Phutojn Hajjtt !!!
Er is na de koloniale jaren nogal wat veranderd in het Nederlandse leger. De Army is, evenals de hele maatschappij, sterk gedemocratiseerd. De groetplicht is bijvoorbeeld volledig afgeschaft. De dienstplichtige soldaten van nu hebben aan hun wedden een vorstelijk salaris. Tenminste, in vergelijking met de soldij van toen.
Opvallend is ook dat vandaag de dag er geen dienstplichtige Generaals meer bestaan. Deze rang kan nu alleen nog maar door beroepskrachten worden vervuld. Ook de tandartsen, die voor hun nummer het achterste van elke soldaat hun tong willen zien, kennen nauwelijks nog raakvlakken met de MGD-bekkentrekker van weleer.
De smoelensmid van vandaag wordt ook in het leger uiterst deskundig terzijde gestaan door gespecialiseerde tandtechniekers. Mannen (m/v) die terstond tot actie overgaan, nadat een tand of kies de dienstplichtige mond heeft verlaten. Direct vullen zij deze openvallende gaten op met fantastische tanden en kiezen van kunststof, die heel vernuftig door middel van een plaatje aan elkaar zijn verbonden. (Geen brug te ver).
Nee, dan die goeie ouwe tijd. Toen kreeg je niet direct een kunstgebit aangemeten. Je moest eerst gips happen, direct nadat je bek was leeg getrokken. Zes weken maar liefst liep je dan mummelend voor joker rond. Zo lang duurde het nou eenmaal voordat een goed zittend gebitje hapklaar was gemaakt. De lange mummelperiode was ook in medisch opzicht van het allergrootste belang. In die periode namelijk kon het ruw opengereten tandvlees en de kaakgaten zich in alle rust herstellen.
Het laat zich raden dat je in deze eindeloos durende periode van gemummel menig maal werd geïmiteerd, en vooral werd uitgelachen. Was je deze termijn, waarin permanent een aanslag op je zelfvertrouwen werd gedaan, nog redelijk ongeschonden doorgekomen, dan mocht je van geluk spreken als jouw nieuwe gebit ook direct passend was én bleef. Je zou niet de eerste zijn geweest wiens nieuwe klapper als castagnetten een Flamingo tussen de lippen rammelden. Olé!
Het was nog ten tijde van de dienstplichtige generaals en bekkentrekkende tandartsplichtigen, dat wolf een aanslag deed op het gebit van dienstplichtig generaal Koos van Dale. Voor de wapenrok dragende tandenstokers stond niets anders te doen dan volledig bekbreed bij van Dale te trekken. Niet geheel zonder rancune dan wel leedvermaak, deden de kieskeurigen hun verwoestende plicht. Voor Generaal Koos van Dale werd de lange mummelperiode van zes weken ingezet. Een periode van imiteren en uitlachen.
Hoewel??!! Het was luitenant Siep Taat die ongewild een heel andere wending gaf aan de mummelpeiode van Van Dale. En dat eigenlijk alleen maar door zijn ingewortelde angst voor iedereen die de rang van kapitein te boven ging. Het zogenaamde sterren/balken-syndroom. Eigenlijk een generaliserend syndroom.
Omdat Generaal van Dale de kring van naar zijn bekpraters gedurende zijn tweede tandeloze tijdperk klein wilde houden, verliet hij slechts af en toe het kazerneterrein. Hij zette zijn tanden (bij wijze van spreken dan) in een heel ander dienstrooster, dan voor een Generaal gebruikelijk was. Inspectie tijdens het ochtendappel vond Generaal-tandeloos ineens van landsbelang. Luitenant Taat viel deze eer te beurt.
Zo goed de manschappen haarfijn wisten wanneer de struiners-van-de-MIO-Inspectie binnenvielen, zo goed waren zij op de hoogte van de snode plannen van onze plichtsgetrouwe Generaal. Geheel voorbereid wisten zij elke inspectie glorieus te doorstaan. Van Dale was dan ook uiterst tevreden over datgene hij inspecteerde. Met grote voldoening ronde hij dan zijn inspectie af met het commando: “inukt-arrss’
Dit bevel werd door Luitenant Taat niet verstaan, laat staan begrepen. Onze vakboer raakte hevig in paniek. Van het inukt-arrss wist hij geen chocola te maken. Carrière-technisch gezien leek het de Luit nu niet het juiste moment zijn superieur om uitleg te vragen over zijn gegeven dienstbevel. Want ook Taat wil de dienst minimaal als kapitein verlaten. Zijn paniek bracht hem er node toe zijn baas dan maar letterlijk te citeren. Onder hoge druk schreeuwde Taat het daardoor uit”: “Iìììììììììnnnnnn-ùkt-àààààààààrrrrrsss! En verdomd, zijn manschappen begrepen zijn dienstopdracht meteen en rukten in.
“Verrek ja, ingerukt mars…” dat zal de Generaal wel met zijn mummelmondje bedoeld hebben. Misschien is het een soort geheimtaal, die de Generaal momenteel aan het uitwerken is. Niet voor niets is hij nu al weken onafgebroken aan de kazerne. Het zal wel een NATO-opdracht zijn om geheimtaal te ontwikkelen”, fantaseerde Luitenant Taat de bedoelingen van Van Dale bij elkaar.
Generaal van Dale was niet minder verbaasd. Allereerst om het vreemde taaltje van zijn luitenant, maar ook dat de manschappen Luit’s commando direct begrepen en inrukten. Daar moet Taat toch heel lang tezamen met zijn peloton op geoefend hebben. “Slim baasje toch, ‘k zal is verder naar hem informeren, misschien komt hij wel voor bevordering in aanmerking, bedacht de Generaal vol trots.
‘EEEEFFF AAAJJJT; ET VEROJTE USSEÜIMTE NA EKKS IDDE; OOFD OJNNNT; ORRRWAAARSSS-ARRRSSS; INGS UIDEVANK, ARRRSSS; PEEESENTEEEER UHWEERRR; ETAFF-UHWEERR; PHUTOJN HAJJJT!!!”, het waren de nieuwe commando’s die Luitenant Taat zijn manschappen toeschreeuwde, vooral op het moment dat hij maar vermoede dat zijn Generaal in de buurt was. Hij zou wel eens laten zien dat ie met die nieuwe NATO-commando’s goed overweg kan. En zeker, niet zonder trots sloeg Generaal Van Dale regelmatig Taat’s nieuwe dienst-taal gade.
De Generaal kreeg zijn gebit; de Luit verliet inderdaad als kapitein de dienst. Taat’s nieuw ingevoerde taalgebrek bleef en is er nog…, als een nieuw soort dienstplicht.
Arnold Kroon, 470514277
1298
