M’n katerkoppie is niet meer
Click op zijn foto voor een collage van zijn laatste halfuurtje
Zes keer heeft de dierenarts geprobeerd om hem op te lappen. Tot twee keer aan toe werd hij hiervoor twee dagen opgenomen. Afgelopen maandag nog, voor opnieuw een bloedonderzoek en echo. Ook kreeg hij een infuus tegen verdere uitdroging en dwangvoeding om weer te eten. Het mocht niet baten, Kiwi bleef daarna weigeren te eten en dronk nauwelijks. Gezien zijn conditie heeft verdere behandeling geen zin meer. Gisteren werd hij thuisgebracht om afscheid te nemen.
Eenmaal uit de mand ging m’n katerkoppie direct op onderzoek uit, alsof hij hier niet eerder was geweest. In de douche plezierde ik hem door water te laten lopen wat hij als vanouds oplikte. Zijn façade “Nee hoor baasje, er is niets aan de hand” deed extra pijn. Hij was zichtbaar uitgemergeld en uitgedroogd.
Toch ging hij nog op de bak en sprong later op de vensterbank om naar buiten te kijken. Toch wel onrustig vertrok hij daarna naar mijn slaapkamer. In de hoop hem nog één keertje letterlijk in mijn armen te kunnen sluiten, ging ik op bed liggen en zowaar, al was het maar eventjes, nestelde hij zich in mijn armen. Lang genoeg om hem te kussen en zelfs, ons spelletje warmteplekjes blazen te kunnen doen. Natuurlijk hield ik hem ook nog zijn populaire eten voor. Helaas.
Dit alles speelde zich in slechts een halfuur af, waarna de dierenarts voor het onvermijdelijke kwam. Mijn allerliefste maatje sliep om 12:30 uur vredig in.
0624
