Niet aan al mijn directeuren denk ik met veel respect terug. Wel aan mijn allereerste, ene heer Verloop bij mijn eerste werkgever Rubberfabriek Vredestein. Dat kan evenzogoed komen doordat ik toen, onervaren als ik was, tegen alles en iedereen opkeek. Het was in ieder geval een echte directeur van de jaren zestig. Voor zijn werknemers, toen heel gewoon, totaal onbereikbaar. Naarmate ik mij ontwikkelde, steeds dichter ´onder de rook´van de directie werkzaam was, kreeg ik een geheel andere visie op deze topmanagers. Verder lezen..
Click op de foto en zie: Morro en Lotta volgen de Hemelvaart van hun vrouwtje
Gisteren was ik zo ver, om over Truus te kunnen verhalen. Hoe ziek zij was, hoe zij heeft geleden en vooral hoe zij dat alles heel dapper heeft doorstaan. Hevige pijnen zelfs acceptabel vond, als ze maar bij ons mocht blijven. Het verhaal heb ik af en geeft meer weer van de gepasseerde werkelijkheid, dan de roze-bril-teksten op mijn blog, toen bedoeld om Truus geen enkele illusie tot (iets) verbeteren te ontnemen. Verder lezen..
Misschien moeten we vandaag maar allemaal op de SGP stemmen. Sorry, Diederik, maar het is wel eens goed dat het wantrouwen van het Nederlandse volk in de politiek eens luid en duidelijk over het voetlicht komt. Stel je nou eens voor, met z’n allen bezorgen wij Lijst 9, StaatkundigGereformeerdePartij, de 76 meerderheids-zetels in de Tweede Kamer. Reken maar dat we daarmee Kees van der Staaij behoorlijk in verlegenheid brengen. Verder lezen..
Click op dit Statencafé en zie dat Leo een beetje zwager van mij is
Alsof het zo moest zijn. Gisteravond archiveerde ik een aantal familiefoto’s, waarbij zelfs kiekjes zaten die ik nooit eerder had gezien. Soms aandoenlijk, om te zien hoe mijn Truus als klein meisje was. Eén foto daarvan was wel heel opmerkelijk. Daarop stond zij met een van mijn beste vrienden uit mijn jeugd. Hij als bruidsjonker, zij als bruidsmeisje. Verder lezen..
Zou ik mijn naam willen veranderen, moet ik daar een aardige duit voor neerleggen en een jaar lang dit moeten laten publiceren in de Staatscourant. Dat kan veel goedkoper, voor slechts € 1,25 per maand kan dit ook bij Schoolbank.nl. “Deal or No Deal?” “No Deal!”Verder lezen..
1. Een paar uurtjes lopen:
Vanaf vandaag zijn mijn typende vingers vierdagen lang ondergeschikt aan mijn voeten, omwille van de wandelvierdaagse in eigen omgeving. Zelfs min of meer cirkelend om mijn eigen huis. Waar ik normaal 20 tot 25 kilometer mijn kuiten laat passeren, neem ik deze dagen met 15 kilometer per dag min of meer mijn gemak er van. Neemt niet weg dat mijn beloning, een paar biertjes aan de finish, er niet minder om zal zijn. Met ruim het merendeel van de meer dan 7.000 wandelaars loop ik dezelfde kant op, wat natuurlijk onderweg gezellige momenten oplevert. Ook mijn verbazing, waarbij ik doel op de outfit van sommige wandelaars. Verder lezen..
Click op de foto voor de koekoeksklok en het pasje van de MediaMaffia
Jarenlang ben ik lid geweest van de Mediamaffia, een club van zes mannen die twee keer per jaar bij elkaar kwamen. Aanleiding daartoe was de mediamap over de voor- en najaarsmode, van een groot modehuis. Zo’n happening vond altijd plaats in een Michelin sterrenrestaurant, waar wij krantenmannen werden gefêteerd. In zo’n avondvullend programma ontbrak het ons aan niets. Ook de jolijt was altijd in hoge mate aanwezig. Verder lezen..
Nog steeds vind ik het als babyboomer heel bijzonder dat mijn generatie nooit direct een oorlog heeft meegemaakt. Misschien wel de generatie aller tijden. Als vanzelfsprekend hadden wij destijds al als kinderen veel respect voor de dodenherdenking van 4 mei. Oké, wij vonden het dan wel leuk om rond de avondklok rondjes om het flatgebouw te hollen, om klokslag acht, het moment dat de lantaarns werden ontstoken, twee minuten stokstijf stil te staan. Verder lezen..
Lang heb ik er over lopen dubben, maar het lijkt me heel belangrijk om schoon schip te maken, om een latere ontdekking, met bijkomende vervelende consequenties voor ons land, te voorkomen. Kabinet Kok (Paars 2) is 16 april 2002 gevallen op de val van Sebrenica (voormalig Joegoslavië). Dit omdat de internationale vredesmacht, waar het Nederlandse VN Bataljon onderdeel van uitmaakte, te kort schoot in het bieden van voldoende bescherming. Verder lezen..
Omdat wij van onze diertjes geen straatkatten willen maken, is er bij ons nooit een kattenluik in de tuindeur geplaatst. Iets waar wij meer last van hebben, dan onze twee katten. Bij mooi weer staat namelijk altijd de tuindeur open en is het wat frisser, hebben ze maar te mauwen of we geven ze een vrijgeleide naar buiten en weer naar binnen. Nou ja, waarbij wij natuurlijk als fooi-loze portier fungeren. Verder lezen..
Niet aan al mijn directeuren denk ik met veel respect terug. Wel aan mijn allereerste, ene heer Verloop bij mijn eerste werkgever Rubberfabriek Vredestein. Dat kan evenzogoed komen doordat ik toen, onervaren als ik was, tegen alles en iedereen opkeek. Het was in ieder geval een echte directeur van de jaren zestig. Voor zijn werknemers, toen heel gewoon, totaal onbereikbaar. Naarmate ik mij ontwikkelde, steeds dichter ´onder de rook´van de directie werkzaam was, kreeg ik een geheel andere visie op deze topmanagers. Verder lezen..
