Schichtig, maar wel een circuspoesje
Click op de afbeelding voor een drieluik van Lotta
Enthousiast geworden over zijn komaf (Stichting Zwerfdier), vonden wij vrij snel dat Morro (v/h Zorro) een kameraadje moest hebben. Natuurlijk uit dezelfde stal. Doordat de wervende tekst over Carlotta in het kwartaalblad “Zwerver” ons vertederde, besloten wij ons over het problemenpoesje te ontfermen. Zelfs als Hagenaars vonden we de naam Carlotta te kakkerig, zodat wij haar direct omdoopten tot Lotta.
Niets was er over haar schuwe gedrag te veel gezegd. Schichtig dook en vloog ze steeds weg. Ons nauwlettend, vooral nieuwsgierig, in de gaten houdend. Toch deed ze de eerstvolgende ochtend al haar eerste toenadering tot mijn vrouw. Overigens wel op het moment dat ik mijn bed had verlaten, waardoor zij zich kennelijk iets veiliger voelde. Heel voorzichtig werd zij voor mijn vrouw aaibaar, waarbij ze wel steeds schichtig weg flitste, om op enige afstand opnieuw moed te verzamelen.
Toch groeide haar moedige gedrag snel aan, want al de tweede ochtend, natuurlijk nadat ik al uit bed was, kroop zij héél dicht tegen mijn vrouw aan, waarbij haar knormotormachine op volle kracht draaide. Haar aaibaarheidsgehalte liep verder op, hoewel ze, bij contact met haar koppie, dan weer weg flitste. Daarbij verliet zij het bed niet, kwam dan weer schichtig op aaiafstand, ging weer close liggen, om daarna opnieuw weg te flitsen.
Lotta had ervoor gekozen om onze slaapkamer als haar domicilie in te nemen. Een rieten kattenmand werd haar schuilplaats en ik werd, zij het op veilige afstand, gedoogd. Inmiddels had m’n katervriend Morro ook de eerste contacten, naar beider tevredenheid, met Lotta gelegd. In korte tijd was het al erg zichtbaar dat Lotta’s nieuwe woonomgeving haar wel aanstond. Als we voorzichtig om de hoek van de slaapkamerdeur keken, zagen we menigmaal Lotta vol overgave, met gekromde pootjes van genoegen, op het bed liggen.
Mogelijk door Morro aangespoord, kwam toen toch de verkenningsfase door het huis, waarbij turen in de tuin toch wel het meest boeiende spelletje is. Zeker toen de eenden haar met veel gekwaak kwamen begroeten en de vogeltjes af en aan vlogen. Lotta beschouwde de woonkamer toch nog te veel als vreemd grondgebied, wat haar regelmatig naar eigen stek deed flitsen. Om dan weer behoedzaam terug te keren. Toen wij voor haar een schutkleur kattenmandje, tussen de twee- en driezitsbank hadden neergezet, ging zij zich ook veilig in de woonkamer voelen, waarbij ze een vluchtroute achter de lamellen had uitgedacht.
Lotta, in haar schutkleurmandje, werd steeds beter aaibaar en ging er zelfs steeds meer van genieten. Alsof er een quarantaine-fase was volbracht, liet ze op een gegeven moment haar schutkleurmandje links liggen, om pontificaal naast mijn vrouw op de tweezitsbank plaats te nemen. Solidair aan eigen sekse, komt Morro dan heel vaak bij mij op de driezitsbank liggen.
Inmiddels was het ’s ochtends bij de na-lig van het wakker worden, voor haar een waar feest geworden. Dollen met speeltjes op bed, afgewisseld met een uitbundige vrijpartij van kopjes geven en handen likken was zij, luid spinnend, niet bij m’n vrouw weg te slaan. Haar schichtige gedrag veranderde in behoedzaam gedrag, waarbij ook ik af en toe haar eventjes mag aaien. Mij gedogen leek in “hij valt ook wel mee” te veranderen. Toen Lotta eenmaal in de gaten had, dat het tijdstip van eten door haar viel te beïnvloeden, wachtte zij dit prettige moment van de dag niet meer passief in haar kamer af.
Zodra mijn vrouw rond etenstijd in de keuken was, kwam Lotta naar deze lekkere hapjeskamer om met grote-bek-mauwen kenbaar te maken dat het háár tijd was. Als er dan nog eens soepvlees voor haar in kleine stukjes werd geknipt, is Lotta zelfs bereid om even voor de kost te gaan werken. Als een heuse circuspoes staat zij dan voor elk stukje vlees prachtig gestrekt op haar achterpootjes, om haar verdiende loon op te vragen. Vrouwtje en poesje genieten met volle teugen van dit spelletje, terwijl Morro het verkiest om, ná dit circus, op z’n gemakje te komen eten.
Lotta ging zich steeds vrijelijker gedragen, hoewel haar schichtig wegflitsen als defensief gedrag is blijven bestaan. De slaapkamer zoekt zij nu alleen nog maar ’s avonds op. Of ze ligt heerlijk ontspannen op de bank, of ze aanschouwt het tuinse leven. Door haar schuchtere gedrag mocht zij de eerste drie maanden zelf niet in de tuin komen, terwijl Morro daarbuiten heerlijk aan het struinen was. Zonder ene wanklank onderging zij, achter de hordeur, haar lot. De vriendschap met Morro werd steeds hechter, ondanks dat ze door die baldadige kater regelmatig achter de lamellen wordt gejaagd. Haar genegenheid voor d’r katerbroertje toont zij regelmatig door hem lieflijk kopjes te geven en door samen uit één bakje te eten. Ze heeft hem zelfs eens gematst, toen hij was buitengesloten. Met een geprrr-prrrr wist ze mij m’n werkkamer uit te krijgen, om te tonen dat Morro tegen de hordeur op staande, vroeg om naar binnen te mogen.
Lotta mag inmiddels ook naar buiten, waarbij zij de eerste keren niet van Morro’s zijde was weg te slaan. Eenmaal vertrouwd in haar omgeving, gaat zij nu ook alleen op pad en constateren we dat zij behoorlijk bazig in de tuin is geworden. Niet tegenover Morro, want dat is eigen. Maar wel tegenover elk vogeltje die in de tuin een landing maakte. Tegenover de watervrienden hanteert zij zelfs een heel streng eenden-beleid. Lotta tolereert geen vrolijk kwakende eenden, die het pad op waggelen. Subiet worden zij het water weer ingejaagd. Nu Lotta ruim vijf maanden bij ons woont, straalt de dankbaarheid van het diertje af.
Ze is gek op lol maken, dolt met alles wat ze tegenkomt, maar blijft o zo behoedzaam. En ondanks dat zij haar vrouwtje heel erg vertrouwt, graag haar aanhankelijkheid toont, lukt het niet om haar een knuffel te geven. Laat staan dat je haar kunt oppakken. Jammer, want knuffelen is toch een van de geneugten van de vriendschappelijke relatie met je huisdier. Het is jammer, maar absoluut geen minpunt voor onze Lotta.
We genieten elke dag van haar, zoals ze plezier maakt, geniet en genegenheid toont. Dat knuffelen laat ze dan maar aan Morro over.
0303
