Mijn echte leeftijd
Op initiatief van mijn neef hebben wij elkaar gisteren in Amsterdam ontmoet, er uitzonderlijk goed écht Italiaans gegeten en nog een paar biertjes gepakt. Wij hadden heel wat bij te praten en ons gesprek ging, volgens mij dan, evenwichtig over en weer. Heel boeiend vertelde hij onder meer over zijn carrièrekansen in de zo ontzettend veranderde arbeidsmarkt. Wij hadden alle reden om op zijn goede vooruitzichten te proosten. “Heiho!”
Van mijn kant kwam ik uiteindelijk op een onderwerp uit wat evenzogoed onder het kopje carrièrekansen valt te scharen, iets wat ik mij voor dit gesprek nooit had gerealiseerd. Sinds half november 2016 ben ik afdelingsbestuurder bij Humanitas. Vrijwilligerswerk waarover bij mij een compleet verkeerd beeld bestond, totdat ik door het dagelijks bestuur voor een oriëntatiegesprek werd uitgenodigd. Wouw, wat een organisatie. Wat professioneel. Met plezier volgde ik recent hiervoor een paar cursussen. “Oom, weer terug in de schoolbanken?” “Tja, als het ware.”
Met veel verve ging ik dieper op de materie in, wat mijn veel jongere neef erg enthousiast maakte. Zoals dat ook bij zijn moeder (ja inderdaad: Kieneke) ging, zo sprong de vonk bij mijn neef ook over. Niet dat hij voor dit werk ook tijd vrij zou kunnen maken. Nog beter, spontaan stelde hij voor mij in contact te brengen met een ‘HR’ collega van de grote organisatie waar hij voor werkt. “Dit verhaal móet je hem vertellen. Oom, bijna zeventig maakt nog eventjes een tweede carrière,” riep hij enthousiast uit, “daar proosten we natuurlijk ook op. Heiho!” Neef ging er zelfs bij staan.
Plots realiseerde ik mij, inderdaad over drie maanden mijn erotische jaar van 69 zal verlaten. Wat mij het makkelijker maakte om over mijn nieuwe hobby ‘Petanque’ het te hebben. “Of je er nooit over zou beginnen,” kraaide mijn neef het uit. En maakte op ons tafeltje ruimte vrij om zijn rugzak te openen. Mij werd een loodzwaar kistje overhandigd, waar een set knappe boules uit kwamen.
“Die zijn van ome Rien geweest en lagen op de familiekelder als het ware klaar om binnen de familie opnieuw aan het rollen te worden gebracht.” Ons diner kon niet leuker worden afgesloten. Inmiddels hadden we ook afgesproken om per kwartaal onze happening voort te zetten. Op de (trein) terugweg naar huis bedacht ik, dat die volgende keer wel eens rond mijn 70ste verjaardag zou kunnen zijn. Dan moeten die boules er wéér bij zijn. Wie weet in groter verband ‘een petanquetoernooi,’ ballen met z’n allen, omdat ik soms aan mijn echte leeftijd toe wil geven.
Op dit spontane idee zal ik niet alleen doorborduren, ik ga vast trainen, want mijn ruim 15 meter lange gang is er een prima speelveld voor.
0217
Commandeer je hondje | Goed geschoten
Leuk verhaal Arnold ik heb ook nog een paar ballen liggen NOOIT gebruikt
Gr Chris
Leuk en lief verhaal. Mij zul niet aan de jeu de boule ballen zien zitten. Iedereen denkt dan meteen dat je in het voordeel bent als semi-fransman. Het is wel lollig om die Fransen te zien ruzie maken om dat spelletje maar daar houdt het voor mij mee op.
wat een leuk verhaal weer arnold
ook bij mij voor de deur spelen ze jeu de boule op het strand
erg gezellig om te zien wat de golden oldies hier doen om fit te blijven
als je er nou ook eens meteen een camperplaats bij zoekt of een camping, dan komen we met z’n allen
Ja, die leeftijd.. dat is wel een dingetje..
Misschien als vrouw meer nog dan voor een man omdat, ondanks de grote emancipatiegolf, de vrouw toch eerder op haar leeftijd wordt afgerekend! Het is ook het eerste wat gevraagd wordt door de heren die misschien wel een oogje op mij hebben: hoe oud ben je? Waarna buurman snel zíjn leeftijd vermeldt alsof mij dat over de streep zou halen. Of ik mag kiezen: ben ik jonger of ouder dan 55? Is dat dan de (leeftijds-)grens die gesteld wordt? Daarboven val ik af? Dat noem ik nog eens Leeftijdsdiscriminatie! Voortaan is Míjn Leeftijd het Geheim van de WaarIkWoon-Straat!
De hartelijke groeten!