Op het oog
Eens in de zoveel tijd laat ik ergens m’n brilletje liggen, of verlies ik ‘m domweg. Het moment dat ik weer een Kruidvatje + 2.0 voor het lezen ga gebruiken. Gaande de tijd kreeg ik echter vooral ’s avonds een leesprobleem. Dus na een gemaakte afspraak op naar de opticien, Eye Wish, omdat ik daar de persoonlijke benadering prettiger vind. Oef, ik stond niet in de agenda, had ik dan toch…
Mijn stemming werd door de mevrouw prima aangevoeld. “Eens even kijken, nou u heeft geluk, er staat verder niemand in de agenda, dus kan ik de oogmeting doen.” Hier wilde ik toch even iets recht zetten. “Juffrouw, ik heb de pech dat de afspraak niet is neergeschreven.” “Uhh, ja dat is natuurlijk zo, maar…” “Zeker maar, bent u voor oogmetingen geschoold?,” interrumpeerde ik. Na hierover gerustgesteld te zijn, gaf ik mij volledig aan haar over.
Het scherm werd met koeienletters geopend. Hierbij kreeg ik het gevoel voor mijn Haagse arrogantie te worden teruggepakt, door de lettergrootte die op een kantoorpand als reclameobject niet zou misstaan. “Wat kunt u hiervan lezen?,” vroeg de toch wel leuk ogende, jonge vrouw zonder een krimp te geven. “Alles!” respondeerde ik kribbig. Met een 1-1 stand volgde daarop een ‘normale’ letterreeks.
Zeker een halfuur werd ik in vertwijfeling gebracht, of dit scherper was dan dat, of is dat scherper dan dit, of zie je geen verschil. En dit, beter dan dat, of toch dit. Aan het eind van de test had zij voldoende respect bij mij afgedwongen en kon ik uiteindelijk twee prima brillen (1x lezen en 1x TV kijken) een week later ophalen. Wat een verademing. Maar dat voor korte duur.
Nog geen maand later kon ik in de loop van de avond niets meer lezen en werd het TV kijken ook minder comfortabel. Terug naar de opticien. Beide brillen werden kritisch nagekeken en er volgde opnieuw een oogmeting. Eye Wish stond voor een raadsel. We willen u doorsturen, maar dan wel naar een oogziekenhuis in Amstelveen waar wij graag mee werken. Oudejaarsdag werd deze afspraak gemaakt en 2 januari 2017 onderging ik weer het diepte-interview van “Is dit beter, of minder, of is dat beter en dit minder.” Pfff, opnieuw sloeg ik mij er doorheen, waarna er meerdere onderzoeken volgden, waar brillenwinkels geen weet van hebben.
De oogarts was al op zijn hoede, want naar zijn zeggen, verandert de kwaliteit van zien nooit in de loop van de dag. Links bleek het hoornvlies enigszins aan slijtage onderhevig te zijn. “Dat kan met medicijngebruik te maken hebben,” werd ik gerustgesteld. Gelukkig, het optisch consumeren van het vrouwelijk schoon heeft mij dus geen parten gespeeld. Nee, ik hoefde in het vervolg hier niet voorzichtiger mee om te gaan. “Over een jaar of vijf zal u hiervoor moeten worden geopereerd.” Daardoor kwam de tegenvaller, dat ik nog maar 20% traanvocht produceer, bij mij niet als levensbedreigend binnen.
Slotsom was, dat ik in het vervolg indien nodig, mijn ogen moet druppelen met Artelac (op recept en direct meegekregen) en met Vismed Wash, wat voor mijn eigen rekening komt. Omdat ik niet verwachtte dat dit veel geld zou kosten, bestelde ik het direct bij dit oogziekenhuis. “Sorry, wij verkopen het niet.”
Thuisgekomen Googelde ik naar deze oogdruppels en inderdaad voor € 6,25 leverbaar. Maar trouw aan mijn apotheek had ik hen liever als leverancier, dus gebeld. “Ja, wij moeten het wel bestellen, hebben het morgen in huis en kost € 10,50.” “Whaat?” kwam er bij mij ongegeneerd uit. “Tja, een apotheek is nu eenmaal duurder dan een drogist.” “Alle begrip voor mevrouw, maar ruim 60% duurder?!” “Tja…” Sans Rancune begreep de vriendelijke apothekeres dat ik dan maar naar de drogist zou gaan.
Drie drogisten verder week ik uit naar de webwinkels. Uiteindelijk bleek mij dat zij, inclusief verzendkosten evenveel kosten als mijn apotheek, waar ik mijn bestelling dan ook per mail achter liet. Maar, dat riep bij hun toch weer wat vragen op. “Gaat het om Vismed Oogwash 0,075%? En als u het bezorgt wilt hebben, moeten wij wel een bankmachtiging van u hebben, zodat we eind van de maand een rekening kunnen sturen.” Pfff, 29 jaar klant en helaas de laatste jaren grootverbruiker, terwijl ik al had toegezegd na ontvangst per omgaande via telebankieren het geld over te maken.
Heeft mijn apotheker zo weinig vertrouwen in hun producten, of misschien wel van mijn levensverwachting, dat een bankmachtiging de betaling moet garanderen?
Het geeft mij te denken.
0117
