Als VIP in het theater
Eigenlijk is het een handigheidje, om iemand een verjaarscadeau te geven, waar jijzelf ook plezier aan beleeft. Op dat idee kwam ik tijdens Kaeskoppenstad, toen er reclame werd gemaakt voor de voorstelling “Spelregels,” met in de hoofdrol Inge -GTST Martine Hafkamp-Ipenburg, in het A.F Vrij Zijn Theater van Oudorp, een dorpje (wijkje) net boven Alkmaar Noord.
Hierin zou het leven van de Alkmaarse schrijfster Truitje Bosboom-Toussaint (1812-1886) met ons worden doorgenomen. Dit leek mij leuk om meegemaakt te hebben, kocht gelijk twee VIP kaarten, om deels aan de jarige Hilde cadeau te doen.
Alvorens we zondagmiddag naar het theater gingen Googelde ik nog even naar Truitje. Oef, eigenlijk had ik haar verward met Aagje Deken, eveneens schrijfster, die in de omgeving van Alkmaar met Betje Wolff heeft gewoond. Truitje bleek bijna een eeuw later haar pen te hebben opgepakt. Even was dat schrikken, totdat ik zag dat al die dames uiteindelijk in Den Haag hebben gewoond. Ongetwijfeld important zijn geweest, getuige de Haagse Aagje Dekenlaan, Betje Wolffstraat en Toussaintkade.
Het was bij het ‘Vrij Zijn Theater’ een geweldig binnenkomen. Met de trefwoorden hartelijk, huiselijk, creatief en gemoedelijk valt dit het beste te omschrijven. Evenzo de letters V I P, wat als predicaat op onze plaatsen was geplakt. Mooi op de eerste rij, pal voor een soort paardenbak waar het schouwspel zich af ging spelen, werden onze plaatsen, met ‘wat wilt u drinken’ aangewezen.
Doordat wij de VIP status ons nog onvoldoende realiseerden, bestelden wij koffie en thee. Die schuchterheid was kennelijk ingecalculeerd, want kort daarna werden onze stenen kelken met heerlijke rode wijn gevuld. “Spelregels” kon beginnen.
Het valt moeilijk te beschrijven wat er toen allemaal op ons af kwam. Aan alle kanten van ‘de paardenbak,’ wat met andere theaterproducties normaal op planken zich afspeelt, gebeurde er heel wat. Je kwam ogen te kort. Heel verrassend kwamen er ook regelmatig prachtige paarden op. Soms met een rijtuig, waarin Truitje Bosboom-Toussaint met haar man en kunstschilder Johannes Bosboom van Alkmaar naar ’s Gravenhage en vice versa vertrokken. Soms met de politie te paard die keihard hun rondje maakten, maar ook met schitterende dressuurpaarden, waarop prachtige gedichten werden vertolkt. Wat een schouwspel.
Eerlijk gezegd vond ik het verhaal ‘wat dunnetjes’. Want plots was Truitje dood, wat dan weer een heel bijzonder naspel in magisch wit opleverde. Eigenlijk zou heel Alkmaar en omstreken zo’n mooi theater festijn moeten meemaken. Het sfeertje binnen dit theater wilde ik nog niet kwijt, zodat wij aan de bar ons nog even laafden. Maar goed ook, want bijna de volledige Cast kwam nog even een versnapering halen.
Het bracht mij in de gelegenheid om aan de, pak weg tien jaar jonge Tom Groot, als Julian, te vragen of hij werkelijk verkouden was. Dat was ie en wat wist hij dat professioneel zijn rol binnen te brengen. Maar voor mij werd het toen nóg leuker, want hoofdrolspeelster Ingen Ipenburg kwam direct naast mij haar drankje bestellen. “Valt het moeilijk om met een amateurgezelschap te moeten spelen?,” ventileerde ik direct mijn interviewtechniek. “Nee jôh, het is fantastisch, want spelen is spelen. En soms gaat er wel eens iets fout, maar ja, dat weet je samen als gezelschap goed op te vangen.” Niks arrogantie.
Héél soms heb ik haar, toen mijn Truus nog leefde, gezien als Martine Hafkamp, een kloten wijf in GTST. Maar nadat ik haar nu als truttige Truitje in deze voorstelling zag, stond er een ontzettend sympathieke vrouw naast mij. Nee, nu woont zij wel in de Amsterdamse Jordaan, maar komt oorspronkelijk uit Deventer, wat haar tot accentloos spreken heeft gemaakt. In uiterlijk was zij voor mij, heel verrassend, een ‘bitch-vrije’ Eva Jinek.
Onze Cast-confrontatie was daarbij nog niet voorbij. Inge werd opgevolgd door Gina Arthur, die wulps haar rol als de Spaanse Diana vertolkte. Wat een geluk, want Hilde meende dat Gina ‘slechts’ zonnebankbruin was. Gina lag in een deuk en ik had lekker mijn gelijk, weliswaar geen Surinaamse maar (deels) Ghanese, gehaald.
Afgesproken Gina, begin november zijn wij er bij, als jouw toneelgezelschap rond de kroegen van de Platte Stenenbrug een uitvoering hebben.
