geen kinnesinne was, bleek op een gegeven moment, in Rotterdam, pal voor de Maastunnel. De Rotterdamse hoeren waren het weer niet eens met het gemeentebeleid en besloten tot harde actie te komen, door de Maastunnel richting zuid te blokkeren. Met een lange file auto’s als gevolg.
Verder lezen..
Op het verjaardagsfeestje was natuurlijk ook de opa van de jarige, direct herkenbaar aan het dragen van ouderwetse bretels. Gaande het feest trok opa zich even op het toilet terug, wat hij tien minuten later met een riedel aan onwelvoeglijkheid voor iedereen hoorbaar verliet. Verder lezen..
Het is absoluut geen wereldnieuws, maar slechts een gebeurtenis, wat mijn gedachten terugbrengt in de tijd. Vandaag heb ik afscheid moeten nemen van een paar fijn zittende schoenen. Er is een gat in de leren zool gevallen; pure slijtage dus. Geen nood, m’n schoenenvoorraad is hiermee niet uitgeput. En dat is anders geweest, maar dan heb ik het wel over de tijd dat we thuis nog een “zondagse kamer” hadden. Verder lezen..
De ziekenhuisgang is ruim twee meter breed. Breder dan de harde vloerbedekking kennelijk kon worden gelegd. Een strook van circa 40 centimeter breedte, in contrasterende kleur, was de oplossing voor de totale bedekking. In de tientallen meters lange gang, met alle zijgangen, was deze strook als een soort busbaan aangebracht. Of liever gezegd, als een soort doktersbaan, ten minste, dat deed een arts mij geloven. Verder lezen..
Twee weken na mijn laatste operatie kwam ik regelmatig uit bed om in het ziekenhuis over de afdeling een parcoursje te lopen. De eerste keer wankelend twee rondjes. De avond voor mijn ontslag totaal 30 rondjes. Graag had ik geweten hoeveel meters dat waren. Voor dat doel had ik zonder succes de bouwtekening van het ziekenhuis opgevraagd. Verder lezen..
Met nog twee bestralingen te gaan, voel ik inmiddels wel dat de radiotherapie z’n werk aan het doen is. Iets aan bijverschijnselen spelen op. Ik mis een beetje spirit, voel de bestralingsplekken gloeien en heb aan mijn dijbenen een soort spierpijn. M’n arts wist dat het daarvan ging komen en adviseerde de pijn met paracetamol te bestrijden. “Zo erg is het nog niet dokter… Maar, kan ik wel zaterdag een wandeltocht van 20 kilometer lopen?” “Uhh, nee dat kan je niet…., tenminste, als je dat normaal ook niet zou kunnen.” De grappenmaker liet zo weten dat ik mij in niets hoef te beperken. Verder lezen..
Achter de PC heeft de VVV ons ertoe verleid om van drie aparte wandeltochten één grote tocht van 21,5 kilometer in en om Spaarnwoude te maken. En dat was absoluut naadje. Niet omwillen van de € 1,50 downloadkosten, maar gewoon omdat die mensen van de VVV er helemaal geen verstand van hebben hoe je een wandeltocht duidelijk kunt omschrijven. Verder lezen..
Onze minister-President lijkt wel heel erg artiestengeil te zijn. Want, toen hem werd verteld dat Jan Smit en Yolanthe Cabau van Kasbergen uit elkaar waren, was zijn spontane reactie “Ik kreeg pas nog een Sms’je van Jan Smit.” Verder lezen..
Als een in elkaar gedraaide bolus ligt ze heel ontspannen op haar favoriete plekje. Oortjes links en rechts op stand gedraaid, klaar om elk geluidje op te vangen. Snorharen scherp langs het kopje, af en toe wat trillend. Staart netjes om haar lijfje gerold. Wat is het toch een beauty, met al die kleurtjes over haar lijfje ingevuld.
Een onverwachts geluid doet haar opschrikken. Oortjes draaien als een antenne rond. Maar gevaar blijft uit. Ze tilt haar koppie doezelend op, mij aankijkend, genoeglijk oogje knijpend.
Het behaagt haar dat ik d’r schoonheid met mijn ogen streel.
