Mijn vader’s motortijden herleven
Click hier voor: Mijn vaders brief in jaren vijftig aan Gerrit Dupont
Nog vol van het verhaal wat vandaag uit mijn brein was ontsproten(zie “De Alkmaarse MV Agusta: https://kroondomein.com/alkmaarse-mv-agusta/ )stond ik ’s avonds in de kroeg trots aan Bas te vertellen dat mijn vader deze dag, maar dan 61 jaar geleden, in Tolbert een motorwedstrijd had gewonnen, op een MV Agusta van ene Gerrit Dupon uit Alkmaar. Vooral omdat ik het wel heel bijzonder vond, om jaren na dato in Gerrit’s domicilie te zijn komen wonen.
Ik wist dat hij niet meer leefde, toch overwoog ik destijds om zijn kleinzoons eens op te zoeken. Maar ach, die gedachte heb ik weer laten varen. ‘De motor van hun opa, nou en?!’ Met gespitste oortjes hoorde Bas mijn verhaal aan. “Jôh, volgens mij leeft de zoon van Gerrit du Pont nog wel. Ik ga toch eens voor jou informeren.” Twee dagen later had ik Bas aan de (wireless) lijn. “Schrijf maar even het telefoonnummer van Bink op, dan kan je hem bellen.” “Rot op!,” was mijn minder geciviliseerde antwoord. “Bel nou maar, hij heeft die MV Agusta in z’n kamer staan en kent natuurlijk Bob Kroon! “De koffie staat klaar, je bent van harte welkom!”
Denk je nou eens in, mijn vader ooit motorrenner kon alleen winnen als hij op de MV Agusta mocht stappen en nu had de zoon van die renner zestig jaar na die overwinningen contact met de zoon van de baas van die bloedsnelle fiets. Nog leuker werd het dat mijn zusje, wiens leven toen nog maar net was begonnen, mee zou gaan om kennis te maken. Op naar die huidige baas van de MV.
Allerhartelijkst werden we ontvangen, een beetje in de sfeer alsof wij elkaar van het circuit kenden. Al snel stonden we naast de mooie rooie MV Agusta te watertanden. Wat is die motorfiets al die jaren door Bink vreselijk vertroeteld. Het was alsof ik een MV-museum in was gestapt, waar mijn vader evenzogoed een prominente rol vervult.
We bladerden een fotoboek door, waarin mijn vader met de MV tussen zijn benen poseerde, met de overwinnaars krans om z’n nek, met rechts van hem Gerrit du Pont, links Bink en ook een monteur, ik geloof ene Frans, die mijn vader als monteur bij alle races volgde. Compleet verrast vlogen Kieneke en ik op van de bank, om terstond met onze smartphone die foto binnen te halen.
Kieneke genoot van dat moment en vooral ook hoe Bink en ik allerlei renners uit die tijd de revue lieten passeren. “Tuurlijk ken ik Tinus van Son ook, met die lekkere dochter.” “Ja, ja,” kirde ik het uit. “En wat dacht je van die dochter van Gé van Bokkel uit Rotterdam, de eerste fabrieksrenner van Ducati?!” Eigenlijk van ons beiden ondeugende opmerkingen, terwijl wij daar destijds hormonaal totaal nog niet aan toe waren. In ieder geval hadden we nu plezier van die verlekkerde gedachten.
Veel rennersnamen, zoals Jantje Bosman, Tinus Metzelaar, Nico van Gorinchem, Cootje Boef, en Henkie Steutel kwamen bij ons los, kennelijk om elkaar te bevestigen dat we het over dezelfde tijd hadden. “Bink, je maakt voor ons hier een feestdag van!” uitte ik mijn dankbaarheid voor deze bijzondere samenkomst.
“Je gaat toch zeker nog wel even met de MV op de foto?” spoorde Bink mij onnodig aan. “Maar dan moet jij…” “Maakt mij niet uit, ik zet ‘m voor jou in de tuin. Tuurlijk ook voor jou,” was hij Kieneke voor. Het werd een geweldige fotocessie, als afsluiting van een paar uurtjes terug in de tijd, die mij altijd is bijgebleven.
0516
n.b.:
Niet veel later volgt er binnen de motorwereld nog een bijzondere ontmoeting, met een heel bizarre afloop: zie: https://kroondomein.com/bizarre-ontmoeting/
